Mardinde İstanbullu Doktor

5.Bölüm~ Kınaya Davet

Multimedia Berat Özsoy

3 Hafta Sonra
Ameliyattan Amine Hocanın demesiyle biraz erken çıkmıştım. Maskeyle eldivenleri çıkarıp tıbbi atıklara atıp ameliyathaneden çıktım. Karşımdaki hemşire aceleyle bana doğru koşmaya başladı. Bilmiyorum ameliyathanenin önündeyim diyedir belki. Panikle ne olduğunu sorduğumda bana telefonumu uzattı. Telefonumu aldığımda babamın aradığını gördüm. Gülümsemeden edemedim. Telefonu açtım hemen. Çok özlemiştim onu.
"Babam"
"Kızım" gözlerim dolmuştu bile. Tatillere giderken de veya Erasmusda da ayrı kalmıştık. Ama bu çok farklıydı. Burada ev tutmuştum resmen.
"Nasılsın kızım?"
"İyiyim babacım. Siz nasılsınız ? Annem, Can nasıl?"
"İyiler iyiler. Yahu kızım çok özledim ben seni. Vallahi annen duymasın da evde bir boşluk. Bi ses eksik. Kıskanır o şimdi."
"Neden kıskansın canım. Aksine çok duygulanır."
"Şaka yapıyorum şaka. Sesini çok özledim yahu. Arayayım dedim. Neler yapıyormuş benim doktor kızım?"
"Senin doktor kızın şu an bir ameliyattan çıktı."
"Oo yanlış bir zamanda mı aradım?"
"Yok babacım yok. Benim işim bitmişti zaten. Hoca çıkarmıştı beni."
"Hee iyi bari. Devam et bakayım. Benim Çisilim neler yapıyormuş."
"Senin Çisil'in üç tane çocuk doğumuna şahit oldu. Hatta birini kendisi doğurdu."
"Ne demek kendisi doğurdu. Çisil ?"
Büyük bir kahkaha attım.
"Ya yanlış anladın. Ben doğurttum demek çok kaba geldi."
"Hee. Kalbime iniyordu Çisil."
Tekrar kahkaha attım.
"Babam ya."
Yanıma bir adam yaklaştığında bir dakika işareti yaptım. Ameliyathanedeki kadının yakını olabilirdi. Telefonu kapatmalıydım.
"Neyse babacım. Şimdi işime geri dönmem gerek. Sonra tekrar konuşuruz."
"Tamam kızım Allah'a emanet ol."
"Sizde"
Telefonu kapatıp önlüğümün cebine koydum.
"Buyrun?"
Elini uzattı.
"Ben Berat Özsoy."
Heeee. Tamam bu konaktan. Hilal Teyzenin oğlu Berat Bey. Evet Hilal Teyze. Her hafta iki üç kere iş çıkışı Amine Hocayla oraya yemeğe gidiyoruz. Ve artık onların bu yakınlığına alışmıştım. Hele Hilal Teyze bana en yakın davrananlardı. Berat Beyin elini tuttum. Hiç görmemiştim. Yani doğum akşamında görmüşümdür belki orda da hatırlamıyorum tabiki. Yemeğe gittiğimiz akşamlarda işte mi oluyormuş erkekler öyle bişey. Muhammed Amca dışında hiç bir erkeği tanımıyorum konakta. Şimdi Berat Beyi de tanımış oldum.
Elini sıktım.
"Memnun oldum. Çisil bende."
"Evet tanıyorum tabiki." dedi gülerek. Ve gamzesi göz kırptı. Gamzeli bi insandı ve Allah sahibine bağışladın çok yakışıyormuş.
Gülümsemekle yetindim tabi tanır salak Çisil.
Elimi çektim.
"Bi sıkıntı mı var ?" dedim konaktaki çocukları düşünerek.
"Çocuklara mı bir şey oldu ? Yoksa annelere mi?"
Telaşlanmıştım.
"Yok hayır hayır" dedi gülerek ellerini hayır anlamında salladı.
"Annem" dediğinde jeton düşmüştü. Derin bir nefes verdim. Talha adına telaşlanmıştım. İkiz kuzenleriyle aynı gün doğan ve benim ilk ebeliğini yaptığım Talha. Yeri bende kesinlikle ayrıydı.
"Annem sizi bu akşam ki konaya davet etmek istiyor da. Elçi olarak beni seçti" dedi tekrar gülerek.
Kibar bi insandı kendisi. O yüzden laflarını yanlış anlamamam içindi bence bu gülümsemesi. Her cümlede gülüyordu çünkü.
"Anlamadım ne kınası?"
"Ya valla bende tam bilmiyorum. Komşunun kınası aslında. İlla gidicez diye tutturdu. İşte ablam ve yengemde yeni doğum yaptığından sizin gelip gelmeyeceğinizi sormamı istedi."
Bu akşam bir işim yoktu. Çarşıyı gezerim diyodum ama kınaya da gidebilirdim.
"Ne kadar sürer acaba?"
"Yani kabul ederseniz annem sizi akşam 8'de beklediğini söyledi. Gelemezseniz diye birini de yollarım diyordu."
"Peki o zaman. Ben 8'de konakta olurum. Kendim gelirim. Teşekkür ederim söylediğiniz için. Zahmet etmişsiniz buraya kadar. Telefonumu vermiştim Hilal Teyzeye."
Elimi uzattım.
"Tanıştığıma memnun oldum."
"Bende memnun oldum. Anneme ileticem. İyi çalışmalar."
Kafamı salladım. Arkamı döndüğümde Amine Hoca bana bakıyordu sırıtarak.
"Ne oldu neden gelmiş Berat?"
"Şey Hilal Teyze beni kınaya çağırmış da onu söylemeye gelmiş Berat Bey."
"Berat Bey(!) annesine telefondan söyle diyememiş mi ?"
"Bilmiyorum Hocam."
"Neyse tamam çık sen. Bitti burası zaten."
"Teşekkür ederim hocam" tam gidicekken geri döndüm.
"Hocam?"
Bana döndü.
"Sizde nasıl giyinmeliyim?"
"Çok abartmadan tatlı bir elbise giyebilirsin bence."
"Sağolun."