„Runway" to największe pismo modowe jakie zna świat. Ludzie potrafiliby zabić za możliwość pracy u boku redaktora naczelnego- Kim Taehyunga.
Każda osoba szanująca i kochająca modę jest wobec niego posłuszna. To od niego zależy czy zaistniejesz na o...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zostali sami.
🌹
Czekał na idealny moment. Czekał na odgłos kolejno stawianych kroków. Czekał na możliwość spotkania pary świetlików, zamieszkałych w nocnej scenerii oczu. Czekał w spokoju, bawiąc się się aksamitną strukturą różanych płatków.
Czując napiętą atmosferę i trwając w niezręcznej ciszy, obrócił się. Doskonale wiedział o ponaglających minutach i zazdrości Irene. Nie stać go było na marnotrastwo czasu. Ponadto nie chciał działać za szybko.
Odnalazł światełka w czarni źrenic, nutę przerażenia i zafascynowania, naturalne piękno asystenta. Przyłożył kielich kwiatu do jego ust, niemożliwie kuszących przez subtelne uwydatnienie za pomocą brzoskwiniowej pomadki. Jungkook nie zorientował się, w którym momencie Taehyung stał już za nim, przyjemnie gładząc dolną wargą jego delikatną skórę szyi. Automatycznie odchylił głowę na jeden z boków, dając tym samym lepszy dostęp do wrażliwej partii ciała. Nie był w stanie dostrzec chytrego uśmiechu oprawcy. Delektował się każdym muśnięciem, dotknięciem i ciepłem oddechu.
W leniwym tępie, wsunął jedną z dłoni pod materiał taniej bluzy wywołując tajfun ciarek i ciche westchnięcie. Jeon się poddał, nie walczył, pragnął niegrzecznej bliskości. Opuszkami placów podążał za konturem mięśni brzucha. Płynnym ruchem spowodował powstanie błogiego prądu, biegnącego wzdłuż kręgosłupa. Zatracili się w powabnym spojrzeniu. Zaczynając od czułego miejsca za uchem, przez zaostrzoną szczękę żuchwy młodszego, a kończąc na czubku jego brody, którą prowokacyjnie uniósł. Byli tak blisko. Stykali się czubkami nosów, muskali fakturami ust, przymknęli spragnione oczy.
— Oj Jungkookie, dobrze wiesz, że tego nie zrobię.— drocząc się, wyszeptał prosto do jego prawego ucha.
Powoli wysunął dłoń spod jego odzienia i zjechał nieznacznie w dół, zadziornie gładząc powstałą wypukłość.
Jungkook skompromitowany przykrył palące, jak ogień pochodni rumieńce. Taehyung, ucałował jedną z powstałych czerwoności. Całus tak oględnie łagodny, jak urokliwe kolibrze piórko. Miał wewnętrzne pragnienie jego oddania, ale w usta, z dosadną pikanterią.
Diabeł oddalił się od asystenta, chowając w głębi rozkoszną satysfakcję i szaleńcze pożądanie. Nareszcie sprawdził, co pod sobą skrywa warstwa jednolitej bluzy. Umięśniony tors i skóra, tak finezyjna w dotyku, jak najdroższy skrawek jedwabiu. Nie spodziewał się jednak uroczej uległości, która niesamowicie schlebiła starszemu.
Jeon zdążył znaleźć się w łazience przed powrotem Irene, ale już nie zdążył przed nią wrócić. Wykorzystując złamanie przez chłopaka jednej ze złotych zasad o powinności pobytu przy biurku w trakcie nieobecności którego z asystentów, radośnie poszła do szefa zgłosić inkompetencję. Jak wielkie rozczarowanie ją dotknęło, gdy powiedział, że kazał Jeonowi iść coś załatwić w dziale makijażu. Wielce oburzona dama dostała przysłowiowy cios w policzek i haniebne dla niej zadanie, czyli przyniesienie kawy.
