Love Maze; Lost (Completed)

Chapter 20 Black Egg Sandwich (Private Room)

Dedicated to: hooversparks thanks for following me. 😊

C h a p t e r 20 Black Egg sandwich

Ayesha Alexandra Astrid's POV

Alam ko ang ibig sabihin ng jowahaeyo.God. Pakalmahin niyo naman ang puso ko po please.Para itong sasabog sa sobrang lakas.

Or maybe hindi talaga jowahaeyo ang sinabi nito?.

"W-what y-you l-like me?" kandautal kong tanong.Dahil ang puso ko para na itong nakikipagkarera sa bilis.

Biglang lumaki ang singkit nitong mga mata,baka marahil sa gulat dahil naintindihan ko ang sinabi nito.

Ewan ko pero may parte ng katawan ko na umaasa na oo ang isasagot niya,kahit na simula palang alam kong imposible na.

"N-naintindihan m-mo?" kandautal na sabi nito. "P-pano mo alam??t-ell me h-hindi m-mo naintindihan?" sunod sunod na tanong nito.

"I-I u-understand i-it" aniko.Mas lalong napalaki ang mata nito.

"D-do. y-you really u-understand i-it?" pagsisigurado nito

"Yeah,I-I'm a fan of K-Kpop and I-I'm learning t-their language, s-so I know the b-basic korean words like annyeong,kamsahamnida,mianhe etc. and I have 'learning korean' na app" aniko.
"So,lets go back to the topic" aniko na napakabilis parin ng tibok ng puso ko. "Did you really just say jowahaeyo?" aniko. Kailangan ko kaseng iklaro kung jowahaeyo talaga ang sinabi nito. "or did I just misheard it?" Napakapula parin ang pisngi nito.Pero ang cute niyang tingnan.At ako ay kinakabahan kung ano ang isasagot niya.Parang gusto kung sabihin nito na tama ang narinig ko.

"Y-yeah,you just m-misheard i-it" anito. Ramdam na ramdam ko ang unti-unting pagbaba ng balikat ko.At ang ngiti kong pilit na lamang ito. Bakit pa kase ako nag-expect?

Ramdam na ramdam ko ang matutulis na bagay na parang bumabaon sa aking dibdib.

"Ah,ok sorry nag-assume ako" aniko, at di maitago ang pait sa aking boses. Kala ko kase tama eh, pero mali pala.Hayss,mali tong nararamdaman ko..mali..mali..Ba't ba kase ako umasa?alam ko naman na impossibleng magustohan niya ako eh.

At napuno ng nakakabinging katahimikan ang kapaligiran. So, I decided to break that fcking silence. "mmm K-kurt,I h-have to g-go,baka n-nag-aalala n-na si mama"

"Nagpaalam nako sa mama mo,na bukas ng hapon na kita ihahatid" anito.

"But I have to go" aniko.Ayaw ko dito nagwawala ang puso ko dito,pero bakit?Maybe ayaw ko sa lugar nato,oo yun nga ang dahilan,pangungumbinsi ko sa sarili ko.

"No" matigas nitong sabi. "And besides you're not feeling very well yet.Baka mapano ka sa daan." Anito na parang nag-aalala? Bakit naman siya mag-aalala?maybe inatake na naman ako ng ka-assumerahan ko.But I need to ask him,kung nag-aalala talaga siya o hindi.Pero sa tingin ko alam ko na ang sagot, na hindi siya nag-aalala para sakin.

"N-nag-aalala ka?"kandautal kong tanong.Na hinihintay ang magiging sagot niya.

"Oo"at bumilis na naman ang tibok ng puso ko dahil sa sagot nito.Gad,kumalma ka puso ko please,I'm begging you."Not that ikaw talaga ang inaalala ko,nag-aalala lang ako sa maaaring gawin ng mama mo sakin pagnapano ka"

At parang nawala ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa sinabi nito. 'Ang mga assumera ay hindi lumiligaya' ani ng munting tinig sa isip ko.Alam ko naman eh,pero masisisi mo ba ako?Argghh ewan ko pero parang nasaktan ako sa sinabi nito.Angsakit pala no?palagi ka nalang nag-eexpect? Pero kasalanan ko naman eh,hindi naman niya sinabi na mag-expect ako. :'(