လွည္းကေလး

part 29

လွည္းကေလး ( အပိုင္း ၂၉ )

ဖိုးေဇာ္က လဲေနတဲ့ကိုစည့္ထံေနာက္တစ္ခ်က္ထိုးဖို့ဟန္ျပင္လိုက္သည္နွွင့္
''ဖိုးေဇာ္ ေတာ္ ေတာ့ဆို ''
က်ြန္ေတာ္ေအာ္လိုက္လို့ရပ္သြားေပမယ့္ ေဒါသတစ္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဖိုးေဇာ္က လက္သီးႀကီးဆုတ္လ်က္ေတြ့ရသည္။
က်ြန္ေတာ္က ကိုစည့္ထံ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္းဆြဲထူလိုက္သည္။
''ထ ထ ကိုစည္ ျပန္ေတာ့''
ကိုစည္က ဖိုးေဇာ္ကို စူးစိုက္ႀကည့္လိုက္သည္။
''ကိုမိုးက အခုေတာ့ ကာကြယ္မယ့္လူ ေစာင့္ေရွာက္မယ့္လူေတြေတာင္ရွိေနပါလား''
နွေခါင္းက ေသြးေတြလက္ျပန္သုတ္လိုက္ျပီးကိုစည္ကေျပာသည္။
''ေရွာက္မေျပာနဲ့ကိုစည္  ျပန္ပါေတာ့''
က်ြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ ဖိုးေဇာ္ ေဒါသထြက္တာမျမင္ဘူးခဲ့ပါ။
အရာရာကိုသီးခံတတ္သူ သေဘာေကာင္းသူ အျဖစ္ သိလာခဲ့တာႀကာျပီဘဲ။
''ဒီေကာင္ ဘယ္ကေကာင္လည္း ဆြဲလား ရဲလားနဲ့ ''
ဖိုးေဇာ္အေမးကို  ကိုစည္က မ်က္နွာကို ျပံဳး နွဳတ္ခမ္းတစ္ခ်က္မဲ့ လိုက္ျပီးက်ြန္ေတာ့္ကို
''ကိုမိုး ေသျခာေျပာျပလိုက္ပါအုန္း က်ြန္ေတာ္ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကိုမိုးျပန္လာခဲ့အုန္းမယ္သိလား''
ကိုစည္ကမေထမဲ့ျမင္ေျပာျပီးထြက္သြားေတာ့မွ စ္တ္ေအးရသည္။ တစ္ကယ္ေတာ့မညာျခင္ပါ ကိုစည္ေသြးထြက္ ျပီးအထိုးခံရတာ စိတ္ထဲမေကာင္းပါဘူး။
ဖိုးေဇာ္လည္းအျပစ္မတင္ရက္ပါ။

လူတစ္ခ်ိဳ ့က ဝိုင္းႀကည့္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္က က်ြန္ေတာ့္ကို သကၤာ မကင္းေသာအႀကည့္နွင့္ႀကည့္ျပီးလွည္းကိုတြန္းထြက္သြားေတာ့သည္။
က်ြန္ေတာ္လည္းေစ်းေရာင္းျခင္စိတ္မရွိေတာ့သျဖင့္ အိမ္ျပန္ဖို့ထြက္လာေတာ့သည္။
ခုခ်ိန္ဆို လွည္းေလးတြန္းရင္းဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ ကိုစည့္စကား အဓိပၸါယ္ေတြ ေတြးေနမလား။
''ဟဲ့သား ေစာလွခ်ည္လား ''
အိမ္ထဲလွည္းထည့္လိုက္သည္နွင့္ ေမေမ့အေမးကိုက်ြန္ေတာ္ခ်က္ျခင္းမေျဖတတ္ခဲ့ပါ။
''ခုန ကလည္း လွည္းသံႀကားလို့ထႀကည့္တာ ဖိုးေဇာ္ျပန္လာတာေတြ ့တယ္''
က်ြန္ေတာ္ လြယ္အိတ္ကေလး တိုင္မွာလွမ္းခ်ိတ္လိုက္သည္။
''ဘာခ်က္လဲေမေမ ''
''ပုဇြန္ေလးေႀကာ္ထားတယ္ ပဲဟင္းေလးနဲ့သားစားေတာ့မလား''
''ဟုတ္ကဲ့ေမေမ''
က်ြန္ေတာ္ ေျခလက္ေဆးျပီး ထမင္းစားလိုက္သည္။
ေမေမက အနားမွာလာထိုင္ျပီး
''သား မ်က္နွာလည္းမေကာင္းဘူး ဖိုးေဇာ္နဲ့စကားမ်ားလာ သလားဟင္''
က်ြန္ေတာ္ေမေမ့ကို ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိပါ တစ္ကယ္ဆို ကိုစည္နဲ ့ျပသနာ လံုးဝမေျပာျခင္ပါ။
''မဟုတ္ပါဘူးေမေမ ေနေကာင္းရဲ့လား ''
''ေကာင္းပါတယ္ ေခ်ာင္းကေတာ့ဆိုးေနေသးတာဘဲ''
ထမင္းစားျပီး က်ြန္ေတာ္ အိမ္ထဲဝင္ ဘီရိုအံဆြဲကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ေငြစကၠဴ အခ်ိဳ ့ကို ေရတြက္လိုက္သည္။စုစုေပါင္း ေလးေသာင္းေက်ာ္ရွိသည္။
အခ်ိန္ရတုန္းေလး ေမေမ့ကိုေဆးခန္းျပေပးအုန္းမည္။