"Bir Kez Olsun Gülümse "

26)''Mucize''

Banu Deniz doğdu..

Bu bana verilmiş en güzel hediyeydi. Benim için bir mucize..

''Sakın benim gibi olma Deniz bebek.Hayatının her bir ayrıntısı senin için çok değerli olsun. Hiç acı çekme. Çekme ama hayatı tüm gerçekliğiyle öğren.."

Artık Eylül'e yeniden girdik..Okul vesaire..Hepsi yeniden başlıyordu.Yeni bir hayat..Emre ve Ebrar'ı da çookkk özledim..Nasıl özlemem ki?  Biri en yakın arkadaşım diğeri ise abim..

♘♞♘♞♘

2.Seneyi de bitirdim.. Banu Deniz 1 yaşında.. Emre ve Ebrar'ın da evlilikleri geçen ay 1 yıl olmuştu..Ama henüz Emre'yi hiç görmemiştim.Hayatım hep Banu Deniz mucizesiyle güzelleşti..O yüzden de kendimi Emre'den daha çabuk toparladım..

Artık ailemle daha çok gülüyor daha çok eğleniyordum.Sara butiği de genel olarak ben yönetiyordum..Arada bir babamın şirketine de gidiyordum bankanın bazı şube müdürleriyle olan toplantıları izliyordum. Annem şirkette yaptığı her tasarımı benim onayımla butiğe getiriyordu..Bora ise kendi işini yapıyordu. Bir şirketle anlaşma yapmıştı.Avm gibi büyük binalar yapıyorlardı.Bora'nın babası hálá şirketin başındaydı ama biz evlenince şirketin başına Bora geçecekti.

Artık canım hiç sıkılmıyordu çünkü neredeyse, canımın sıkılmasına hiç vakit bile olmuyordu..

Karasuda ki eve de 1 senedir uğramamıştım.Hatta İstanbul dışına hiç çıkmamıştım..

Annem ve Babam bir gün onlara veya varlıklarına bir şey olursa diye beni garantiye almak amaçlı bir sürü yatırım yaptılar benim adıma.

2 tane daire,  butik, İngiltere'de ki ev, arabam,  zaten karasu da ki ev de üzerimeydi. Ve son olarakta eskiden oturduğum 5 katlı apartmanı benim üzerime yapmışlardı..

♘♞♘♞♘♞

Tam 2 sene önce annem ve babam beni garantiye alsalarda bende bugün diplomamı alarak kendimi garantiye almış bulundum..Tabi bu hayatın her ne kadar garantisi olmasada.. Semanur ve Alp evlendiklerine göre artık sıra bizdeydi..Tamam çocukluk ailemi kaybetmiştim ama yıllar olmuştu..Nasıl ki Banu Deniz bana mucize olmuştu.Emre'ye de Gül Sevil doğunca mucize ışıkları yanmıştı.

Ebrar'la,  Emre karışımı şeker gibi bir yeğenim olmuştu.Bir mucize daha olmuştu yani..

Böylece oda benim gibi yaşadığı tramvayı atlatmıştı.

Büyük düğün hazırlıklarına başlandı..Yıllarca istediğim havuz kenarında ki düğün için annem, babam ve Bora beni kırmadılar..

Düğün günü kadar bizi mutlu eden başka bir şey daha yoktu heralde..

17 Nisan.. Doğum günüm ve Bora'yla tanıştığımız ilk gün..Aslında herşeyin başlangıcı olan gün..

''Aşkım çok güzel olmuşsun.''

''Sen de çok yakışıklı olmuşsun Bora.''

Gelin ve damat anansu yapılınca Bora'nın koluna girdim.Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu..Alkış sesleri eşliğinde bahçeye çıktık ve masaya oturduk.Mutluluktan donup kalmıştım..Nikah memuru sözünü bitirmeden evet diye bağırdım.Gıcık Bora sade bir evetle yetindi.. Sırf beni sinir etmek için..Ben de intikamımı evlilik cüzdanını aldığımızda topuğumla parmak ucuna basarken aldım.. :))

Hızlı geçmek zorundayım.Asıl konuya gelmek istiyorum.

''gülümse'ye''

Ve finale yaklaşıyorum..

Ama merak etmeyin erken final yapmayacağım.Tam yerin de olacak..