Living With The Devils

XLIII

Chapter Forty Three

I WANT YOU

Tyllex Cye Laminaria

T*ng*na? What the f*ck did she say?

"I love Lanston"

"I love Lanston"

"I love Lanston"

That three words keep on repeating on my head. Damn it!

"Ibalik mo na ako sa Pilipinas para maayos ko na ang papeles" Sabi niya sa akin.

She's serious. Nahuli na ako, at yun ang pinaka kinatatakutan ko sa lahat. Dapat pala hindi ko na siya pinabayaan nung mga oras na umalis siya ng mansyon. Dumating na yung kinatatakutan ko, she fall out of love.

"No way!" My voice keep on raising.

"Please let me go Tyllex, I need to see my love, I need to see Lanston" She's begging...she's literally begging for someone else.

"No Astraea, you're just mad. Hindi mo to magagawa sa akin" Nagmamakaawa na din ang boses ko.

"Just let me go Tyllex, I need to go home now. I know Lanston too well, he's freaking worried right now" Sabi niya sa akin at patuloy sa pagdurog ng puso.

I can't help it anymore, my tears began to fall. I kiss her passionately, she tried to push me but I hug her tightly. Hinding-hindi ko na siya papakawalan pa.

"No f*cking way Astraea Xielxen Laminaria, you're mine. You're a Laminaria now so you will be a Laminaria forever. Apat na taon mo ng dala ang apelyido ko Astraea, tapos iiwanan mo ko ng dahil sa lalaking yun? Sigurado ka ba na mahal mo yun?" Mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kaniya at isiniksik ko ang mukha ko sa leeg niya.

Wala na akong pakialam sa lamig kahit na naka hubad ako. Pinagpatuloy ko ang pag-iyak ko dahil sobrang nasasaktan ako sa sinasabi niya.

"I'm not happy with this relationship anymore Tyllex, I hope you understand" Sabi niya, na ipinalangin ko na hindi na sana niya sinabi.

"How Astraea? How can I understand? Paano ko maiintindihan na iiwan na ako ng reyna ko, sabihin mo nga kung paano?!" Nasasaktan ako sa mga sinasabi niya.

"P-parang ganoon ka d-dali para s-sayo, A-astraea. Kasi sa akin hindi ko kaya dahil parang masasayang lang lahat ng pinaghirapan ko" Sana bawiin niya lahat ng sinabi niya kanina.

"Hindi na ako masaya, may magagawa ka pa ba?" Parang sinaksak ang puso ko sa salitang hindi na siya masaya.

"Kung yung reyna mo na nakatira palasyo dati at masaya siya, pero nung umalis ka tila kinulong mo siya sa isang hawla dahilan para malungkot siya. Hanggang sa dumating ang isang prinsipe na naging dahilan ng kasiyahan ng reyna mo, pipigilan mo ba?" Patuloy pa din siya sa pagsasalita habang ako dito durog na durog na.

I sighed, "I won't let my queen go, because I will do my best to make her happy again"

"But your queen, needed the prince who make her happy when her king is not there for her" I wish I didn't hear that.

I don't f*cking care if someone see me crying like a kid. A real man is crying for his woman.

"Let me go now Tyllex, my soon to be king is waiting for me" Binitawan ko ang pagkakayakap ko sa kaniya.

"He's not going to be your king! Because I am your king! That's bullsh*t, Astraea!" I punch the glass wall.

"What the f*ck, Tyllex?!" Sigaw ni Astraea at tiningnan ang nasa likuran niya.