YENİDEN

7.

İzmir'e geleli birkaç hafta oldu. buraları daha önceden tanıyordum ama şimdi daha etraflıca inceledim. tabii ki doğduğum ve büyüdüğüm yerden daha güzel olamaz ama bir eksiği de yoktur.

ev kiraladım, teyzem de dayanamayıp bana büyük miktarda para yollayınca altı aylık kirasını ödedim. geri kalan parayı evin içini normal hale getirmek için harcadım. ev küçüktü, sadece bir odası vardı o da salon. yalnız kaldığım için daha büyük eve lüzum yoktur.

okulumu burada bitireceğim galiba. nakil olduğum okul tabii ki iyidir, güzeldir, eğitim sistemi de İstanbul'dakinden eksik değildir ama yine de benim bir yerim eksikti sanki. sanki İstanbul beni geri çağırıyor, hemen geri dönmemi istiyor.

dört duvarın içinde daha fazla sıkılsam ölebilirdim. bu yüzden kendime iş buldum. 17. yaşındaydım ama kafede bulaşıkları yıkamaya aldılar. belki maaşım çokta güzel değildi ama bir süreliğine idare eder. hem zaten buna mecburum.

geldiğimde hemen Utku'yu aradım ve olanları anlattım. tabii ki o sinirlendi hatta Barış'ı ve Tim'i öldüreceğini filan söyledi ama onu tembihledim. onun işi daha uzayacakmış bu yüzden yanıma gelemezmiş. gelmemesi için ona yalvardım, acele etmesin. sadece ben sıkılmayım diye her gün arasa iyi olurdu.

arkadaş konusunda şimdilik sakinlikti. pek istemiyorum arkadaş edinmeyi ama sanırım burada bir yıla yakın zamandır kalacağım ve böyle devam edemez. çalıştığım kafedeki birkaç kızla tanıştım. iyi kızlardı ama çok sıkıcılardı. dertleri ancak erkekler, aşk meşk olsun. benden zaten bu işi bırakıp buraya geldiğim için onlarla pek takılmazdım.

yeni sınıfımdaki arkadaşlarla iyi anlaşıyordum ama yine de. bu benim için yeniden başlangıç olduğu için orada alın teri ile kazandığım yetkiyi burada zor kazanırım. hem yeni sınıfın kendi kuralları vardır. herkes çoktan birbirine en çok arkadaşı bulup takılıyorlardır. kısacası benim için pek iyi birisi kalmadı diyebilirim. şu son bir yılı bitirseydim de, tüm bu dertten kurtulsaydım.

3 ay sonra.

3 ay geçti ve sonunda bu lanet olası okul bitti. iyi bitirdim. tüm sınavlardan geçtim hatta okul birincisi oldum. herkes şaşırmıştı; nasıl olur da yeni gelen okul birincisi olabilir. ama ben onlara ispatladım. akıllı olmak için dış görünüşünü ve karakterini değil; aklını ve zihnini kullanacaksın.

üniversite sınavını da kazandım. daha önceden de hayal ettiğim gibi muhabirlik bölümünü kazandım. önümüzdeki üç ay yaz tatilinde bolca çalışmam gerek...

•••
üniversiteye de girdim çok şükür. ama evimi çok özledim. sanırım bu yılı da burada geçirip mecburen oraya dönmek zorunda kalacağım.

İstanbul'da.

Barış'dan.
uzun zaman oldu onun gittiğinden beri. özlüyor muyum? hem de çok... on iki yıldır ona zorbalık yaptım . şimdi ise misli misli ödüyorum bedelini. Tim ile de aram bozuk. kim bilir belki bir gün yeniden birleşiriz ve eskisi gibi kardeş oluruz ama o zamana daha bir zaman vardır.

onu çok aradım. her delik deşiğe girdim ama bulamadım. bir ara yanıma teyzesi gelmişti. beni nereden buldu bilmiyorum ama bulduğu için Rabbime bin kere teşekkür ettim. acep Yaprak o gün gitmemişti. Emine teyze rahatsızlandığında geri gelmek zorunda kalmış ama sonra gitmiş. elimde olan tek şansımı da kaybettim.

aklıma türlü türlü kötü şeyler geliyor. ya o temelli gitmişse? ya bir daha gelmezse? o zaman ölürüm ya ben... buna dayanamam... peki ya gelirse ama evli, çocuklarıyla filan? o zaman da kendimi öldürürüm.. belki o beni sevmiyordur ama yeter ki başkasının olmasın. beni sevmesin ama başkasına da ait olmasın.