De reis door The Kingdom

DEEL 19: Slaapmiddel.

Sorry dat ik de vorige keer geen nieuw deel had gepubliceerd, maar ik had het te druk met school. Dus hier een wat langer hoofdstuk dan anders. Veel leesplezier.

P.o.v.: Musa

Ik wordt wakker door de eerste zonnestralen die tussen de bomen doorschijnen. Zita ligt nog te slapen, dan pak ik m'n spullen wel alvast in en zoek ik daarna wel wat te eten. Gelukkig er is hier een bessenstruik, en volgens mij zijn ze ook nog eens eetbaar. Of ja eigenlijk is bijna alles wel eetbaar alleen is het dan nog maar de vraag of het ook goed voor je is en of het verstandig is om het te eten. Zo ik heb nu een hand vol voor Zita. “Goedemorgen Musa. Wat heb je in je hand?” Wat besjes, die ik voor jou heb geplukt. “Wat lief, dankjewel. Maar heb jij nou ook wat?” Ja dat ga ik nu halen. Tot zo. “Tot zo.”

Dan moeten we dadelijk de brug over en opzoek gaan naar een huis. “Schiet eens op, dan kunnen we gaan.” Moet jij nodig zeggen. Jij bent de laatste tijd ook steeds later wakker hoor. “Oké, maar schiet nou maar gewoon op.” Ja baas.

Die brug ziet er een stuk minder slecht uit dan we dachten. “Inderdaad, blijkbaar wordt hij nog vaak gebruikt.” Nou dan gaan we er maar gewoon overheen. “Het is best diep zeg. Maar wel fijn dat de brug in zo'n goede staat verkeerd.” Ja anders hadden we een probleem gehad. “Wie als eerste aan de overkant is!” Wacht dan even! Hahaha. “Haha, eerste. Schiet op slomme.” Ja ja ik ben er. Kom dan gaan we weer verder. “Oké ik kom al.” Het is hier wel mooi hè. “M-musa ik voel me niet zo lekker.” Zita je ziet hartstikke bleek, gaat het? “Ik…” Ga even zitten. Het komt goed. “Musa… hel-…” Zita! ZITA! Ik zie hoe Zita door haar benen zakt en op de grond valt. Ik sta aan de grond vastgenageld, wat moet ik doen. “Pak hem!” Roept een soldaat. Ik voel hoe ik van achteren wordt vast gepakt. AU! Kijk uit. Ik grijp naar mijn gewonde arm. “Laat die arm los, als hij iets probeert binden we hem alsnog vast.” ze begonnen me weg te trekken, weg bij Zita. Wacht, en Zita dan? “Pak jij dat meisje even dan brengen we ze naar de koning.”

Hoever is het nog? “Iets minder ver dan net. Hou gewoon je mond en loop door.” Ik krijg een duw in m'n rug waardoor ik half naar voren struikel. Maar gelukkig weet ik mijn evenwicht weer terug te vinden.

Na nog een hele tijd lopen. “M-musa…” Zita gaat het met je? “Koppen dicht jullie.” Geef dat meisje nog maar wat extra slaapmiddel, zodat ze de rest van de reis niet meer wakker wordt.” “Komt voor elkaar Bemeltje” Waarom doen jullie dat… “Doorlopen en geen vragen stellen. begrepen?” Ja dat heb ik begrepen. boos klem ik m'n kaken op elkaar, waarom doen ze dit Zita is toch niet zo gevaarlijk. of wat is hier de reden van. achter me hoor ik Zita hoesten maar ik sta compleet machteloos. Hier kan ik echt niet tegen, zij heeft mij gered van een wolf en ik kan haar nog niet een helpen laat staan redden. “Door lopen… Hier rechtsaf… Stoppen en blijven staan.” Wat doe je. “Jou blinddoeken zodat je de weg, als je zou willen ontsnappen, niet weet. Niet dat het verstandig is. Hup lopen.”

P.o.v.: Zita

Na het rennen wordt ik ineens super duizelig en misselijk. Ik besluit even te wachten om te kijken of het wegtrekt, maar inplaats dat het wegtrekt wordt het alleen maar erger. M-musa ik voel me niet zo lekker. “Zita je ziet hartstikke bleek, gaat het?” Ik… “Ga even zitten. Het komt goed.” Het wordt steeds erger en er komen zwarte vlekjes in beeld. Het worden er steeds meer. Musa… hel-… alles wordt zwart. Ergens in de verte hoor ik mijn naam nog… ik heb geen idee meer van wat er om me heen gebeurt.

Langzaam dringt het tot me door, ik word gedragen. Ik ben nog steeds duizelig en heb hoofdpijn. Rustig luister ik naar de geluiden om me heen, stemmen onbekende stemmen. Ik raak in paniek, waar is Musa. Dan hoor ik ook zijn stem. M-musa… “Zita gaat het met je?” Zijn stem klinkt bezorgd. Ik wil net antwoorden als er ineens hard wordt geroept. “Koppen dicht jullie. Geef dat meisje nog maar wat extra slaapmiddel, zodat ze de rest van de reis niet meer wakker wordt.” Dat denk ik dus eventjes van niet, ik hoef dit niet nog een keer mee te maken. “Komt voor elkaar Bemeltje.” ik word op de grond gezet met m'n ogen nog steeds gesloten, klem ik mijn kaken op elkaar zo hard als ik kan. “Mond open.” Het wordt gefluisterd maar net hard genoeg om de dreigende ondertoon in zijn stem te horen. Hij pakt mijn hoofd vast maar ik schud verwoed met mijn hoofd. Hij laat mijn hoofd los, maar daarna grijpt hij naar mijn keel. Ik probeer me uit zijn greep te wurmen maar ik ben er nog te verslapt voor. Plotseling als ik denk dat het te laat is, laat hij mijn keel los.
“Waarom doen jullie dat…” “Doorlopen en geen vragen stellen. Begrepen?” “Ja dat heb ik begrepen.” Ik hap naar adem, maar daar houdt hij het flesje zodat ik geen andere keuze heb dan de inhoud ervan door te slikken. Omdat ik naar adem hap en tegelijkertijd moet slikken probeer ik al hoestend rechtop te gaan zitten. Hij lijkt het niet door te hebben, dus open ik mijn ogen en probeer ik op mijn zij te rollen. Zodra dat ik halverwege ben wordt ik ruw terug geduwd op mijn rug. “Dat zou ik maar niet doen, als ik jou was.” weer die dreigende stem. Het flesje wordt deze keer niet meer tegen mijn lippen aan gezet, maar nu wordt de hele opening tussen mijn tanden geduwd zodat ik geen andere keuze meer heb dan de vloeistof door te slikken. Een vieze bittere vloeistof stroomt nu ongehinderd mijn mond in. Een deel loopt er via mijn mondhoeken over mijn wangen op de grond. Weer verslik ik me, het flesje wordt uit mijn mond gehaald. “Door slikken, anders help ik je een handje.” Ik voel me weer langzaam verslappen, zonder dat ik er nog iets tegen kan doen slik ik het door. Ik heb gefaald. “Goed zo. Slaap lekker, haha.”

Laat even achter wat je ervan vind. En als je een Kingdom hebt waarvan je denkt, die moet echt in dit verhaal voorkomen laat het achter.

Oo ja, vrolijk pasen.

DOEI!