My Disguised Heir [Completed]

Chapter 25: Them

Super duper very very lame po talaga nya.
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Chapter 25: Them
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Andrea's POV:

"Sorry sa nangyari kahapon. Di ko naman intensyong galitin ka sa pang-aasar ko sayo eh. Kaya sorry na. Don't worry, once you wake up, I'll... I'll make it up to you." HANUDAW?! ANSABE?! HUWHAT?! Okay enough, pero ano daw? I'll make it up to you? Ano ko ba sya? Tatay? Kuya? Kapatid? Boyfriend? Impossible! Wala sya sa kahit ano dun! Kaibigan pwede pa pero bakit parang... Ewan! Bahala na si Batman, Superman at Darna isama mo pa si Wonderwoman. Pero sa pagpapanggap kong natutulog ay di ko namalayan na nakatulog na talaga ako.

•••

Ano yun? Bakit parang may mabigat na nakapatong sa kamay ko? Dinilat ko na muna ang mata ko at ang unang tumambad sa paningin ko ay ang puting kisame na may nakapatay na ilaw. Nasa clinic pa pala ako. Nilibot ko lang ang paningin ko na nakikita ko pa naman ng maayos dahil sa sinag na buwan mula sa bintana? Buwan? Napatingin naman ako sa orasan at nalaman kong madaling araw na pala. 2:17 A.M. to be exact. At naalala ko ulit na may mabigat palang nakapatong sa kamay ko at nakita ko dun si Yelo na natutulog habang hawak ang kanan kong kamay. Di ko alam pero bigla nalang akong napangiti sa nakikita ko ngayon. Pero tinanggal ko na agad ang ngiti baka may makikita pa sakin dito at masabihan pa akong baliw.

Pinilit ko nalang matulog ulit para naman mabawi ko na talaga ng tuluyan ang lakas ko. Makakapasok na kaya ako sa kase mamaya? Sana tuluyan na akong gumaling. Ang hirap kase kapag may sakit eh.

Kina-umagahan=Saturday...

"Sa tingin mo magaling na si Andrea?" Narinig kong boses. Huh? Sino naman kaya yun?

"Aba malay ko. Ako ba nakahiga dyan ha? Ako ba? Ako ba?" Pabulyaw namn na sagot ng isa.