Savrulan Sevgi | BTS | ✔️

20 🏹 'Küçük Bir Tatil'

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 17/06/2019

Yazardan

Genç adam bakışlarını ailesine çevirdi, gözlerinde büyük bir hayal kırıklığı vardı. Onlara olan tüm sevgisi, tüm güveni yaptıkları tek bir şey yüzünden yerle bir olmuştu.

''Bunu ona nasıl yaparsınız?'' sesi öfkeden titriyordu, elleri ayakları öfkenin etkisiyle birbirine karışmıştı.

''Ablan bunu hakketti Lee Shin!'' genç adam iğrenircesine baktı ailesine. 8 yıl önce acımasızca ablasını terk etmişlerdi, şimdide onun elindeki tek şeyi alarak onu bir kez daha yerle bir etmişlerdi.

''Hayır! O hiçbir şeyi hakketmedi tamam mı? Onu acımasızca terk eden sizsiniz, terk etmekle yetinmeyip bunca yıl ellerini kazıya kazıya, kanata kanata kurduğu şirketini onun elinden aldınız ve alır almaz da batırarak iflas etmesini sağladınız. O hiçbir şeyi hakketmezken sizler her şeyi hakketiğinizi falan düşünüyorsunuz işte asıl kaybetme nedeniniz bu ve size güzel bir haberim var bu yaptığınız sayesinde ikinci çocuğunuzu kaybettiniz'' ayağa kalktı ve ailesine son kez bakarak odasına geçti, küçük valizini çıkarıp bir kaç parça kıyafet ve lazım olacak eşyalarını yerleştirip, çantasını da alarak salona geçti.

''Eğer bu evden çıkarsan ablan gibi bir daha asla dönemezsin'' omuzlarını silkti genç adam umursamazca, bir daha buraya dönmektense ölmeyi yeğleyeceğini söyledi içinden.

''Umurumda değil'' ayakkabılarını giydi ve kapıyı açıp, sertçe arkasından kapatarak evden çıkıp ana caddeye doğru ilerlemeye başladı.

Taksi beklerken telefonunu eline alıp, ablasının numarasını çevirerek kulağına götürdü.

İlk çalışta açılmıştı.

''Lee Shin, bir şey mi oldu?'' sesi telaşlı ve özlem doluydu.

''Ben özür dilerim, onların böyle bir şey yapacağını bilseydim onlara engel olurdum abla. Özür dilerim'' Türkçe söylemişti cümlesini. Genç kız gülümsedi, kardeşinin suçu olmadığını zaten biliyordu, olsa bile ondan nefret edemeyecek kadar ona çok ayrı bir sevgi besliyordu.

''Biliyorum ablacım, bu yüzden üzülme''

''Abla?''

''Efendim?''

''Ben evi terk ettim, artık seninle yaşayabilir miyim? Onları görmek, onların yanında kalmak istemiyorum. Eğer istemezsen anlarım, gidecek arkadaşlarım var'' genç kız gülümsedi. O günden sonra kardeşini bir daha görememekten korkuyordu, o günden sonra onun sesini bile duyamamaktan korkuyordu.

''Adresi atıyorum prensim, taksiye binip hemen buraya gel''

''Teşekkür ederim abla''

''Evimizde görüşürüz Lee Shin'' telefonu kapatarak adresini hızlıca kardeşine göndererek  ona merakla bakan çocuklara çevirdi bakışlarını.

''Buraya geliyor'' dedi küçük bir tebessümle. Mutluydu, kardeşiyle doya doya hasret gidereceği için onu çekinmeden seveceği için mutluydu.

''Gözün aydı''

* *

Adresi attıktan sonra dakikalar o kadar yavaş geçmişti ki bir an kardeşinin başına bir şey gelmesinden ya da buraya asla gelmeyeceğinden korkmuştu.

Lakin ilk kez korkusu işe yaramadı ve kapı çaldı, oturdu yerden kalkarak kapıya koştu ve kapıyı açtı. Kardeşi tüm yakışıklılığı, hayran olunası gülümsemesiyle tam karşısında duruyordu.