Ponggay's
May isang nurse ang nagbiro sakin noon na ang pinakamalala daw na mental disorder ay ang Love.
It will make your world upside down.
It will make or break your life.
It will give you a series of emotions it can make you very happy, very sad and it can destroy you.
Love is destroying me.
Bata palang ako I can feel it.
There's something wrong in me.
I can't control my emotions, it feels like a roller coaster ride.
Biglang sobrang saya then biglang sobrang lungkot there no in the middle.
When I'm elated I feel like I'm a superhuman, there's these sense of fulfillment when I make someone happy it feels really good.
I want to feel it over and over again.
The feeling of superiority yung ikaw ang magaling, ikaw ang masayang kasama, yung ikaw ang kailangan nila. Yung mahina sila pag wala ka yung ikaw ang mundo nila.
Gusto ko ng ganon.
I'm obsessed in being someone's priority.
Siguro dahil sa yun ang hindi ko naranasan noon, noong bata ako I'm being bullied by everyone iniiwasan ako ng marami para hindi sila madamay. I get through a lot, kaya naman when someone pays attention on me, when someone appreciates me hinanap hanap ko ang attensyon na yun.
I changed myself, I manipulate people so that everyone will always like me.
Then I meet Deanna..
Nakikita ko noon ang sarili ko sakanya, mahiyain, mahina, everyone's bashing her for no apparent reason, it's a type of bullying high-tech nga lang,cyberbulling is the term.
I became her friend, her best friend.
Hanggang sa minahal ko na siya.
She needs me and I'm always in her side to rescue her.
I got obsessed of her always needing my help that when she find someone who will be there for her I got scared that she might not need me anymore tapos magiging useless na naman ako sa mundo.
I did what I think I need to do.
I did everything for her to stay with me.
I did everything to make her happy.
Pero bakit ganito?
Ginawa ko naman ang lahat pero hindi yun naging sapat.
Bakit yung tao na dapat masaya na kasama ako hindi ko makita yun sa mga mata niya.
Deanna bakit hindi ka masaya?
Kasama nga kita pero punong puno ng lungkot ang iyong mga mata.
Baka nga mali ako, baka nga mas kailangan kita kaysa sa kailangan mo ako.
Naniwala ako sa sarili kung pananaw na hindi ka magiging masaya ng hindi ako kasama, na sakin hindi ka masasaktan.
Hindi pala, ako pala ang hindi magiging masaya pagwala ka, ako pala ang masasaktan pag nawala ka.
Kasi pinaikot ko sayo ang mundo ko at alam ko pagnawala ka wala na rin akong rason para ipagpatuloy to.
Baka nga tama si Jema hindi ko hawak ang buhay mo.
One week na ako sa treatment ko.
Aware ako na may sakit ako, the medications are helping me para hindi maging worse ang bipolar disorder ko.I want to live a normal life as much as possible sana yung hindi ko iniisip na may mali saakin, pero darating ka talaga sa punto na hindi mo na makokontrol ang lahat.
BINABASA MO ANG
UNCERTAINTY
FanficTo love or not to love, Are you up for a challenge? GxG Fanfiction Cover photo credit to katiyarnamrata