De nieuwe jongen

Part 37

POV Romy

'Pap?' Zeg ik en kijk hem met grote ogen aan. Ik wil hem een knuffel geven maar ik knuffel door hem heen. Ik snik. 'Het komt goed meisje,als je graag genoeg terug wilt moet het lukken.' Zegt papa en kijkt gerustelend naar mij. 'Pap..hoe is het om..dood te zijn?' 'Heel Rustig,je hebt hier geen zorgen,geen stres.' 'Ik mis je papa.' Er rollen tranen over mijn wangen. 'Ooit komen we weer samen maar het is nu nog te vroeg om te sterven meisje.' Ik zie papa langzaam verdwijnen. 'Neeee pap niet weggaan! Laat me niet alleen!' Schreeuw ik. Maar hij is al weg.

Er zijn al een paar weken veder en de enigste die op bezoek zijn gekomen zijn luke, me baas,Liam en Melanie en Jordy,wat me wel verbaasde want had hem heel lang niet gesproken. Ohja ook nog mijn moeder maar die is weer weggestuurd omdat ze bij mij aan het drinken was. Ik had gehoopt dat Mike langs zou komen maar dat is niet gebeurt. Ik zucht en kijk naar luke die aan de rand van mijn bed zie zitten. Hij is er elke dag wat ik echt super lief vind. Hij zegt elke keer dat hij super veel van me houd en barst dan in huilen uit. Ik vind het zo moeilijk om hem zo te zien. Kon ik hem maar knuffelen of zeggen dat het goed met me gaat. Oke het gaat niet goed met me maar gewoon om heb gerust te stellen.

Ik zie de deur opengaan en zie Mike staan. Hij ziet er slecht uit,heel slecht. 'Zou ik even alleen mogen zijn met haar?' Vraagt Mike gebroken aan luke. Luke knikt en verlaat de kamer. Mike gaat op een stoel zitten en pakt mijn hand vast. 'Sorry Romy,dat ik niet eerder ben gekomen. Ik kon het niet. Toen ik hoorde van je auto ongeluk stortte mijn wereld in. Ik ben dagen lang niet naar mijn werk gegaan omdat ik de hele dag huilend in bed lag. Ik weet dat je weer terug komt. Dat je weer uit coma raakt want je bent sterk. Je bent zo sterk Romy. Ik hou van je.' Zegt Mike verdrietig. Mike buigt naar me toe en plaatst zijn lippen op de mijne.

POV Mike

Ik plaats mijn lippen op Romy. Ze voelt zo koud aan. Ik haal mijn lippen van de hare af. Ergens had ik gehoopt dat het net zo in films was dat ze levend zo worden. Maarja dat is natuurlijk ook een domme gedachten van me. Ik kijk naar onze handen die in elkaar zitten. Wacht,Zie ik Romy haar hand nou bewegen? Ik voel een licht knijpje in mijn hand. Ik druk op het rode knopje naast haar bed. Dokters komen binnen gelopen. 'Wat is er??' Vraagt één van de dokters. 'Ze kneep in me hand!!' Zegt ik blij. De dokters lopen naar Romy toe en beginnen haar te onderzoeken. 'Ze is uit coma.' Zegt de dokter.