UNCERTAINTY

Last Chapter

Deanna's

Staring at the city lights.

Sobrang liwanag.

Kailan nga ba to huling naging madilim?

Tuwing may bagyo?

Tuwing may problema?

Parang buhay lang din naman to.

Madilim pag may pinagdadaan ka.

Pero hanggat hindi ka sumusuko patuloy  itong kikinang at liliwanag ito pag nanantili kang may pag asa.

Tumingin ako sa langit mukhang madaming mga bituin ngayon.

Kailan ko ba ulit nasilayan ang mga bituin na to?

Last month?

Last year?

Napangiti ako.

Huling beses na nakita ko to ay yung huling beses na nakasama ko siya.

Dito sa lugar na to.

Kung saan bumubuo kami ng pangarap.

Pangarap na unti unti naming tinupad sa loob ng tatlong taon namin na magkasama.

Tatlong taon na masaya.

Kinasal kami sa ibang bansa.

Isang taon pagkatapos namin lumipat sa bahay na pinagawa niya para samin.

We build  this house full of happiness and love.

Araw araw masaya kasi araw araw kasama ko siya.

Wala na akong mahihiling pa.

Siya lang kasi sapat na.

Siya lang naman ang pinakamahalaga higit sa lahat.

Nabuhay kami ng normal.

Normal na mag asawa.

Nagkakasundo,

Nag babangayan,

Nag aaway,

Nagkakatampuhan,

Nagsusungitan,

Hindi nag papansinan,

Pero hindi namin iniiwan ang isa't isa.

Mag aaway pero hindi maghihiwalay.

Hindi man kami oras oras magkita dahil sa may trabaho kami hindi namin hinahayaan ang araw na hindi namin nakakasama ang isa't isa.

Ganyan umikot ang tatlong taon namin.

Nadagdagan pa ito ng saya nang may dumating na anghel sa buhay naming dalawa.

Hindi man namin plinano na dumating siya.

It's God's plan to have this child in our life.

Tabby our baby girl, adopted namin siya.

Jema's cousin a single mother died while giving birth to her at dahil sa sina Jema nalang ang kamag anak nila binigay nila samin si Tabby.

Our priorities change when she came, ganon pala yun ganon pala pag may anak kana.

Our lives rotate to this little bunch of joy.

She strengthen our bond.

She filled our home with happiness .

She is the reason we are called a family.

Akala ko wala ng mas sasaya pa sa kasama ko siya, meron pa pala yun ay ang maging isang magulang.