Black Wings: Raven Heart (Book 3)

Chapter 47

↭Third Person↭

"No, no, no, no.... A-anthony."sabi ni Melanie at napatakip sya sa bibig nya while looking at Jace's lifeless body.

Napaluhod si Melanie sa tabi nina Jace at Jackilyn. Sinubukan nyang ilayo yung katawan ni Jace kay Jackilyn pero parang may pumipigil sa katawan ni Jace para tuluyan itong malayo kay Jackilyn.

Nabigla si Melanie nang nagising si Jackilyn, at biglang lumiwanag ang katawan nilang dalawa ni Jace. Dahan-dahang napaatras si Melanie.

Matapos ang ilang minuto, nawala yung ilaw. And its as if something is gonna happen, Melanie was watching them intently.

Without a doubt, something really happened. Jace started to breath. But Melanie heard Jackilyn's painful moan.

Agad na napa-upo si Jace at tinignan kung anong nangyayare kay Jackilyn. Si Melanie naman ay hindi parin makapaniwala sa nakikita nya.

"J-jackilyn!"nagpapanic na si Jace.

"Kill them.. Kill the both of them.."paulit-ulit na sinasabi ng utak ni Melanie.

"No! No! No!"Melanie whispered to herself.

"Kill them, or they're going to kill you!"

Tumayo si Melanie and she picked up her sword. With her eyes empty while tears kept falling from it, she raised the sword.

Nabigla sya nang may pumigil sa mga kamay nya when she was about to strike, it was Alex.

"Melanie, tigilan mo na 'to."sabi ni Alex na kakadating lang.

Kinuha nya ang espadang hawak ni Melanie. Ren immediately bound her.

Lalapitan na sana ni Luna si Jace na ngayon ay nakahawak sa mukha ni Jackilyn, pero napatigil sya nang marinig nya ang hikbi nito.

"Jace, tumigil ka na. Help me up."rinig nyang sabi ni Jackilyn.

Tumayo na silang dalawa. Jackilyn faced him and wiped off his tears. "Wag kang umiyak. I'm fine. Buti na lang bumalik na ang lakas ko kaya nagising ako bago ka pa man mawalan ng buhay. Why so careless Jace? Accident prone ka talaga. I really can't leave you kahit sandali lang huh."sabi ni Jackilyn na parang wala lang yung nangyare.

Napangiti naman si Jace, a sad smile. "Oo.. You should never leave me. Baka mapaano ako kung wala ka sa tabi ko."

Jackilyn patted his head, "Umuwi na tayo."

Nang makaharap ni Jackilyn sina Luna, Alex, at Ren, nabigla sila nang makita ang marka sa mukha nya.

"Tito Ren, Tita Alex, Tita Luna, nandito pala kayo."sabi nya sa kanila.

Napatingin sya kay Melanie na ngayon ay hawak ni Ren. Her smile was different. It made her shiver.

"Let's go home."sabi nya sa kanila.

Alam nya kung nasaan sila. Kahit kasi tulog sya, naririnig nya kung anong pinag-uusapan ng mga nasa palibot nya. She heard Melanie tell Simon where they would go. At kahit na nakapikit pa ang mga mata nya, nagkukwento si Melanie kung anong ginawa nya sa mga magulang nya sa mismong lugar na ito.

Inilabas ni Jackilyn ang mga pakpak nya, her beautiful golden black and golden white wings.

Hinawakan ni Jace ang kamay nya at agad na umiling. Pero hindi nya ito maintindihan kung bakit ito umiling.