We Got Married!

Thirty-Six

Three Months Later

"Mommy? Who is she?" 

I smiled sadly, "that's Mommy's best friend."

"What's her name?" 

"Tita Cassandra." 

"Cassandra? I have a friend at the orphanage, her name is Cassie, she's pretty. Is your friend pretty too?"

"Of course she is, she's very beautiful. You wanna give her the flowers?"

"How will I give it to her Mommy?" 

"Just put it on top baby, she will receive it in heaven."

Maya-maya dumating na rin si Isaiah, kasama niya si Jeroam. 

"Baby, go with your Tito for now." 

"Okay daddy," hinalikan ko si Lucas sa pisngi tsaka bumeso na rin ako kay Jeroam, "bye Tita Cassandra, see you next time!" 

"Maglalakad-lakad muna kami ni kulit, just call me if you need anything." 

Umupo kami ni Isaiah sa harap ng puntod niya, halos linggo linggo rin ako bumibisita sa kanya. Pagkatapos kasi siya nilibing, namatay rin ang daddy niya, heart failure. And her step-mom? Pagkatapos inilibing si Tito, she left the country for good. Yung business ni Tito, ibinenta niya. Wala na ring ibang pamilya si Cassandra, ako na lang. 

"Tatlong buwan na rin ang nakakalipas pero hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang sakripisyong ginawa mo para sa akin. You didn't have to die for me." 

Halos mabingi kami nila Kuya Renz nung narinig namin yung pagsabog. Kakalabas lang namin ng gate nung sumabog lahat ng bomba na nakaplanta sa warehouse.

Kaya pala nag-paiwan si Cassandra dun, dahil siya lang ang may alam na hindi pa na-detonate yung mga bombs. Sabi nung bomb squad na nag punta dun, more than 15 bombs ang nakita nila. 

Cassandra was already did when the bombs exploded, she shot herself in the head. Hindi ko nakita yung katawan niya dahil ipinasok na ako sa ambulansya noon. Hindi rin ako pinayagan ni Kuya Renz na makita siya. 

Nag hihintay sila Isaiah sa hospital noon, and in his arms, I broke down. 

Iyak ako ng iyak noon, galit na galit ako sa sarili ko. Tama yung hinala ko na hindi ko dapat siya iniwan sa loob, na sana hinintay ko na sumama siya amin. 

"Ikakasal na ako. Mag papakasal na kami ni Isaiah, pasensya na kung hindi kita mabibisita ng matagal ah. Huwag ka mag alala, dadalawin kita pag balik namin." 

Ngumiti ako ng malungkot, tumayo na kami ni Isaiah. He hugged me from behind, "goodbye Cass, I miss you so much. Thank you for everything. I know you're happy there now, kasama mo na mga magulang mo." 

I smiled at Isaiah sadly as he kissed my forehead, "let's go?" 

I nodded, and we walked away hand in hand, leaving Cassandra behind.

-

One Month Later... 

"Ano ba yan Kim, bakit ba kailangan mong sumigaw?!"