Living With The Devils

XXXIV

Chapter Thirty Four

GONE

Hindi manlang ako nag-abalang magpunas ng luha ko at ng makarating ako ng mansyon ng mga Laminaria ay bumaba ako ka agad sa kotse ni Tyllex.

Naglakad na ako papunta sa mansyon at ka agad na bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni Lola V. At lumapit ito sa akin at agad akong niyakap ng mahigpit.

"Thanks god, you're okay! May ginawa bang masama sayo? Hija may masakit ba sa katawan mo?" She said with too much concern.

"I'm okay" I said coldly then I walk out.

I still heard her calling me but I continued walking until I reached the staircase. Tumakbo na ako sa pataas ng marinig ko ang tawag sa akin ni Tyllex.

Mabuti ay naka pasok na ako sa kwarto ko ng marinig ko ang boses niya na nasa hallway na kaagad kong sinara ang pintuan.

Kaagad akong pumasok ng banyo at hinubad lahat ng saplot ko sa katawan. Sobrang lagkit ng katawan ko.

Pumailalim ako sa shower at pumikit habang iniisip ang mga pangyari. My life is going crazier as f*ck.

Matapos kong maligo ay pinunasan ko ang katawan ko saka nagsuot ng bath robe saka ko inilagay ang tuwalya sa ulo ko.

Pumasok ako sa closet ko at kinuha ang isang maleta saka inilagay ang mga gamit na binili ko. Isang maleta lang yun para madaling dalhin saka ako nagbihis ng simpleng damit saka ko pinatuyo ang buhok ko.

Lumabas na ako ng closet habang hila ang maleta kinuha ko ang cellphone na binigay sa akin ni Lola V. I will keep it as a remembrance.

I suddenly stilled when I opened my phone, I saw my lock screen wallpaper. Ako yun at si Tyllex, yun yung unang picture namin na pinilit niya lang ako.

Inilapag ko yung wallet at yung mga cards na nasa loob ng bag ko at kumuha ng note pad saka nagsulat doon.

Lumabas na ako hila-hila ang maleta ko. Ng buksan ko ang pintuan ko agad kong na amoy ang pamilyar na amoy ng pabango ni Tyllex.

"Where are you going?" He asked.

I stared at him blankly then I answer him.

"I'm going home now"

"Why?"

"Hindi ko tanggap na nagsinungaling kayo sa akin Tyllex! Yung tinuring kong pamilya nagsisinungaling sa akin?! Damn it! Ayaw na ayaw kong may nagsisinungaling sa akon tapos yung buong pamilya ko nagsisinungaling p*t*ng*na..."

"Hindi ka aalis Astraea" Sabi niya sa akin.

"I'm so sorry Tyllex, I have to go now" Tumulo ang luha ko.

"You love me right?" I nodded. "Why do you want to leave, then?"

The thought of leaving now make my heart break into pieces. I cut the space between us then I hug him. Yinakap ko siya ng mahigpit dahil baka yun na ang huli.

"I'm so sorry Tyllex, You're right, I love you...so damn much. Pero aalis muna ako babalik ako sa amin dahil kailangan ko munang isipin tong mga nangyari. Babalik muna ako sa amin para linisin ang utak ko, hindi ko alam kung kelan ako babalik o babalik pa ba ako?" Niyakap niya ako pabalik.

"Why? Wala kang balak bumalik sa akin?" Tanong niya at hinimas ang ulo ko.

"Hindi ko alam Tyllex..."

"Bakit hindi mo na lang sabihin na hindi ka na babalik para masaktan na ako ng todo-todo" Asik niya.

"T-tyllex..." I croaked.

"Para masira na ng tuluyan ang utak ko, para isang bagsakan na lang Astraea."

"I'm leaving now because I have to, hindi dahil sa gusto kitang iwan. Ikaw na nagsabi kanina na mahal kita diba? Kung mahal kita bakit kita iiwan? Iiwan kita muna sa ngayon pero babalik ako, kahit hindi ko alam kung paano..." Humikbi ako ng humikbi habang patuloy ang paghigpit ng pagkakayakap ko sa kaniya.

