İstanbuldan staja, Kadın Doğuma ihtiyaç olan Mardine giden Çisil.
Ailesinin isteği üzere Mardine dönen Berat.
İkisinin karşılaşması ama aslında ikisinin daha önceden zaten tanışmış olmaları.
Kadınlara çok değer veren ama üstüne kuma alan veya kar...
Berat'tan Sabah büyük bir baş ağrısıyla uyandım. Şuan görlerimi açmak dahi istemiyorum. Dün akşam fazla kaçırmıştım. Mutfağa geçtim. Bişey yapıcak halim de yoktu. Dışardan sandviç sipariş ettim. Siparişimi alıp mutfağa geçtim. Telefonu karıştırdım. Çisilin arkadaş ortamına artık alışmıştım. Evet hala sinirlerim bozuluyordu. Mesela dünki o çocuk. İkinci emre. Ama onunda arkadaş ortamıydı. Fazla yakın bir arkadaş ortamı vardı. Yani ben sadece Aslıyla böyleydim. Ve onun tüm erkek arkadaşları ile bu kadar yakın olması. Rahatsız ediyordu beni. Sadece benimle olabilirdi. Ve kemik grubuyla. Ondan fazlası rahatsız ediciydi. Dün mezuniyetine beni çağırmıştı ama fazla zaman geçiremeyeceğimizi bildiğimden gitmemiştim. Emre ve Selenle bile vakit geçirememişti. Hem cidden orda sinirlenirdim. Akşama doğru da Seyid güzel bir mekana çağırmıştı. Bende ona eşlik etmiştim. Ve rakı biraz fazla kaçmıştı.
Her neyse sonuç olarak ikimizde bi önceki geceden yorgunduk ve bugün konser vardı. Norm Ender konseri. Cihan,ben, Çisil ve Öznur. Çisil o ikisinin birlikte olmasını istiyordu anlaşılan. Ki dışarıdan bakınca -ona göre- yakışıyorlardı. Ben ise bu konuda yorum yapmıyordum. Öznuru tanımadığım için. Bişey diyemeyecektim. Bugün belli olucaktı.
Ben bilgisayardan şirkete verdiğim proje üzerinde çalışırken kapı çaldı. Kalkıp kapıyı açtım. Açmamla biri üstüme atladı. "Beratçııımmm. Seni iki günde özledim vallahi." "Tamam Ela bende seni özledim ama az daha düşüyordum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ay varya siz hiç bir kardeşe sevgi gösterilmiyor. Ablamı özledim yemin ederim." "Hem sen Berat diye kime sesleniyorsun bakayım??" "Duvara abicim. Bilirsin sana asla isminle hitap etmem." Kapıyı kapattım. "Neyse bari geldin bir işe yara." "Ne işiymiş. Tüm evlerinizi ben düzüyorum daha ne istiyorsunuz??? Yeni bir ev aldım diz dersen bayılıcam şuraya." "Ay hayır kızım bi sus be. Beni giydir. Akşam konsere gidicem." "Ay yuh artık abicim. Elin kolun mu yok." Deyip kıkırdadığında gözlerimi devirdim. "Espri kapasiten yüzük kutuları kadar Ela." "He iyi gideyim o zaman." Direk kolundan tuttum. Bana lazımdı. "Tamam tamam. Gel buraya. Abisinin pırlantası." "Valla şükret hemen yumuşayan bir insanım. Hadi bakalım. Kimle? Nerede? Kimin konserine? Neden? Hepsini istiyorum." "İşim olmasa asla cevap vermezdim ama. Hadi neyse." Sırıttı. "Çisille gidiyorum. Yanımızda Cihan ve Öznur da olucak. Arkadaşımın mekanına. Norm Ender konserine gidiyoruz. Çisil istedi ve öne fikir attı. Bende ona uydum." "Vaay. Bu Çisille iyice yakınsınız anlaşılan." "Evet. Yakın arkadaşız. Ne var bunda. Hem bu Çisil değil. Çisil abla." "Bence ona Çisil dememi tercih eder. Yaşı kaç?" "24 olması gerek." "E iyiymiş. Aranızda üç yaş var." "Aynen." "Ee şimdi sen benden san kombin ayarlamamı mı istiyorsun?" "Aynen öyle." "Benim çıkarım ne olucak?" "Aldığım şeylere sayarsın." Göz devirip odamdaki dolaba gitti. "Bence siyah bişeyler giymelisin. Sana çok yakışıyor." "Siyah siyah olmasın. Yasta gibi." "Ay tamam ya. Ne ağladın." "Ela, sen beni Seyid ile mi karıştırdın canım kardeşim?" "Ya tamam abicim tamam. Gel öpeyim bir kere." Ela yanağımdan öptükten sonra gömlek, pantolon ve ayakkabı çıkardı. "Bence bunlar gayet güzel. Konserde sırıtmaz.
