Midgard'lı Prenses /Loki Laufeyson

~Final

~30
Final

-7 Yıl Sonra-

Genç kadın mutfakta masasını donatmakla uğraşıyordu. Sonunda işini bitirdi ve odalarına çıktı. Bu iki yaramazında bir an önce uyanması gerekti.

"Hey uykucular hadi uyanın."

Kadın ikisini yavaşca dürttü.

"Anne."

Sophia hemen yataktan kalktı ve kollarını annesine dolayıp sıkıca sarıldı.

"Günaydın kızım."

Loki yavaşca gözlerini açıyordu.

"Hey Sophia bugün pankek yaptım, uzun zamandır istiyordun değil mi?"

"Evet! Teşekkür ederim anne."

"Önemli değil hayatım. Hadi aşağıya in."

"Babam da gelsin."

"Elbette gelecek kızım."

"Tamam anne ben aşağıya iniyorum."

Yüzünden mutluluk aktığı her halinden belliydi.

"Günaydın bebeğim."

"Günaydın Loki."

Kadın, Loki'nin dudaklarına küçük bir günaydın öpücüğü kondurdu.

"İyi uyudunuz mu?"

"Evet ama karanlık korkusunu aşması gerek. Sen onu uyutmaya çalışırken yoruluyorsun."

Elini elinin üstüne koydu ve alınlarını birleştirdi.

"Biliyorum bir çağre bulacağız."

Kadın ondan ayrıldı ve gözlerimi ovuşturdu.

"Şimdi kahvaltı etmeliyiz sonra konuşuruz."

Başını salladı ve ikisi de aşağıya indik. Kahvaltı masasına oturdukların da Sophia konuşmaya başladı.

"Anne okuldan bir çocuk sürekli benimle uğraşıyor."

"Kimmiş bu haylaz?"

"Eric, babama anlattım ama sana anlatmadım özür dilerim."

Ağzından çıkan kelimeler tam düzgün çıkmıyordu ve bu Sophia'yı daha çok tatlı yapıyordu.

"Önemli değil tatlım ama bunları ilk bana söylemelisin sonra babana tamam mı?"

"Tamam anne ve babam bana ona önümde diz çökmesini ve itaat etmesini söylememi istedi."

"nE?"

Rose kaşlarını çatarak Loki'ye baktı.O ise kadına gülümseyerek bakıyordu.

"Öyle bir şey olmayacak tatlım, sadece babanın bu tavsiyelerine uymamaya ve Eric'ide takmamaya çalış. "

"Anlaşıldı mı küçük hanım?"

"Anlaşıldı anne, anlaşıldı baba."

Saate baktı.

"Okul saati yaklaşıyor doyduysan çantanı hazırlamaya gidelim."

"Hadi gidelim anne."

Oturduğu sandalyenin yanına geldi ve elinden tutup genç kadını kaldırdı. Sophia'nın prenses gibi odasına girdiler ve çantasını hazırlamaya başladılar. Kıyafetlerini giydirdiktwn sonra kapının önüne gittiler ve yaklaşık 10 dakika bekledikten sonra servis evin önüne geldi. Sophia'yı servise bindirdi.

"Dediklerimi unutma güzelim."

"Unutmam anne görüşürüz."

Küçük kız servisin kapısında bekleyen annesine sevimli bir öpücük yolladı. Kadın tutmuş gibi yapıp kalbine bastırdı ve o da kızına bir öpücük yolladı aynı şeyleri yaptıktan sonra servisin kapısı kapandı ve okula doğru yol aldı.

Eve girdiğinde kendini yatağa attı ve uyumaya çalıştı. Loki yanına yattı ve ona doğru döndü.

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

Kolunu genç kadının beline sardı ve yavaşca kendisine çekti.

"Dünyaya güzel ve iyi bir kız çocuğu getirdiğin için, bana yaşattığın her şey için."

Rose gülümsedi.

"Bunların hiç biri gerçekleşmeyebilirdi de."

"Aslında imkansız değil, istersen her şey olur."

Genç kadın elindeki saate baktı.

"Zaman çok hızlı geçiyor, benimle akşam yemeği hazırlamaya ne dersin?"

"Tabii neden olmasın."

Rose , Loki'nin elinden tuttu ve yataktan kaldırıp mutfağa indirdi. Tüm malzemeleri tezgahın üstüne koyuyordu.

"Loki fırını hazırlayabilir misin?"

Yavaşca fırına doğru gitti ve ayarlamaya başladı. Hızlıca yaptığı yemeği fırına koydu.

"Sophia gelene kadar bir yerlere gidebiliriz, istersen tabii."

"Akşam gitmiyor muyuz zaten."

"Nereye?"

"Hatırlıyor musun bilmiyorum ama Lena'nın düğünü var."

"Geç olmuş."

(...)

Genç kadın kendinden önce kızını hazırlamıştı. Sıra kendine geldiğinde sade beyaz bir elbise giymişti.

"Çok güzel olmuşsun hayatım."

Rose sesin geldiği tarafa baktı.

"Sen de çok şık olmuşsun."

Loki, Sophia'nın yanına gitti ve kucağına aldı.

"Kızımız da her zaman ki gibi mükemmel."

Yanağına bir öpücük kondurdu ve yere bıraktı. Sophia su içmek için mutfağa indiğinde Loki, Rose'un yanına geldi. Belinden tuttu ve kendine çekti.

"Bir kadına bu kadar bağlanacağımı asla düşünmemiştim."

"Ben de hayatımın aşkını bulacağımı hiç düşünememiştim."

İkisinin kalp atış sesleri duyulacak kadardı. Alınların birleştirdiler.

"Senin gibi bir kadına ait olduğum için çok mutluyum."

Dudaklarını yavaşca birleştirdiler. Nefes nefese ayrıldılar. Loki tekrardan konuşmaya başladı.

"Bana sevmeyi ve sevmeyi öğrettiğin için teşekkür ederim. Kalbim sonsuza dek tek sana atacak. "

"Ve bu hikayenin hiç sonu olmayacak."

Kim bilir belki bu ikisi için yeni bir hikayenin başlangıcıdır.

~SON~
——————

Bu kitabı yazarken yanımda olan herkese çok çok çooooooook teşekkür ederim

Şuan ne yazacağımı bilemedim kusura bakmayın dşwpekşs

Bitirdiğim KAYIP CENNET kitabını okursunuz umarım.
—————————
Bir de yazmaya yeni başladığım Athena adlı kurguya bir göz atarsanız sevinirim.
———————————
Gerçekten teşekkür ederim

Kalbim çıt göz yaşım pıt ;(

Sizi 3000 kez seviyorum❤️❤️