Savrulan Sevgi | BTS | ✔️

22 🏹 'Gizemli Çocuk'

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 24/06/2019

Alesya Haktan

''Eğer 8 yıl önce karşılıklı bir aşk olsaydı, yine aynısını yapar mıydınız? Yoksa, bizi destekler miydiniz?'' kolamdan bir yudum alarak çocuklar üzerinde bakışlarımı gezdirmeye başladım. Hepsi de bana bakmamak için çabalıyordu, hala pişmanlardı. Onları tam olarak affettiğimi hiçbir zaman söylemediğim için hala acı çekiyorlar sanırım.

''Cevap verecek misiniz?'' Taehyung kolunu omzuma atarak beni kendine doğru çektiğinde başımı omzuna koydum. Kalbim bana dokunduğu an resmen yerinden çıkacakmış gibi atıyordu, onu gerçekten seviyordum ve 8 yıl önceki gibi aramıza girecek bir kara kedi, kediler yoktu. Farklı hissediyordum, Jungkook'a yaptığım itirafa o kadar tepki verip, şu anda Taehyung'la bizi birleştirmeleri gerçekten garipti.

''Sanırım desteklerdik'' dedi Jimin gözlerimin içine bakma cesaretini sonunda bularak. Başımı anladığımı belli edercesine salladım, içimden bir ses yine tepki verirlerdi diyor. Çünkü arkadaştık ve arkadaşlar arasındaki aşk ister istemez kötü karşılanacaktı ya da Jimin doğruyu söylüyordu.

Taehyung'tan ayrılarak ayağa kalktım: ''Biraz yürüyeceğim'' dedim ve Taehyung'un bile bir şey demesine fırsat vermeden sahilin sonundaki kayalıklara doğru ilerlemeye başladım.

Kayaları gördüğümde aklıma gelen ilk kişi hiç şüphesiz kapüşonlu çocuktu, acı çektiğim onca zaman boyunca o sessizce yanımda durarak, bana sarılarak tüm desteğini vermişti. Ona bir teşekkür etme fırsatım bile doğru düzgün olmadı, çünkü beni bulduğu her an düşünceli ve üzgündüm.

''Kapüşonlu çocuk, beni duymadığını, görmediğini biliyorum ama yine de sana teşekkür etmek istiyorum, belki teşekkürümü dalgalar sana ulaştırır ya da bir gün yine karşılaşırız ve ben sana teşekkür ederim hem de kim olduğunu öğrenerek.'' yüzümde aptal bir gülümseme vardı şu anda burada bir başıma olmak iyi hissettirmişti, nedense yanımda kapüşonlu çocuğun olmasını isterdim. Ona bunca zaman sonra mutluluğu nasıl yakaladığımı, duygularımın aslında en başından beri yanlış olduğunu söylemek isterdim.

Omzumda hissettiğim elle başımı yukarı kaldırdım, kapüşonu kafasında bakışları direk karşıya bakılı bir şekilde o belirdi. Yüzünü yine göremiyordum, zaten görseydim tüm güzellik bozulurdu değil mi?

''Beni burada da mı buldun?'' elini omzumdan çekerek başını aşağı yukarı salladı. Oturduğum yerden kalktığımda bana arkasını döndü.

''Dalgalar çok çabuk sana ulaşmış'' dedim elini kavrayarak. Yavaşça onu kendime doğru çevirdim, kapüşonuyla iyice yüzünü kapatarak başını yere eğmişti. Ellerimi kapüşonun üzerine koyup: ''Seni artık görebilir miyim?'' diye sordum. Başını olumlu anlamda salladığında kapüşonunu yavaşça açtım.

Gördüğüm yüz tüm düşüncelerimi yerle bir etmişti.

''T-Taehyung'' gözlerimi ondan alamıyordum, yine yakışıklıydı. Yine harikaydı ve yine kalbimi bir kez daha kazanmıştı.

Ellerini yavaşça ellerimin üzerine koyarak yüzüne küçük bir tebessüm yerleştirdi.

''Her zaman yanında olacağımı söylemiştim değil mi?'' alnını alnıma yasladığında gözlerimi kapattım. Düdüğü her çaldığımda yanımda olan kişi oydu demek ki. Aklıma hiç gelmemişti, aklıma hiç onun olabileceği gelmemişti.

''Hiç aklıma gelmedin''

''Biliyorum, belki de bu yüzden hep yanındaydım. Eğer ben olduğumu bilseydin, rahatlayamazdın, bunu istemediğim için sessizliğimi korudum, seni destekledim'' kokusu bu yüzden fazlasıyla tanıdık geliyordu, aslında en başından beri onun kokusuydu ama ben bunu çok fazla geç öğrendim.