လွည္းကေလး

part 21

လွည္းကေလး ( အပိုင္း ၂၁ )

က်ြန္ေတာ္ေခါင္းေပၚမိုးေပါက္ေတြအက်ခံျပီး ဗန္ဒါပင္ႀကီးေအာက္ ေခါင္းျပဴ ႀကည့္လ္ုက္မိသည္ႏွင့္...
''ကိုစည္ ..''
မ်က္လံုးေတြျပာေဝမတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။
အိမ္ေပၚမွ အေျပးတစ္ပိုင္းလွမ္းဆင္းသြားမိသည္။
ဗန္ဒါပင္ႀကီးေအာက္မိုးသဲထဲ လက္ကေလးပိုက္ ရပ္ေနတုန္းကိုစည္ရယ္ေလ။
ကိုစည့္ေရွ့ေျခဆံုရပ္လိုက္သည္။
ခ်မ္းလြန္းလို့တုန္ရီေနတဲ့ကိုစည္။
က်ြန္ေတာ္ေႀကကြဲရပါျပီကြာ။
က်ြန္ေတာ့္ နွလံုးသားေတြမိုးေရေတြနဲ့စီးေမ်ာသြားခဲ့ျပီ။
ကိုစည့္ကိုက်ြန္ေတာ္ အားကုန္ဖက္လိုက္သည္။
က်ြန္ေတာ့္ေႀကာင့္ ကိုစည္ ခ်မ္းေအးျခင္းမျဖစ္ပါရေစနဲ့
က်ြန္ေတာ့္ေႏြးေထြးမွဴ ့ေတြ ကိုစည္႐ ရွိပါေစ။
မိုးေတြနဲ့အျပိဳင္ မ်က္ရည္မိုးေတြရြာေနရတဲ့ က်ြန္ေတာ္ ကိုစည့္ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္း ငိုသံေနွာေျပာလိုက္သည္။

''ကိုမိုး ကိုစည့္ကိုခြင့္လြွတ္ပါတယ္ ညီေလး ကိုမိုးရဲ့ညီေလး ရယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်မ္းေနျပီလဲ''
က်ြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာကိသိုင္းဖက္ရင္း
''ကိုမိုးကိုက်ြန္ေတာ္ဘာလို့အရမ္းခ်စ္တာလဲသိလား အဲ့လို နားလည္ေပးလို့ေပါ့ ဝမ္းသာတယ္ကိုမိုးရာ ''
မိုေတြကပိုသည္းလာသည္။
အားလံုးလည္းစိုရြဲေနျပီ ။
တိုးဖက္ျပီး  ပါးနွစ္ဖက္ကို ကိုစည္က သူ့လက္ဖဝါးနုနုေတြနဲ့ကပ္လ်က္ က်ြန္ေတာ့္နွုတ္ခမ္းေတြကိုစုတ္ယူနမ္းေျခြေလေတာ့သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဖားေအာ္သံတစ္ခ်ိဳ ့
ႀကည္နူးဖြယ္သံစဥ္ခ်ိဳ ခ်ိဳ..အိုကိုစည္ရယ္။
ခ်ိဳျမိန္ေသာအနမ္းတို့သည္ ရင္ထဲ အသဲထဲ ထိ ေႏြးအိပါေစသတည္း။
က်ြန္ေတာ္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေထြးေပြ့လိုက္သည္။
''ဟာ ''
က်ြန္ေတာ္ကိုယ္ကိုခြါလိုက္သည္။
မီးေတြျပန္လာ၍ အနားက မီးတိုင္ မီးလင္းလာလို့ ျဖစ္သည္။
က်ြန္ေတာ္အိမ္ဘက္ႀကည့္ရင္း
''ကိုစည္ အိမ္ေပၚတက္ အိပ္ေတာ့ေနာ္''
''ကိုမိုးနဲ့ လိုက္အိပ္မယ္ေလ''
အရင္လိုဆို ေျပာစရာမလို။
ခု လူႀကီးကိစၥေတြနဲ့က တစ္မ်ိဳး အထင္ခံရမည္စိုးသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္ ျငင္းလိုက္သည္။
''အိပ္ဖို့ အဆင္မေျပေလာက္ဘူးေလ ကိုစည္ရ ကိုမိုးေျပာတာနားလည္လား''
''အင္းပါ နားလည္ပါတယ္ ကိုမိုးလည္းအိမ္ေပၚတက္ေတာ့''