Zergül, doğuştan topal bir kızdır. Hizmetçilik yaptığı evin lideri Kılıç Şahbazoğlu ile çocuk doğurmaya dayalı anlaşmalı bir evlilik yapar.
Birbirlerinden nefret eden iki kalp fakat bir o kadar tutkuyla sarmalanan iki bedenin hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kasatura Halkı ben geldiğiiim. Hoş geldim mi 😗
Bu aralar Kasatura'ya ilgi baya artmış durumda. Aslında bölüm 2 gün önce gelecekti fakat abimin telefonu bir kavgaya karıştığı için mort oldu. Bu yüzden bizim zibidi benim telefona 2 hat girdiğini bildiği için o telefon alana kadar 1 telefonu 2 kişi kullanmaya başladık. Haliyle benimde ister istemez gecikmelerim oluşmaya başladı :( Maaşı yatsın telefon alacakmış paşam... Neyse, o olana kadar beni biraz idare edin.
Bu arada yorumlarınız çok az arkadaşlar bölüm istiyorsunuz fakat yeni bölümlerde yorum yapmıyorsunuz lütfen yorum yapmaya dikkat edelim. Önemsiz gibi gözükse de yazarı bölüm yazmaya teşvik eden yorumlardır alkollülerim. Bu konu da size güveniyorum. Ben çok tutmayayım sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum. Bu arada bölüm müziğini dinlemeyi unutmayın emi. İyi okumalar. 💋❤️
〡 〢 ╹ ╻
Bir cümle insanı nasıl incitir demeyin. Bazen bir cümle insanı sonbaharı göremeden dalından düşen bir yaprak yapabiliyordu. Damarların ölümü yaprağın yeşilliğine toprak attığı gibi bu cümle de beni sararıp soldurmuştu.
Gözlerim, Kılıç Bey'in açık gömleğinden sızan göğüs kaslarındaydı. Fakat düşüncelerim karşımdaki bedeni sorgulamıyordu. Kılıç Bey, benden birkaç adım uzaklaştı.
"Anladığını varsayıyorum."
Neyi anlamıştım?
Kafamı kaldırıp, hala beni izleyen gözlerine gözlerimi sabitledim. Arduvaz gözleri, kahverengi gözlerimde dolanıyor ne yapmaya çalıştığımı çözmeye çalışıyor gibiydi. Bu neyin cüretkarlığıydı bilmiyorum ama aklımdaki soruyu sordum.
"Gökyüzünü arzulamadığım müddetçe kanatlarım hep kırık kalacak." dedim ve benden uzaklaştığı o kısacık mesafeyi kapattım. "Bir kuş gökyüzüne ait değil mi?"
Uzun boyuyla bana tepeden bakan gözleri bir süre soru mu düşünür gibi sussa da cevabı gecikmedi elbette.
"Doğuştan gelen kusurlar iyileşmez."
Yüzümde ister istemez bir sırıtış belirdi. Gökyüzüne ait olmadığımı aşılayan gözlerine, sözlerine inat "Kusurlarla doğanlarında yaşamak için kuralları vardır Kılıç Bey."
"Neymiş o kurallar?"
"Yol ne kadar keskin virajlı olsa da, güneş hep söndüğü yerden doğar. İstemediğim kadere boyun eğmeyeceğim."
Kaşlarını kaldırdı sonra onaylar gibi başını hafif salladı fakat yüzündeki alaycı bakış duygularını saydam bir şekilde önüme seriyordu. Hiç beklemediğim bir an da eli çeneme gidip yüzümü yukarıya kaldırdı. Artık suratını net olarak görebiliyordum.
Fakat nedense hiçbir şey yapmamasına rağmen korkuyordum. Titreyen ellerimi yumruk yaptığım esnada onun gür ve otoriter sesini duydum.
"Kendini kandırma, sen gölgelerde yaşamaya mahkumsun. Ve her zaman başkasının gölgesinde kimsenin dikkat etmediği görmediği biri olacaksın."
