လွည္းကေလး

part 25

လွည္းကေလး ( အပိုင္း ၂၅ )

ခ်စ္ျခင္း
မုန္းျခင္း လြမ္းဆြတ္ျခင္း
သတိယျခင္းေတြခဝါခ်လို့ က်ြန္ေတာ္နွင့္ေမေမ ဒီေနရာက ထြက္ခြာဖို့ျပင္ဆင္ေနခဲ့ျပီးပါျပီ။
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကံကိုသာပံုခ်တတ္တဲ့က်ြန္ေတာ္ နဲ့ေမေမက ေျဖသာေအာင္အျမဲႀကိဳးစားမိမွာပါ။
''ကိုမိုး...''
အိမ္ေပၚတက္လာတဲ့ ကိုစည့္ကို က်ြန္ေတာ္က စကားမေျပာျဖစ္ခင္ ေမေမက ခရီးဦးႀကိဳ လိုက္သည္။
''မမ ...''
အေနာက္က ကိုစည့္ေမေမလည္းပါလာသည္။
ေမေမ့ကို ကိုစည့္ေမေမက ေျပးဖက္သည္ ငိုသည္။
''ညီမတို့ သားအမိကိုခြင့္လြတ္ပါမမရယ္ ညီမ လည္းဘယ္လိုမွမတတ္နိုင္ခဲ့လို့ပါ''
ေမေမက တရားသမားပီပီ ခြင့္လြတ္တတ္သည္။
''ညီမရယ္ ကံတရားေပါ့ ဟိုဘဝက ဝဋ္ေႀကြး ဆပ္တယ္ဘဲယူဆပါတယ္ ငါ့ညီမ မွာအျပစ္မရွိပါဘူးကြယ္''

အနားလာရပ္တဲ့ ကိုစည့္ကို ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ မ်က္စိက လက္သူႀကြယ္က အသဲပံု လက္စြတ္ေလးႀကည့္မိျပန္သည္။ ကိုစည္က ေခါင္းငံု့ျပီး က်ြန္ေတာ့္ကို တိုးတိုးညင္ညင္ေလးေျပာသည္။
''က်ြန္ေတာ့္ကိုမုန္းေနျပီလား က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ခြင့္လြွတ္ပါလို့မေတာင္းဆိုဝံ့ေတာပါဘူးကိုမိုးရာ''
က်ြန္ေတာ္အားယူျပံဳးလိုက္သည္။
က်ရံွူးရပါတယ္လို့ ေခါင္းငံုမေနျခင္ေတာ့ပါဘူး။
ရင့္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ျပီးေျပာလိုက္တယ္....
''ဘာကိုမုန္းရမွာလည္း မ မုန္းပါဘူး ခြင့္လြွတ္ပါေတာင္းဆို စရာလည္းမလိုပါဘူး စိတ္ထဲဘာမွမရွိသလို ေခါင္းထဲလဲဘာမွ မအစထဲကမရွိတာ ေအာ္ ဒါနဲ့ လက္စြတ္ေလးကေတာ္ေတာ္လွတယ္ေနာ္ ငါလည္းေနာက္ဆို ဆင္တူဝတ္တဲ့အခါ ရွိလာေတာ့မွာဆိုေတာ့...''
ကိုစည္ ဘာမွခြန္းတံု့ မျပန္ပါ။
ေျပာသာေျပာတာ စိတ္ထဲမွာ ငိုမိေနျပန္ျပီ။
ကိုစည္နဲ ့သူ့ေမေမ က ေမေမ့ကို ကန္ေတာ့ျပီး
''ကိုမိုး ...ကာယကံ ဝစီကံနဲ့ျပစ္မွားမိတာရွိရင္ခြင့္လြတ္ပါ''
က်ြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ လက္အုပ္ခ်ီသည္နွင့္ ျပတင္းေပါက္ကေန ဟိုးအေဝးကျပန္ေနတဲ့ငွက္ေလးေတြႀကည့္ေနမိလိုက္သည္။

အခန္းထဲဝင္ မ်က္ရည္က်မိတာေမေမသိပါတယ္။
မနက္ဆို ဒီေနရာက ထြက္ခြါေတာ့မယ္။
တစ္ညလံုးလည္းအိပ္မေပ်ာ္ပါ။
ပစၥည္းေတြကားေပၚတင္ အားလံုးစစ္ေဆးျပီး ေသာ့ခတ္ ကားထြက္ လာခဲ့သည္။
ေနခဲ့ေတာ့ ဗ်ာ ဒီရိပ္သာေလးရဲ့ ေပ်ာ္စရာေတြအတြက္ေရာဝမ္းနည္းစရာေတြအတြက္ ထားခဲ့ပါရေစေတာ့ ဘဝသစ္ေလးစတင္ပါရေစေတာ့လို့။
သစ္ေတာရိပ္သာဝင္းထဲမွ ကားထြက္လိုက္သည္နွင့္
''ကိုမိုး  ညီေလး  ညီေလး ''
က်ြန္ေတာ္က ေျခေထာက္ကေလးတြဲလ်ားခ် ကားေနာက္မွ အသံေပးလိုက္လာသူကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္သည္။
''ကား ဆရာ ဟိုး  ဟိုး ..''
ကိုႀကီးတိမ္ယံက အေမာတေကာေျပးလိုက္လာျပီး ကားေပၚတြဲခိုလိုက္သည္။
''သြားေတာ့မယ္ကိုႀကီး ''
''အင္းပါ ေဆာရီ ေနာက္က်သြားတယ္  ကိုႀကီးလိုက္ေျပာင္းေပးမလို့''
ကိုတိမ္ယံစကားေႀကာင့္
''ေတာင္ဥကၠလာ လိုက္မလို့လား''
''အင္းေပါ့ ညီရ''
က်ြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာဘဲျပံဳးေနလိုက္ပါသည္။