Living With The Devils

XXIX

Chapter Twenty Nine

FREEDOM WEEK

Nagising ako dahil sa daliring humihimas ng pisngi ko at hindi lang iyon ang dahilan ng pagkagising ko dahil din ito sa mga bulong sa gilid ko.

"Astraea, wake up..."

"We need to go to school..."

"Wake up baby..."

I opened my eyes. Si Tyllex agad ang sumalubong sa akin. Nakahiga siya doon na parang doon talaga siya natulog kahit ang totoo ay hindi naman. Alam kong gumising lang siya ng maaga para puntahan ako dito.

"Good morning baby" He said.

"Morning" I answered.

"Rise and shine baby, kailangan nating pumasok ng maaga dahil may announcement ang school"

"Okay" Sagot ko at tumayo na.

"Maligo ka na din" Tumango siya kaya naman naglakad na din ako papuntang c.r.

Pero ang pinagtataka ko nakasunod siya sa akin.

"Anong ginagawa mo?" Taas ang kaliwang kilay ko ng tinanong ko siya.

"Akala ko ba maliligo na ako?"

"Sa kwarto mo!" Singhal ko sa kaniya.

"Sabay tayo"

"Nababaliw ka na ba?!" Sigaw ko sa kaniya.

"Sayo oo, pero seryoso ko sa sinabi ko" Nakangisi pa niyang sabi.

"Nakita ko naman na yan kahapon" Sabi niya at bumaba pa ang tingin sa katawan ko.

"Bastos!" Sigaw ko sa kaniya at nagmartsang pumasok sa banyo at bago ko isinara ang pintuan ay narinig ko pa ang halakhak niya.

•

Bumaba na ako pagkatapos kong maligo at agad na dumeretso sa kusina. Pero bago pa ako makapasok ng kusina ay may narinig akong boses.

"No need to cook for breakfast" Boses iyon ni Tyllex kaya naman lumingon ako sa kaniya.

"Why?"

"Pwede naman tayong kumain sa labas kasi pagkatapos ng announcement pwede na tayong umalis" Paliwanag niya.

"But breakfast is the important meal" I said.

"Still, you'll just get tired"

"It's okay" Sabi ko at hindi inaalis ang titig sa kaniya ganoon din naman ang ginawa niya.

"For me, it's not okay!" He snapped.

"A coffee will do okay? So shut the f*ck up. Don't you dare to raise your voice to me again, if you don't want me to end this freaking relationship. It's annoying Tyllex, stop shouting again" I angrily said.

"Okay...a coffee then" He looks like a puppy and his master is angry at him.

Tumalikod na ako at tuluyan ng pumasok sa kusina. Kumuha na ako ng mga baso at halatang halata ako na galit dahil sa padabog kong paglalagay ng baso sa tray at maging ang pagsasara ko ng cabinet na binubuksan ko ay padabog din.

Nagtitimpla na ako ng padabog hanggang sa naramdaman kong may yumakap sa akin sa likuran ko.

"I'm sorry..." He whispered softly on my right ear.