Unedited....
Mula sa kinatatayuan ni Andrea ay tahimik siyang nakatanaw sa labas ng building, ilang linggo na nga ba ang nakakaraan mula ng ma-corner siya ni Wyner sa kwarto niya. Anim na linggo na ang nakakalipas ng sagutin niya ang tanong nito sa kanya.
"Mahal mo pa ba ako o hindi na Andrea?"
"H-hindi na kita mahal Wyner."buong tapang niyang sagot sa asawa at matatag niyang tinitigan ito ng matuwid sa mata, kitang-kita niya ang pagguhit ng sakit sa mata nito at pagtulo ng luha.
"Okey, ayaw ko man sumuko pero ayaw ko ng ipilit ang sarili ko sayo, pero sana huwag mong ipagdamot ang mga bata sakin."
"Okey, you can leave me now."mahina niya bigkas pero sapat na para marinig nito ang mga salitang iyon.
"Okey, take care Andrea."ang mga huling salitang narinig niya kay Wyner.
At ngaun heto siya, na tila na isang balon na malalim dahil sa lalim ng kanyang iniisip dumagdag pa ang bunsong si Clauie na ramdam niya ang pag iwas ng anak sa kanya, lalo ng magpaalam ang Ama nitong pabalik na ng Pilipinas, kagaya ng pag iwas nito sa kanya kaninang umaga at iyon ay tila patalim na humihiwa sa puso niya.
"Clauie baby, nagluto ako ng paborito mong pancake."nakangiti niyang sabi sa anak.
"Salamat po, pero ayaw ko na po pancake naaalala ko lang po si tatay."
"Pero anak niluto ko ito, dati naman di ba tayo ang nagluluto."
"Dati po iyon Mom, when we don't know where's our father."
"Clauie, your acting brat, he's not here what is the difference noon at ngaun, tayo lang naman di ba."
"Mommy, there is a big difference why don't you just forgive tatay for us? Para andito siya, I miss him a lot Mommy."
"Cloud, can you say something?"baling niya sa anak na panganay.
"Like what po Mom? I miss him too."tugon ni Cloud at kasabay na umalis ang kapatis matapos humalik sa kanyang magkabilang pisngi ang kambal.
"Hayyyy."bigkas niya kasabay ng pagbuntong hininga. Naiipit siya ng pride at pagmamahal sa mga anak.
"Is your pride helping you Andrea?"tanong ng boses na kahit hindi niya lingunin ay kilala niya.
"Papa,akala ko ba.."
"Well, akala ko din anak, but Im just looking at bright side of life. Pinatawad ko na ang asawa mo at naging magaan ang pakiramdam ko."
"Pa, natatakot po ako."
"Ngaun ka pa natakot? Noon nga kinaya mo lahat. Hihintayin mo pa ba talagang umabot kayo sa puntong anak na lang ang talagang namamagitan?"
"Pa?"
"Here pinirmahan na ng asawa mo ang inihain mong annulment, ikaw na daw ang bahalang magbigay sa piskal, I hope you're doing the right Andrea."
"Papa, what is going on with you, noong una ...
"As I said before hija, nakita ko abg sinseridad ng asawa mo, but still ikaw pa rin ang magde-decide sa bagay na iyan. By the way, Im going back to Philippines may problema sa shop."
