De reis door The Kingdom

DEEL 10: Mount Malino?

P.o.v.: Zita

Langzaam open ik m'n ogen. Waar ben ik? Waar is Musa? Ik kijk nog een keer goed rond en langzaam dringt alles tot me door. We zijn aan land, maar ik zit nog steeds in de boot. Een stukje verderop ligt Musa op het strand. Ik sta op en rek mezelf eens lekker uit daarna loop ik zachtjes naar Musa toe. Hij slaapt, ik laat hem maar even liggen. Ik loop terug naar het bootje en pak wat te eten en leg ook wat klaar voor Musa. Als ik m'n eten op heb ligt Musa nog steeds te slapen. Wat zal ik gaan doen? Spullen uitpakken? Wachten op Musa? Omgeving verkennen? Ja, dat kan ik wel doen. Ik schrijf in het zand dat ik zo weer terug ben. Dan ga ik maar, ik sta op en loop weg van de zee. Ik loop naar een klein heuvel en kijk nog eens goed rond. Het is hier best mooi, maar er zijn nergens mensen te zien. Opeens hoor ik iets achter me ik wil me net omdraaien. Iets pakt me bij mijn arm ik schrik me kapot waardoor ik begin te gillen. En ik gil normaal echt nooit. Dan wordt ik omgedraaid en kijk ik recht in de ogen van Musa. Als ik weer een beetje van de schrik ben bekomen. Moest dat nou echt dadelijk heeft iemand ons gehoord! “Ons? Ik denk dan eerder dat ze jou dan hebben gehoord.” Als ze ons gehoord hebben is dat jouw schuld. “De kans is niet echt groot dat ze ons gehoord hebben hoor.” En hoe weet je dat zo zeker? Vraag ik op z'n toon van ‘dat kun je niet weten’. “Omdat we als het goed is op Mount Malino zijn, en-” Wacht je weet het dus niet zeker? Misschien zijn we wel in een heel ander Kingdom dan Mount Malino. “Zie jij hier ergens om je heen ook maar 1 huis? Zita denk nou eens na in Malino wonen ze onder de grond in een berg en kijk nu nog eens goed om je heen en wat zie je?” Ehh, niks bijzonders. Ik heb echt geen idee waar je heen wil. “Bergen Zita, bergen. Moet ik het spellen? B- e- r-” Ja ja, ik weet het nu ook wel! Ik ga mijn spullen pakken. Oo ja, laat me nooit maar dan ook echt nooit meer zo schrikken. Ik kreeg bekant een hart verzakking. “Het was wel echt grappig hoor. Hahaha.” voor jouw wel ja. Ik kan mijn lach niet meer inhouden en begin ook te lachen. Samen pakken we onze spullen en trekken de boot verder het land op.

P.o.v.: Koning Nickoz

“Koning! koning!” Mark komt ineens de troonzaal binnen gestormd. Wat is er Mark, waarom die haast? “Zita… ze is…” Wat is er met Zita? “Er lag een briefje in haar huis op een tafel.” “Koning, iemand wilt u spreken en ze zegt dat haar zoon weg is. Moet ik haar binnen laten?” vraagt een van mijn bedienden. Ja, is goed. De bedienden loopt weg. Waar is dat briefje? “Hier koning.” Ik pak het briefje aan en begin te lezen...

“Dit land is geen vredig land… Hoezo géén vredig land? “Lees nou maar verder koning.” Oké.

...maar een martelplaats. Hoe durft ze het hier een martelplaats plaats te noemen!

Ik ga weg en kom NOOIT meer terug. Van je weet wel wie….”

Nee wacht, WAT is Zita weg! Waar is ze? Ik wil dat er nu mensen naar haar op zoek gaan! FALEOSS! Hij weet misschien wat meer over haar aangezien ik hem vroeger de opdracht had gegeven om op haar te passen. “Ja koning, wat is er?” Zita is weg en ik wil dat jij haar gaat zoeken. Als ze in verkeerde handen komt zou het heel erg gevaarlijk kunnen worden, voor iedereen die ze haat. En als ik dit zo lees zullen het er veel zijn. “Hier is ze koning.” zei de bedienden. Wat is Zita terug! Even had ik de hoop dat ze zelf al weer was teruggekeerd. Maar dat zou té mooi zijn. “Nee, hier is de moeder van Musa haar zoon is same-” Ik heb er nu even geen tijd voor! Zita is weg en daar heb ik nu mijn handen al vol aan. Dan valt me de rode vlek pas op. Nee nee nee, dit kan niet. Zita kan niet… dood zijn. Dat dan gewoon niet. “Sorry dat ik u stoor koning, maar mijn zoon Musa is samen met Zita weggegaan. En Zita wilde al langer weg.” Ik hoop dan maar dat Musa bij Zita blijft. Dan hebben we nog een beetje hoop. Zita is als het goed is gevaarlijker dan je denkt. “Wat is er dan zo anders aan Zita dan aan de andere kinderen hier?” “Inderdaad koning, wat houdt u voor ons achter?” Ze… haar ogen. Ik heb haar ogen van kleur zien veranderen van lichtblauw naar diepzwart en weer terug. Het was echt eng gewoon en het voelt niet goed nu ze weg is. En het baart me nog meer zorgen omdat haar vader een goede vechter was. Het kan zijn dat zij dat met wat training ook wordt. Maar oké, Faleoss ik wil dat jij en een paar andere in vrede alle Kingdoms afgaat om te kijken of ze daar is en stuur een duif als je meer weet. Dan zoeken Mark, ik en nog wat andere hier in Mura naar sporen van Zita. Succes allemaal.

P.o.v.: Musa

We lopen nu al even door Malino en het begint te schemeren. We besluiten om hier ons kamp op te slaan. Ik maak vuur en Zita zorgt voor eten. Misschien is het slim om iets van een wapen te maken. Voor het geval dat we worden aangevallen. “Oké, ik kijk wel even voor een stok ofzo.”

Ik had effe geen zin om nog verder te schrijven. Dus is het misschien een beetje raar einde van dit deel.

DOEI!!!!