လွည္းကေလး

part 18

လွည္းကေလး ( အပိုင္း ၁၈ )

အခန္းရဲ့ေဘာင္ကိုက်ြန္ေတာ္အမိအရ ဆြဲကိုင္လိုက္ရသည္။
တန္းဖိုးထားေသာ အရာတစ္ခုကိုဆံုးရံွူးလိုက္ရျပီဆိုေသာအသိေႀကာင့္မူးေမ့မတတ္ခံစားရေသာအျဖစ္မ်ိဳဳး ပထမဆံုးခံစားဖူးတာပါ။ တုန္ေနေသာရင္ထဲကပူေလာင္မူ့သည္ ဘယ္လိုအပူမီးမ်ားလဲဗ်ာ။
မ်က္ရည္လံုးဝမက်ပါဘူး။
ဝမ္းနည္းမွူ ့ကေတာ့ ရင္ကိုေအာင့္ေနေအာင္ေတာ့ရွိပါသည္။
''ဟာ ကိုတိမ္ယံကလည္း က်ြန္ေတာ္ဘာမွ   ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး''
ကိုတိမ္ယံကေခၚလိုက္လို့ အခန္းထဲက ကိုစည္နဲ ့ေဝယံ ေျပးထြက္လာတာသိသည္ က်ြန္ေတာ္သူတို့ေရွ့မခံစားျခင္ပါဘူး ေအးေဆးေလးျဖတ္သန္းဖို့အတြက္ စိတ္ေတြအရင္ေလ်ွာ့ခ်လိုက္သည္။
''ညီေလးကလည္းမူးသြားတာမဟုတ္လား ထိုင္ခ် ထိုင္ခ်လိုက္ ေဝယံ ေရတစ္ခြက္သြားခပ္ ''
ကိုတိမ္ယံရဲ ့ အဆက္မျပတ္ေျပာေနသံကိုႀကားေနရသည္။
ကိုတိမ္ယံက သူ့ရင္ခြင္ထဲ က်ြန္ေတာ္ကိုေထြးေပြ့ထားတာလည္းသိသည္။
''ကိုမိုး  ကိုမိုး ဘယ္လိုေနလည္း ကိုမိုး ...''
ကိုစည္အသံႀကားလိုက္သည္။
ေခါင္းကိုေထာင္ျပီး မ်က္စိကိုအားယူလိုက္သည္။
ကိုစည့္ေႀကာင့္ေဝယံ ေႀကာင့္ဆိုတဲ့ေဝဒနာ မေျပာျခင္ဘူးေလ ဒါ က်ြန္ေတာ့္ရဲ ့ပင္ကို မာန။
''ရတယ္ ရတယ္ဘာမွ မျဖစ္ဘူး အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားလို့ ပါ''
အေႀကာင္းျပခ်က္ မခိုင္လံုတာကိုစည္သိမည္။
ေဝယံ ခပ္လာေသာေရကို ကိုတိမ္ယံက က်ြန္ေတာ့္ကိုတိုက္သည္။
''ညီေလး ေရေသာက္လိုက္အုန္း''
''ကိုၾကီး ေဆးခန္းသြားရေအာင္ ကိုမိုး  ကိုမိုး ရ ရဲ့လား ''
ေဝယံက စိုးရိမ္စြားေမးသည္။
''ကိုမိုး ကိုမိုး ေဆးခန္းသြားရေအာင္''
ကိုစည္ေျပာစကားကို ေခါင္းခါရင္းျပံဳးသည္။
''ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး မသြားပါဘူး ခုေကာင္းေနျပီ''
က်ြန္ေတာ္အားယူထလိုက္သည္။
က်ြန္ေတာ့္အေရွ့ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ေနတဲ ့ကိုစည္က က်ြန္ေတာ္ခ်ိဳင္းကမသည္။
ကိုတိမ္ယံက လက္ေမာင္းေလးဆြဲထူးသည္။
က်ြန္ေတာ္က ကိုတိမ္ယံဘက္ကို အားေလး ပိုျပဳ တြဲလိုက္သည္ ကို ကိုစည္သိပါေစ။
''ကိုႀကီးေဆးခန္းသြားမယ္ ညီစိတ္ပူတယ္''
ေဝယံက ငိုသံပါပါ ေျပာသည္။
''ရပါတယ္ေဝယံရ ကိုမိုးခုဘာမ မျဖစ္ပါဘူး လူႀကီးေတြေရာ''
''အင္း  ေမေမတို့ ဘဏ္သြားတာကလည္းႀကာလိုက္တာ''
ေဝယံညည္းသံအဆံုးက်ြန္ေတာ္က...
''ကိုႀကီးတိမ္ယံ လိုက္ပို့ေပးညီေလးကို...''
''ပို့ေပးပါ့မယ္ညီေလးရ အိမ္ထိ ပို့ေပးမယ္ေနာ္...''
က်ြန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲ ျမဴ ေတြက်ေနသလိုျမင္ေတြ့ေနရသည္။
ကိုတိမ္ယံကို မွီခိုလိုက္သည္။
ကိုတိမ္ယံကလက္ေမာင္းေလးကိုသိမ္းဖက္သည္။
ဖိနပ္ခ်ြတ္ကိုတိမ္ယံက အရင္ဆင္းေတာ့ က်ြန္ေတာ္က အေနာက္ကေန၍ ဖိနပ္ကို အိမ္ဘက္လွည့္စီးျပီး အိမ္ေပၚ က်န္ခဲ ့တဲ ့ကိုစည့္ကို စူးစိုက္ႀကည့္လိုက္သည္။
မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ေျဖးေျဖးေလးခပ္လိုက္ျပီး ေအာက္နွဳ တ္ခမ္းေတြကို အေပၚသြားေတြ ႏွင့္ ဖိကိုက္ ျပရင္း မ်က္ခံုးေတြပင့္တက္သြားေအာင္မရီယံုျပံဳး ျပလိုက္ျပီးကိုယ္ကိုေျဖးေျဖးျခင္းလွည့္ဆင္းလိုက္သည္။
ေနခဲ ့ေတာ့ ...
ငါ့ဘဝမွာ နင္က ပထမ...
မင္းအတြက္လည္း ငါက ပထမ ...
ဒါေပမယ္ ့မင္းစြန့္လိုက္ ေပမယ့္ ပထမ ဆိုတဲ ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ့ ဂုဏ္ဆာရလို့ေက်နပ္ေနမွာကိုစည္။