SÜRGÜN SEVDAM ,(Geçmişin gölgesinde çaresiz bir aşk masalı)

HER İHANET SEVGİYLE BAŞLAR.

İnsan ne kadar seviyorsa,ne kadar seviliyorsa o kadar aldanır, o kadar yanılır. İyi niyeti yüreğinde en saf haliyle taşıyanlar hep en çok ihanete uğrayanlar olur.
Nazlı ve Yusuf içinde geçerli olan bu durum içinde bulundukları çıkmazda onları bilinmeze doğru sürüklemeye devam edecekti.
Doğumun üzerinden tam 4 ay geçmişti. Yusuf ve Nazlı gayet sakin ve mutlu bir 4 ayı daha geride bırakmıştı. Günlük rutinleri daha mutlu daha sevgi dolu geçiyordu. Taaa ki o güne dek. O ihanetin boy gösterdiği yüreklerine saplanan zehirli hançerin bıraktığı izin kolay silinemeyeceği güne dek.
Yusuf, tarla yangını, toprağın altındaki değerli maden derken bu işin peşini bırakmamış sessiz sedasız Hakan ile iz sürmeye devam etmişti. Adamlardan birinin izine ulaşmışlardı bile.
Hakan, köy kahvesinde kıstırıp yakaladığı adamı depolarından birine bağlayıp kilitlemişti. Yusuf apar topar haberi alınca, tüm işini bırakıp adamın bağlı olduğu depoya gitmek için yola çıkmıştı. Kalkıştığı işin tehlikeli olabileceğini başının derde gireceğini hiç düşünmeden. Depoya Vardığında önce adamla göz göze geldi ve Nazlı'ya yaşattıkları korku için, erken doğan bebeklerinin hayatını tehlikeye attığı için önce bir güzel dayak atıp hırsını almıştı. Adamın yüzü gözü kan revan içinde kalıncaya kadar öfkesini kusmaya devam etti. Hakan ise bir yandan en yakın dostunu sakinleştirmeye çalışırken öte yandan da adamı konuşturmak için çabalıyordu. Adam her ne kadar kimsenin adını vermese de akşama kadar yediği dayağın acısına dayanma gücünü yitirmişti. En sonunda konuşmaya karar verdi.
" dur tamam yeter söyleyeceğim."
"konuş artık kim tuttu sizi, Nazlı'yı niye kaçırdınız kim var bu işin arkasında."
"bunu söylersek öldürürler bizi."
"lan zaten konuşmazsan da ben öldüreceğim," Hakan araya girip cazip bir teklif sunarak adamı ikna etmeye çalışıyordu. " bak konuşmazsan öyle yada böyle kaçarın yok ölürsün. Ama şimdi konuşursan sana yardımcı oluruz."
"nasıl olacakmış o iş"
"bak Yusuf sözünün eridir. Yaşayacağını teminatını verdiyse bunun için elinden geleni yapar. O'nun ağzından çıkan söz yapacağının garantisidir. Ya konuş kurtul, ya da buradan ölün çıkar. Seçim senin."
Uzun bir sessizlik sardı etrafı adam sessizliğini bozmadan öylece bekliyordu. Daha fazla beklemeye dayanamayan Yusuf belinden tabancasını çıkarıp alnına dayadı.
" yeter bu kadar ya seninle yada sensiz çözerim bu işi. "  alnına dayanan silahın üzerinde yarattığı panik ve korku ile adam başladı konuşmaya.
"Tamam çek şunu söyleyeceğim. Bize sadece emir verildi. Karınızı kaçırıp sadece vekaletname imzalatacaktık. Bebeği de, kendide asla zarar görmeyecekti. Ama karın sanırım çok korkmuştu o yüzden bayılınca bizde korkup hemen emri vereni aradık oda bize hastaneye bırakıp ortadan kaybolmamızı söyledi. "
" Kim peki, kim Verdi emri"
" Dedeniz Mirza ağa"
Yusuf bir anda sus pus oldu. Dili tutuldu lal oldu. Yüreğinde fırtınalar koptu o an. Adamın söylediklerine inanamadı önce,  ama adam konuştukça doğru söylediğine inanmaya başlamıştı.
"dedeniz başından beri o topraklarda değerli maden olduğunu biliyordu. Hatta Mehmet ağadan defalarca istedi ama Mehmet Ağa satmadı. En sonunda babanla Mehmet ağayı karşı  karşıya getirdi. O gece, o kanlı gece bende oradaydım. Yağmur şiddetli yağdığı için tarlaları su basmıştı setler yıkılmıştı. Bizde ırgatlarla gidip tarlalara baktık. Herkesin işi bittiğinde dağıldı Babamla ben kaldık birtek . ,Babam Mehmet ağa ile Nazif ağanın kavgasını işitip yanlarına ayırmaya gitmişti fakat Nazif ağa Mehmet ağayı vurmuştu bile.Babanın o gece  yanında  başka biri daha vardı. Sonra o adamla da kavga edince adam babanı vurup arabasıyla hızla uzaklaştı. Sonra zaten biranda her yer kalabalıklaştı. Bizde babamla korkup saklanmıştık. Çok sonra öğrendik ki o adam,  köklü bir aşiretin ağasıymış. Urfalı Ferruh ağa. Yani Yusuf bey babanızı Mehmet ağa vurmadı."  Yusuf duydukları ile şok üstüne şok yaşıyordu elleri titremeye başlamıştı. Adamın karşısına sandalyesini çekip tüm olanları şaşkınlıkla dinledi.