SÜRGÜN SEVDAM ,(Geçmişin gölgesinde çaresiz bir aşk masalı)

DAĞHAN KONAĞINDA İLK GECE...

Yeni doğan gün ,yeni umutlar, yeni hayatlar..... Sanki ; güneş bu sabah öylesine yeni bir yüzünü gösteriyordu ki , her yer farklı parlıyor, gökyüzü adeta bulutlarla muhteşem bir müzik eşliğinde raks ediyor, güneş te onlara eşlik ediyordu.  Sanki yazılmış en güzel aşk şarkıları bugün Nazlı ve Yusuf için çalıyordu ,bütün kuşlar sanki onlar için ötüyordu. Nasıl da güzel bir sabaha uyanmıştı Yusuf Dağhan gördüğü düşün etkisiyle ,o pırıl pırıl güneşin ışıklarıyla, yeni güne günaydın derken merhaba derken ne de mutlu bakıyordu gözleri penceresinden, uçsuz bucaksız maviye.  İki dudağı nasılda mutlulukla tebessüm ediyordu. İstemeyerek mecbur bırakılarak girdiği bu yolda karşısına çıkan güzeller güzeli Nazlı 'ya vurulacağını nereden bilecekti ki. Adını her diline pelesenk ettiğinde yüreğinin böyle kuşun özgürlüğüne kanat çırpar gibi atacağını. O ki, Dağhan aşiretinin ağası, tek varisi YUSUF DAĞHAN, böyle bir aşkın pençesine düşeceğini, bir kadının aşkına pervane olacağını ne bilecekti. Aşk bu ,zamansız çalmıştı kapısını, hemde ummadık yerden almıştı içeri misafirini , düşman kızına aşık olmak delice idi mantıken ama o yüreğine sarılmıştı çünkü nefret ona göre değildi , o adı gibi merhametliydi, sevgi doluydu aslında. Karşısındaki kızın su misali güzelliğinin yanı sıra, kalbinin güzelliğine ,merhametine ,dik duruşuna , hatta asiliğine aşık olmuştu. Bu aşk onun için vazgeçilmezdi  artık  ama sadece kendi içinde, ta ki Nazlı'da yüreğinde ona yer açana ,aşkını itiraf edene kadar. yüreğine hapsetti sevdasını ve aşk oyununa kaldığı yerden devam etmek üzere odasından fırladı. Bugün büyük gündü evleniyordu  ,hazırlıklar çoktan başlamıştı iki konakta da...  Yusuf damat tıraşı için gelen berberi odasına alıp hazırlığına başlamıştı bile.  Kozan konağında da aynı telaş devam ediyordu herkes oradan oraya koşuşturuyordu. Kuaförler gelmiş ama Nazlı henüz odasından çıkmamıştı. Meryem odasına gittiğinde yatağını toplu görünce çoktan uyanıp konakta bir yerlerde olduğunu düşünürken mutfaktan  Zeynep'i çağırır usulca sorar 

" sen bilirsin nerde Nazlı gördün mü onu"  

  " hayır gelin ağam görmedim ama az evvel odasına baktım yatağı topluydu dolaşmaya çıkmış herhalde atı da yok"  hemen Süheyla hanıma gidip durumu anlatır kimseyi telaşa vermeden usulca sessiz sedasız çözmeye çalışırlar ama saat ilerlemekteydi ,nazlı dönmediği gibi hiç haberde alınamamıştı telefonu, çantası ,kimliği herşeyi evdeydi ,belli hazırlıksız öylesine çıkmıştı dışarı ama niye bu saat oldu dönmedi peki  ,konaktakiler iyice telaş yapmıştı. İlerleyen saatlere rağmen Nazlı ortaya çıkmayınca herkes aramaya başlar Nazlı'yı annesi gidebileceği yerleri söyler  ama nafile Nazlı ne tarlalarda ne mezardadır. Saat hızla ilerlemeye devam ediyordu. iyice korkan telaşlanıp  panikleyen Meryem ise abisini arar. O esnada Yusuf damat tıraşını bitirip, duşunu almış ,damatlığını giyinmek üzereyken telefonu çalar ve açar açmaz Meryem telaşlı sesiyle

" abi abi nazlı yok sabahtan beri bakmadığımız yer kalmadı " afallamıştı Yusuf

 " nasıl yok nerede nereye gitti"

"Bilmiyoruz abi sabahtan beri yok  atıyla gitmiş, dolaşmaya çıkmıştır dedik ama gün batmak üzere henüz dönmedi her yere baktık hiç bir yerde yok" panikleyen Yusuf üzerine giydiği koyu yeşil gömlek ve kot pantolonuyla bir hışımla konaktan fırlayıp arabasına bindiği gibi hızla uzaklaşır. İlk gideceği yer elbet  kozan konağı,vardığında herkes perişandır, konak çalışanlarının kendi aralarındaki konuşmalarına şahit olmuştu Yusuf acaba gerçekten İstanbul'a mı gitmişti. okadar mı nefret ediyordu ondan, hiç mi güvenmedi hiç mi bir şey hissetmedi... peki ya  gözlerindeki ateş ,ya yüreğindeki o çarpıntı hepsimi yalandı , yanılmış olamazdı  Yusuf, inanmak  istemiyordu Nazlı'nın gidişine annesi Süheyla hanım Nazlı İstanbul'a gittiyse mutlaka Yıldız'ı aramıştır diyerek telefona sarılır, telefonu hoparlöre verip olaylardan bi haber Yıldız'a , daha soramadan  Yıldız başlar konuşmaya