"You don't know how?" He asked.

"Yeah..."

"Then don't leave, stay here Astraea, stay with me" Tyllex said.

"I'm sorry...Aalis muna ako" Tinanggal ko na ang pagkakayakap ko sa kaniya at hinalikan siya sa kaniyang labi.

Naramdaman kong hinalikan niya ako pabalik at hinawakan niya ang batok ko maging ang bewang ko para mailapit ako sa kaniya. Mabuti ay napigilan ko ang sarili ko humiwalay ako.

Seeing him like this wants me to just stay here. I want to get back the words I tell him. All I want is to stay with him, hug him every night, kiss him every time and feel his love every single day.

I already made my decision, I will leave this house today, I will leave this family, I will leave the memories, I will leave him alone.

"You don't want to leave me, right?" Hindi ako nakasagot sa tanong niya.

"Expressions can be controlled, but tears never lie." He wipped my tears away.

"Aalis na ako Tyllex! Iiwan na kita! Puno ng kasinungalingan lang to! Hindi mo siguro talaga ako mahal no?! Ginawa mo lang to dahil sa sinabi ng magulang ko at magulang mo!" Sigaw ko sa kaniya.

"Napaka walanghiya mo! Pinaikot mo lang ako Tyllex! Hindi mo talaga ako mahal!" Sinisigaw ko kung ano ang nararamdaman ko.

He sighed then he pulled me back to him like my words don't matter.

"I love you, ako ang may pakana ng lahat ng ito walang kinalaman ang mga magulang natin dito kasi ako ang nagdesisyon" His lips touched my hair.

"K-kung mahal mo ako hayaan mo muna akong mag-isip, h-hayaan mo muna ako T-tyllex" sabi ko habang patuloy sa paghikbi.

"If you love me, why do you want to leave?" He asked me back.

My heart ached. Naririnig ko ang paghikbi niya.

"I have to leave not because I want to, I'm leaving you because I have to" I said.

Balak ko ng umalis at akma ko ng hahawakan ang maleta ko ng hilahin niya ang kamay ko.

"Take this ring as a sign of my faithfulness, take this ring with you and please come back here Astraea, bumalik ka dito sa akin. At dalhin mo din itong para sa akin at kapag bumalik ka na ibigay mo to sa akin na handa ka ng sumama sa akin habang buhay. I love you so much Astraea" Then he kissed my lips softly.

Inilagay niya ang singsing sa daliri ko. The ring is so beautiful. Nagniningning iyon dahil sa mga diamante na nakapalibot doon. Inilagay naman ni Tyllex sa palad ko ang singsing na katulad ng akin ngunit mas malaki ang sukat, sinikop ko iyon sa palad ko.

Hinila ko na ang maleta at tumakbo na ako para makalayo habang tumutulo ang aking luha.

I can't get back. I need to leave him temporarily, Kailangan ko munang ayusin ang mga iniisip ko. Ng makababa na ako ay nakita ko sa sala sila Lola V.

"I want to go home" I said then I stared at them blankly.

"You can stay here hija, you're a Laminaria, remember?" Sabi ni Lola V.

"I said I want to go home now!" Tumulo na naman ang luha ko.

"Lola, let her" Narinig kong sabi ni Rashon.

"But hijo..." She insisted on Rashon's idea.

"Let her, Lola V. and also tell her the truth"

"What truth?" I curiously asked.

"No hijo..." Lola V is still staring at Rashon.

"Then I will" Tumingin sa akin si Rashon.

"Astraea, wala na ang magulang mo. May nagtatangka na sa kanila simula pa lang nung una. Humingi sila ng tulong sa amin para protektahan ka, at nung araw na dinala ka ni Lola V dito yun din yung araw na binaril ang magulang mo" Blangko ang mukha ni Rashon habang sinasabi yun.

My mom and my dad...is already gone.

x_x