Mardinde İstanbullu Doktor

37.Bölüm ~ Bir Sen Eksiktin Lanet Adam

Demek şimdi de Emreyle sevgili oldun.
Emreyle sevgili oldun.
Sevgili oldun. 

"Senin o ağzını yırtarım.'' Cümlesi çıktı bi anda ağzımdan. Refleksle. Arkamdaki her kimse Emreyle bana böyle bir itham kesinlikle hoşuma gitmemişti.

"Pardon da sen kim olu-"
Arkamı dönmemle cümlem yarıda kaldı. İşte buradaydı. O... buradaydı. Gözlerine baktım iyice. Gerçekten oydu. 3 yıl öncem buradaydı. Karnım kasıldı bi anda. Bana o iğrenç sözleri söyleyen, o zamanlar kalbimi kıran beni mahfeden adam buradaydı. Sanki hayatımda hiç bir aksiyon yokmuş gibi şimdi de bu lanet buradaydı. Bi bu lanet adam eksikti hayatımda.

Emir, ellerini doktor önlüğü cebine koymuş, boğazında stetoskopu ile sırıtarak bana bakıyordu.

3 yıl önceki sevgilim Emir. Beni Mertle onu aldattığımı itham eden Emir. Bu yüzden benle ayrılıp okul arkadaşımla yatan Emir. Büyük çöküntüm ve karanlık yıllarım olan Emir.

"S-Senin burada ne işin var?" dedim tükürürcesine.
Şuh bir kahkaha attı.
"Doktorum ve hastahanede ne işim olduğunu mu soruyorsun?"
"Ne doktoru? Neyden bahsediyorun? Hatta ne saçmalıyorsun? Mardin'de ne işin var?"
"Ben doktorum Çisil. Beyin cerrahıyım. Bu hastahaneye de açık olduğu için geldim. Bir doktora hastahanede ne işin var demek biraz da saçma bence."

"Senin düşündüğün şeyler umurumda bile değil. Hatta sen benim umurumda değilsin!"

Laf arası sinirden boynumdan steteskopu çektim. O ara Emir'in gözleri boynuma indi.

"Vaay! Demek nişanlandın. Öyle mi?"
Gözlerim boynuma indi. Üniformamın altında duran yüzüğüm gün yüzüne çıkmıştı.

Aynı onun gibi şuh bir kahkaha attım.
"Bunu hangi vasıfla soruyorsun? Doktor olarak mı? Yoksa aptal eski sevgili olarak mı?"

Kaşları çatışmıştı. İşte Çisil. Aferin kızım. Başardın. Sinirlerini bozmak hoşuma gitmişti.

"Kelimelerini düzgün seç!"
"Emin ol bu düzgün seçmiş halim."

"Ya sen ne ka-"
Elini kaldırarak sözünü kestim.
"Doktor olarak söyleyeceğin bir şey var mı? Nöbet yerime gitmem gerek de."

"Yok Doktor Çisil. Acilde görüşürüz."
"Allah korusun."
"Ah hala mı beni düşünüyorsun?"
"Evet aslında, bir nebze. O acil sedyesinde kanlı bir şekilde yatarken senin şah damarını kestiğimi düşünüyorum!" dedim. Ellerimi cadı gibi bükmüştüm.

O ara telefonum çaldı. Cebimden çıkarıp ekrana baktım.

Sevgilim arıyor.....

"Her neyse. Seninle uğraşmam bitti. Simdi asıl uğraşmam gereken kişi arıyor." deyip oradan yavaş şekilde uzaklaşırken telefonu cevaplandırdım.

"Aşkımmm!"
"Bakıyorum birileri beni çok özlemiş."
"Hemde fazlasıyla özledim. Şu nöbet bitse de tatile gitsek."
Arkamdan uzaklaşan adım sesler duyduğumda Emir'in gittiğini anladım. Duvarın önündeki sandalyelere oturup ayak ayak üstüne attım. Bir elimle telefonu tutarken bir elimle de boynuma asılı yüzüğü seviyordum.
"Bende onun için aramıştım. Ben tatil yerimizi ayarladım. Ama uçak senin nöbetin bittikten sonra. O yüzden ben seni gelip hastahaneden alıyorum ve direk hava alanına gidiyoruz. Uçakta beraber uyuruz. Aeni biliyorum oraya gittiğimizde uyumak istemiyeceksin."
Tam bavulumu sorucakken konuşmaya devam etti.
"Heh sen sormadan ben söyliyeyim. Bavulunu yengem hazırladı."
"Beni tamamlamanı çok seviyorum."
"Seni tamamlamayı çok seviyorum."
"Ayy sıcak oldu."
Berat küçük bir gülüş bahşetti kulaklarıma.
"Bunun için aramıştım seni. Daha fazla tutmayayım sonra kaytarıyor derler."
"İşimi hayatımda hiç bu kadar güzel katarmamıştım sevgilim. Çok güzel bir nedensin."
"Sen benimle böyle konuşunca, seni o hastahaneden söküp sadece kendi yanımda yaşatmak geliyor içimden."
İyice eritip gitmiştim. Berat benim için narkoz gibiydi. Onunla uyuşuyordum ve duvarlarımı yıkıyordum.
"Tamam o zaman. Ben nöbet çıkışı seni ön kapıda beklerim aşkım. Birinin bu muhabbeti bitirmesi gerekiyor yoksa ben organların yerini karıştıracağım."
"Tamamdır. Seni seviyorum."
"Bende seni seviyorum."
Telefonu kapatıp cebime koydum. Yüzümde salak bir sırıtış olduğu barizdi. Tekrardan çalan telefonuma baktım. Acilden arıyorlardı. Hem acile koşup hem de telefonu açtım.
"Çisil hemen buraya gelmen gerek vaka geldi!"
"Geliyorum."