My Disguised Heir [Completed]

•~Chapter 42: Can't Help It~•

Grabe! Sa sobrang active nila sa comment at vote section inaabangan ko na yung reactions nila every update HAHAHAHAHAHA

AllysaBautista1 JilianeMarie KylaDaniella29 MaryReyes0 lalong lalo na siya HAHAHAHGAHAHAHA ~> KimChiliHyeRin0609,

WALA NA YUNG BISA NUNG SPELL HAHAHAHAHAHA!

This update is sooooooo lame. Sorry for that.
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Chapter 42: Can't Help It
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Andrea's POV:

Am I really ready to face them?

Tsk. I shook that thought off my mind. I, myself, know that I am not. I feel like crying, but my eyes seem tired to do it. Napahinga na lang ako ng malalim upang kahit papaano ay mapagaan ang bigat na nararamdaman ko sa puso ko.

A new thought suddenly came into my mind. I smiled widely and took the phone. I thought of a way to communicate with them.

As I opened the phone, I turned its Wi-Fi on. I've been waiting for a while now, but it still doesn't connect with the Wi-Fi here in our house. I went to my phone's setting to see why. I pressed our Wi-Fi's name, but it says that I should put the password. So I did. But to my surprise, it didn't worked. I typed the password again, I also double-checked it, but it's to no avail.

"Huh? Bakit hindi ako maka-connect?" Tinry ko ulit ngunit ayaw talaga. Inis akong napakamot sa ulo dahil sa nangyari. Naisip ko pa namang gamitin ang kahit na anong SMA(social media account) na mayroon ako para maka-usap sila. "Aish!" Napahimas na lang ako sa batok ko.

"Chandrea, hija? Bakit parang naiinis ka riyan?" Nag-aalalang tanong ni Manag Phe.

"Manang Phe, pinalitan po ba yung password ng Wi-Fi? Hindi po ako maka-connect eh." Nagrereklamo na ako't lahat-lahat pero natatawang nagkibit-balikat si Manang Phe bilang sagot. Halatang may alam si Manang eh! "Ehhh! Sige na po, Manang. Halata naman pong may alam kayo eh," panunuyo ko pero wala talaga. Kumapit pa ako sa braso ni Manang Phe at medyo shinake siya, pero umiling lang si Manang na medyo natatawa na dahil sa kakulitan ko. Ayaw talaga magsalita ni Manang tungkol doon. Napa-simangot ako't bumitaw na sakaniya.

Bumalik ako sa pagkaka-upo ko sa sofa para antayin yung organizer na darating din maya-maya. Parang nagc-crave ako ng chichiria tsaka ng lasagna. Napatingin ako kay Manang Phe na kasama kong andito lang sa salas na nanonood ng tv. Siguro dahil naramdaman ni Manang na may nakatingin sa kaniya ay nalilitong napatingin na rin siya sa akin.

"Nako, Chandrea. Alam ko yang tingin na iyan," nangingiting saad ni Manang. Napa-ngiti naman ako dahil nalaman niya yung gusto kong iparating. "Na-miss talaga kitang bata ka. Oh siya, anong gusto mong kainin?" Natatawang dugtong niya.

"Manang," pauna ko. Pinagdikit ko rin ang dalawa kong hintuturo para cute tignan hehe. Tsaka ko tuluyang sinabi ang gusto ko, "gusto ko po ng lasagna tsaka po chichiria."