Senin İçin

1.9

"Sikeyim seni Giray!"

Alp eline aldığı kitabı duvara fırlatırken sinirle bağırdı. Odanın içinde bir sağa bir sola giderken sinirden kudurmak üzereydi.

"Gör lan artık, gör!" diye bağırdı sandalyeye bir tekme savururken.

Ayağının acıması veya bir yerinin acıması umurunda değildi, onun kalbi sızlıyordu ve bu bütün acıların üzerini örtüyordu.

Öfkeyle ellerini saçlarının arasına daldırırken dişlerini bir mengene misali birbirine bastırdı. Masanın üzerindeki kitaplardan bir tanesine daha uzanmıştı ki kapı açılınca duraksadı.

"Manyak mısın?" diye bağıran Selvi ile gözlerini devirdi.

Kuzenini severdi fakat Giray'ın ona karşı ilgisi olduğundan beri hiç sevmiyordu. İçinde büyüyen kin yüzünden kendine öldürmek istese de mani olamıyordu.

"Sana ne?" diye tersledi Alp sinirle. "Manyağım belki, sana ne?"

Selvi derin bir nefes aldı. "Mal mal kendine zarar verme." derken eğildi ve yere düşen kırık sandalyeyi duvara yasladı. Ardından kitabı da alırken başını iki yana salladı. "Kör bir insan için bunu kendine yapma."

Öfkeyle bağıracağı sırada dediği şey yeni dank etmiş gibi Alp duraksadı. Şaşkınlıkla kuzenine bakarken, "Ne?" diye soludu.

Selvi kitabı rafa koyup Alp'e döndü. "Kör olan sadece Giray. Herkes, her şeyin farkında." dedi sakince.

Alp suratına bakakaldı.

"Bakma öyle." dedi gülümserken. Alp'in elini tutup yatağa oturttu ve karşısına dikildi. "Onu sevdiğin bakışından bile belli Alp."

Alp burnundan solurken tavana baktı. "Belli olsaydı görürdü."

"Belki de anlamıyordur?" dedi Selvi. Ses tonu o kadar sakinleştiriciydi ki Alp'in siniri usulca bedeninden süzüldü.

Bakışlarını kuzenine çeviren Alp, kaşlarını çattı. "Nasıl?"

Selvi omuz silkeledi. "Onu yıllardır tanıyan sensin, bunu senin çözmen lazım."

Alp alayla gülerken neşeden çok uzaktı. "Seni seviyor."

"Hayır, sevdiğini sanıyor." dedi Selvi sakince. Alp anlamayarak ona bakarken omzunu sıvazladı. "Benden uzak durmasını söylediğimde bir tepki vermedi, Alp ama seni görünce sinirlendi."

"Ne?" dedi Alp şaşkınlıkla.

"Ben sadece onun bir oyunuyum." dedi Selvi net bir sesle. "Ve siz erkekler bunu göremeyecek kadar körsünüz."

Alp tekrar sinirlenirken ayaklandı. "Selvi, beni umutlandırma lütfen." derken başını iki yana salladı. "Uzaktan sevmek yeterince zor ama umut bağlayıp yıkılırsam..." Derin bir nefes aldı. "Toparlanamam."

"Üzgünüm." dedi Selvi ellerini tutarken. "Sadece gördüklerimi söyledim, kendini hırplamadan çöz bu işi Alp. Kendine zarar verme."

Alp kollarını genç kıza dolarken mırıldandı. "Özür dilerim."

"Ne için?"

"Onun için sana ters yaptığım." dedi Alp, kızın saçını okşarken. "Özür dilerim."

Selvi, Alp'in yanağına ufak bir buse kondurup geri çekildi. "Sana kırılmadım Alp, her şeyi en başından beri görüyordum."

Alp usulca geri yatağa otururken kuzenine gülümsedi. Bir şey demek yerine tek bir gülümseme ile her şeyi söylemeyi başardı ve Selvi de anladı.

•••

Selvi de böyle bir kral işte