De reis door The Kingdom

DEEL 46: Schip?

P.o.v.: Musa

Ik schrik op door een enorme harde knal. Snel loop ik naar mijn raam, maar kan vanaf hier niet goed zien wat er is gebeurd. Ik loop naar de deur en net als ik de deur wil openen valt mijn oog op een briefje. Ik raap het op en lees het. Dan slaat de paniek toe. Zo snel als ik kan ren ik het gastenverblijf uit, zodra ik buiten sta ruik ik een brandlucht en zie ik een stuk verderop rook omhoog kringelen. Ik ren de richting op van waar de rook vandaan komt. Al snel kom ik aan op een strand, overal liggen brandende stukken hout en even verderop ligt iets dat ooit een boot geweest had moeten zijn. Ergens aan de rand, niet meer dan 7 meter van het dichtstbijzijnde brandend stuk hout ligt een lichaam. 'Zita waarom heb je dit gedaan.' denk ik bij mezelf. Met veel moeite houd ik mijn tranen binnen. Ik wil naar haar lichaam lopen, maar ik wordt door een hand op mijn schouder tegen gehouden. "Ben je gek geworden." zegt een stem achter me. "Is ze dood?" Is het enige wat ik uit kan brengen. "Misschien." antwoordt de stem. "MyrEclypsa heeft haar krachten moeten gebruiken om haar te laten stoppen." ik knik en ik laat me op de grond zakken en leg mijn hoofd in mijn handen. "Het is allemaal mijn schuld."

P.o.v.: Zita

Langzaam open ik mijn ogen. Ik lig op een harde houten vloer, die onder me... beweegt? 'Waar ben ik in hemelsnaam?' Ik kijk om me heen maar ik kan niks zien. Ik ga rechtop zitten, maar ga bijna meteen weer liggen door de stekende pijn in mijn hoofd. Als die weer wegtrekt ga ik, deze keer, voorzichtig zitten. Gelukkig gaat het deze keer wel goed. Dan dringt het geluid van klotsend water tot mij door. 'Zit ik op een boot?' Ik raak licht in paniek. "Laat me eruit!!! Ik ga niet terug naar dat martelland van jullie!" roep ik boos bang dat ik terug naar Mura wordt gebracht en wordt opgesloten. Ik hoor voetstappen dichterbij komen. Licht verspreid zich door de ruimte. "Ahh, je bent wakker." zegt een stem. "Wie ben jij?" vraag ik nu onzeker. "Mijn naam is Ravasha en hoezo is ons land een martelland?" vraagt Ravasha. "Ehh..." begin ik onzeker. "Ik dacht dat jullie van een ander Kingdom waren..." ik weg bij de tralies en ga in een hoekje zitten. "Oké.. Maar wat is jouw naam en waar kom je vandaan." Hij zei het meer dan dat hij het vroeg. 'Zou ik eerlijk zijn of niet. Ik denk dat ik gewoon Luna doe en dat ik geen vaste plek heb. Want ja in principe heb ik geen echte plek. Dus dan is het zowel waar als niet waar.' "Ik heet Luna." zeg ik. Ravasha knikt en hij loopt weer weg. Voorzichtig maak ik een klein vlammetje dat genoeg licht geeft om iets te kunnen zien. Na een tijdje rondkijken doof ik het vlammetje weer. Ik doe mijn ogen dicht en besluit om nog even te gaan slapen.

P.o.v.: Koning David

'Nog een klein uurtje en dan zijn we weer terug in mijn mooie land. En dan kunnen we ook dat meisje overhoren. Man, ik wil echt graag weten wie zij is en wat ze dan allemaal kan.' "Koning ze is wakker." zegt Ravasha. "Ik heb haar net ook even gesproken, omdat ze aan het schreeuwen was." "Oké ik neem aan dat je haar hebt gekalmeerd." vraag ik aan mijn hertog. "Ja en ze zei dat ze Luna heet. En volgens mij probeert ze ook iets te verbergen, maar dat weet ik niet zeker." zegt Ravasha. Ik knik en bedank hem.

Ik ga het dek op en loop naar de reling. De zee is gelukkig rustig. Inmiddels is Entropia ook te zien, wel als een streep langs de horizon maar toch. Ik zucht even. "David? Gaat het wel goed met je?" vraagt Eclypsa. "Hè, o ja hoor het gaat prima." zeg ik twijfelend. "Weetje de krachten van dat meisje komen me bekend voor alleen leek deze heftiger." zegt ze tegen mij. "Hoezo komt die kracht jou bekend voor? Van Empire ofzo?" vraag ik. "Van toen we met Empire en Koning Cemal samen moesten werken." zegt ze. Ik denk er even over na maar kan het me niet zo 1, 2, 3, herinneren. Ik knik dus maar en loop weer weg. 

Sorry dat ik niet had geüpload maar ik heb weinig inspiratie. Als ik weer ideeën heb schrijf ik weer een langer deel.