Midgard'lı Prenses /Loki Laufeyson

~25

~25
Uzun Bir 5 Yıl

—5 Yıl Sonra—

Uzun ve yorucu çalışmamızdan sonra havlumu omzuma atıp camlarla dolu odanın kapısını açtım.

"Hey Rosi, bugün oldukça iyiydin."

"Senin kadar olmasada, idare eder."

Burada kaldığım beş yıl boyunca her şeyi geride bırakmaya çalışmıştım, unutmaya çalışmıştım. Burada kaldığım zaman içerisinde herkesle çok iyi anlaşmıştım hatta Natasha ile kardeş gibi olmuştuk. Herhangi bir sorunum olduğunda bana yardım ediyor ve sürekli yanımda duruyordu. Thor ise bilmediğimiz bir yere gitmişti. Onca zaman arkamda durdu ve beni korudu ama sonra ortadan yok oldu.

Banyoya girip sıcak suyu ayarladım ve içine girip yıkandım. Duştan çıkıp havluma sarındım ve içeriye geçip üstüme rahat kıyafetler geçirip odadan çıktım. Mutfakta bir şeyler atıştırken kapı çaldı. İçeriye daha önce hiç görmediğim biri girdi. Natasha ile Steve ona şaşkınlıkla bakıyordu. Benden biraz uzağa gittiler ve derin bir konuşmaya daldılar.

Üçüde yanıma gelip sandalyelere oturdular. İkisine hazırladığım sandiviçleri onlara uzattım.

"Bu arada Scoot bu Rose, bizim yanımıza taşınıp eğitim göreli tam beş yıl oluyor."

"Merhaba ben Scoot dediği gibi Ant Man olan."

"Ant man kim?"

Bir anda yüzü düştü. Gülmemek için zor duruyordum.

"Scoot bize şeyden bahsetti kuantum yolculuğundan yani geçmişe gidip tüm taşları toplamaktan."

Steve pür dikkat dinliyordum.

"Geçmişe mi?"

İç çektim.

"Anladım ama bu benim için biraz zor, aslında tek benim için değil yani ben sizinle gelebilir miyim bilmiyorum."

Elimi enseme koydum.

Natasha masadaki elimi tuttu.

"Bunu yapabileceğine inanıyorum,sen güçlü bir kadınsın emin ol."

Üsde kalan herkes Thor sayesinde neler yaşadığımı biliyordu. Natasha'ya bakıp gülümsedim. Konuşmaya başladı.

"Belki gerçekten yapabilirsek,başarılı olursak her şeyi tekrardan geri alabiliriz,herkesi tekrardan geri getirebiliriz."

"Peki gerçekten herkesimi?"

"Emin değilim."

Steve konuşmaya başladı.

"Peki ya Tony kabul edecek mi?"

"Bilmiyorum en azından denemeliyiz."

"Giyinin Stark'ın yanına gidiyoruz."

Odama gidip giyindim ve kapının önüne gittim.
Herkes çıktı ve arabaya binip Tony'nin yanına gittik. Oldukça ferah ve geniş bir alanda yaşıyordu. Bizi görünce kucağındaki kızını yere bıraktı ve içeriye gönderdi. Yavaş yavaş onun yanına doğru yürüdük. Onların ne konuşacaklarını duymak istemiyordum o yüzden içeriye girdim. Önümde beliren küçük kızdan korktum ve yanına eğildim.

"Merhaba küçük kız benim adım Rose, senin adın ne?"

"Adım Morgan, Morgan Stark."

"Memnun oldum. Hey bu arada babanın sanırım ufak bir işi var oyun oynamaya ne dersin?"

"Ne oynayacağız."

"Oyuncaklarınla oynayabiliriz."

Ayağa kalktım ve elinden tutup bahçeye çıktık.
Tony bize doğru baktı. Biz ise oyun oynuyorduk. Oyunumuzu kalın bir ses bölmüştü.

"Hadi Rose gidiyoruz."

Steve arkasını döndü ve arabaya doğru yürümeye başladı. Ben de ayağa kalktım.

"Sonra görüşürüz Morgan sana iyi oynamalar."

Gülümsedim ve arabaya koşturdum. Arabanın içine girdim.

"Kabul etti mi?"

"Pek sayılmaz, o olmazsa nasıl yapacağımız hakkında hiçbir fikrim yok."

"İçimde bir his var, kabul edebilir belki."

Tekrardan üsse geldiğimizde uzayan saçlarımı topladım ve odama geçtim. Hızlıca yatağıma atladım. Kapı açıldı bakışlarımı oraya çevirdim. Natasha yanıma gelip yatağa oturdu. İç çektim.

"Üzülüyorsun değil mi?"

"Evet,nasıl anladın?"

"İç güdüler diyelim. Gerçekten onu çok mu seviyordun?"

"Evet."

Kafamı ona çevirdim.

"Gerçekten çok seviyordum ve en önemlisi ben onu azda olsa değiştirmiştim ,içinde ki iyiliği çıkartmayı başarabilmiştim."

Gözlerimin dolduğunu hissettim.

"İyi yönleri vardı beni asla incitmemeye çalışırdı bazen ne kadar sinirlense de asla bağırıp çağırmazdı, ona sevginin nasıl bir his olduğunu gösterebilmiştim."

Göz yaşlarım akıyordu.

"Ve o beni gerçekten seviyordu."

Natasha saçlarımı okşamaya başladı.

"Düşüncelerinden kurtul sadece önümüzdeki günlere odaklan."

İnce pikeyi üstüme örttü.

"Şimdi dinlen. Yarın çok işimiz var."

Kafamı salladım. Natasha odadan çıktı. Gözyaşlarımı sildim ve pikeyi kafama kadar örtüp uykuya daldım.

Aga be 🚬