De reis door The Kingdom

DEEL 35: Erik is verbannen?

P.o.v.: Musa 

'Volgens mij heb jij me iets uit te leggen?' "Hoezo?" 'Over wat je hebt meegemaakt.' ze zucht. “Ik praat en liever niet over.” ‘Dat snap ik maar toch kun je het me beter vertellen, dan kan ik je helpen.’ “Geloof me nou je wilt het niet weten en je kan me er ook niet bij helpen.” snauwt ze boos tegen mij. Ze zucht een keer diep en kijkt me dan aan. “Ik wil er gewoon niet graag aan herinnerd worden.” ik pak wat brood uit m’n tas en begin wat te eten. ‘Sorry.’ mompel ik tegen Zita. “Zullen we weer verder gaan. ze zullen namelijk wel achter ons aan komen.” ‘Oké.’ ik ruim de rest van m’n brood weer op en ga op mijn paard zitten. Als Zita ook is opgestapt drijven we onze paarden aan. In een rustige stap trekken we verder. 

p.o.v.: Erik 

Ik volg Zita nu al weer een tijdje. Ik had de verkoper dat paard gegeven om haar aan Zita te verkopen. Dat is gelukkig wel gelukt. Het paard is speciaal gefokt en daarna goed getraind om dienst te gaan doen voor De Onbekenden. Dit paard was duidelijk voor haar bestemd. De manier die Zita gebruikte om uit Tyksa weg te komen viel me ook op. Ze maakte namelijk geen gebruik van haar krachten maar wist zich toch te redden. De meeste van ons zijn namelijk afhankelijk van hun krachten. Het is eigenlijk best erg wat er vroeger met haar is gebeurt. Ze verdiend het niet, maar misschien is ze daardoor wel zo geworden. Ik schud de gedachten van me af en volg de twee op een veilige afstand. Eigenlijk moet ik Zita naar de andere Onbekende brengen. Zodat ze haar daar verder kunnen trainen. Maar als ik haar zo, zie zal haar dat geen goed doen. Iemand die zo sterk is of ja wordt wil je niet tegen je hebben. Alleen zit ik met een probleem… 

P.o.v.: Zita 

Eindelijk bereiken we de grens. Ik zucht opgelucht, ergens was ik bang dat ze ons alsnog te pakken zouden krijgen. Het is inmiddels al bijna helemaal donker. 'We moeten stoppen anders lopen we het risico dat een van onze paarden dadelijk in een gat stapt en z'n been breekt.' "Ja, je hebt gelijk." We stappen af en pakken onze slaapspullen. 'Ik hou de eerste wacht wel.' "Oké is goed maak me over twee uur maar weer wakker." 'Doe ik. Welterusten.' Musa gaat liggen en ik loop een eindje bij hem vandaan. Ik ga in het gras zitten en sla de cape die ik had gekocht om. Ik kijk zoals ik bijna elke avond doe naar m'n teken. Het is echt mooi en, het lijkt een soort zwak licht te geven. "Zita ik… ik moet je spreken." ik draai me om en zie Erik staan. 'Is goed, maar wat is er?' "Nou het zit zo." Hij zucht even en lijkt te twijfelen. 'Zeg het maar hoor.' "Oké, als je bent getransformeerd naar De Onbekende moet je, als je je eerste kracht hebt en als duidelijk wordt hoeveel je er krijgt. Mee naar de basis. Daar zullen de andere Onbekende je verder helpen met het ontwikkelen van je krachten. Ik denk alleen dat het je niet zal helpen. Er zijn namelijk wat mensen die een beetje jaloers op je zijn. En daar wil ik je tegen beschermen." 'Hoe bedoel je dat er mensen zijn die jaloers om me zijn.' "Ze zijn jaloers omdat jij degene bent die… die..." 'Dat ik wat.' Hij zucht even en gaat naast me in het gras zitten. Hij heeft zijn hoofd gebogen en kijkt naar zijn schoot. "Dat mag ik je eigenlijk nog niet vertellen." 'Hoezo niet? Waarom zou je dat niet mogen zeggen?' "Nou… nou ja het heeft toch geen zin meer." ik kijk hem vragend aan. "Ze zijn jaloers op je omdat jij, Zita, als je je krachten eenmaal hebt ontwikkeld je de baas wordt van ons, van De Onbekende." 'Wat?! Hoezo kan ik de baas van de Onbekende worden als ik nog maar net ben getransformeerd? Ik weet bijna niks van ons.' "Daar gaat het ook niet om. Degene met de meeste en met de sterkste krachten wordt onze leider. Maar totdat jij onze nieuwe leider wordt is iemand anders dat. Hij heeft mij verplicht om je mee naar de basis te nemen. Daar zal hij je waarschijnlijk willen" Hij zucht nog een keer het lijkt meer een verdrietige zucht. Ik kijk hem aan en zie dat zijn ogen wel erg vochtig zijn. Ik knik hem bemoedigend toe. "Hij zal je willen doden. Hij wilt de baas over ons blijven. Alleen daar ben ik wel klaar mee. Ik ben niet de enige er zijn er nog een paar die hem weg willen hebben. Maar daar zijn we niet sterk genoeg voor. De enige die hem zal kunnen stoppen ben jij Zita. Daarvoor zullen wel al je krachten dusdanig zijn ontwikkeld zodat ze voor de volledige honderd procent inzetbaar zijn." ik kijk hem ongelovig aan en laat even alles bezinken. "Omdat ik jou, onze enige hoop, niet wil laten doden. Ben ik uit de groep gegooit. Ik kon nog net op tijd wegkomen voordat ze me m'n transformatie ongedaan konden maken. Maar je hoeft je geen zorgen te maken, ik ben de enige die wist waar je was en dat zal ik blijven." ik knik even maar het dringt pas laat tot me door. 'Wacht je hebt je laten verbannen om mij te helpen?' Hij knikt. "Daar komt het inderdaad op neer." gek genoeg klinkt er geen spijt in zijn stem. 'Het is al 11 uur ik moet Musa wakker gaan maken.' Ik sta op en loop richting Musa. "Zita je moet het hem vertellen." ik knik en maak Musa wakker. 'Jouw beurt.' en ik denk er nog snel achteraan, morgen ga ik het zeggen. Het moet! 

Hoe zal Musa daar op gaan reageren en gaat Zita Erik helpen met het verslaan van hun leider? Je leest het de volgende keer.

DOEI!!!