Savrulan Sevgi | BTS | ✔️

27 🏹 'Barışma'

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 09/08/2019

Finalle son 3 bölüm...

Alesya Haktan

Valizlerimizi alarak çıkışa doğru ilerliyorduk.

İçimde garip bir duygu var gibiydi kötü değilde farklı, bambaşka bir duygu gibi...

''İyi misin?'' elimi hafif sıkan Taehyung'a bakışlarımı çevirerek başımı olumlu anlamda sallayarak gülümsedim. Hafif kaşlarını çattığında bana inanmadığını anlamıştım, en küçük durumda bile yalan söyleyip, söylemediğimi anlaması fazlasıyla iyiydi.

''Değilsin, bunu istersen hemen konuşabiliriz ya da sonra. Ne zaman istersen...'' 

''Ya aslında gerçekten iyiyim sadece içimde garip bir duygu var... hani kötü değil... iyi de değil gibi... ikisi arasında bir şeyler sanırsam...'' dedim. Dudaklarını birbirine bastırarak bakışlarını karşı tarafa çevirerek duraksadı, onun aniden duraksaması benimde durmama neden olmuştu.

''Ne oldu?'' dedim. Bakışlarını bana çevirip, başıyla ileriyi gösterdiğinde kaşlarımı çatarak bakışlarımı karşı tarafa çevirdim.

Amcam, yengem, babam ve annem tam karşımızda duruyordu. Annemle babamın gözleri yaşlıydı, onların beni umursamadığı gibi umursamayarak Taehyung'un elini bırakıp, amcamla yengemin yanına koşarak kollarımı ikisine sardım. 

İkisi de başlarını başıma yasladıklarında: ''Sizi çok özledim'' dedim. Boğazım bir anda düğümlenmişti, genelde herkes bu cümleyi annesi ve babası için kullanırdı bense amcam ve yengem için kullanıyordum ve hemen sağ tarafta ailem var. Biraz acı bir durum ama amcam ve yengemin yaptığı annelik ve babalığı, kendi öz annem ve babam yapmamışlardı.

Hata öyle ki deli gibi emek verdiğim şirketi benden alarak tüm emeklerimi bir çöpmüş gibi atıp, mahvetmişlerdi.

Yutkunarak amcam ve yengemden ayrıldım. Bu sefer koşarak gelip annesine ve babasına sarılan Aksu olmuştu, ondan önce onlara sarılmam yanlış olsa da eminim ki hepsi neden bunu yaptığımı anlamışlardır.

''Alesya'' annemin titreyen sesiyle bakışlarımı ona çevirdim. Önüme gelip, elini bana doğru uzattığında bir-iki adım geriye giderek: ''Dokunma bana... buna hakkın yok'' dedim. Gözlerinden yaşlar süzülürken, dengede durmak için babamın kolunu kavradı.

''Özür dileriz bebeğim'' dedi titreyen sesiyle. Alayla gülüp: ''Bir özürle, her şeyin geçeceğini mi sanıyorsunuz? Hani beni bir kenara attınız tamam ama en azından yıllardır benim toparlanmamı sağlayan şirketime el sürerek, el koyarak onu yerle bir ettiniz... hayallerim gibi, duygularım gibi... öylece yerle bir ettiniz, canım acıyor tamam mı? Mutluluğu iliklerime kadar yaşarken bile kalbimin bir yarısı acıyla kıvrılıyor ve bana acı veriyor... ve bunun sorumlusu sizsiniz, amcam ve yengem kadar bana önem vermediniz... kardeşimi benden uzaklaştırdınız, beni kendinizden uzaklaştırdınız ve şirketimi, hayallerimi bir çöpmüş gibi çöpe attınız... hem de gülerek...'' artık göz yaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu. Onlarda ağlıyordu ama ağlamaları canımı yakmıyordu, bakışlarımı Taehyung'a çevirdim.

'Beni kurtar' diye fısıldadım içimden. Bunu hissetmiş olmalı ki yanıma geldi. Sırtı onlara dönük bir şekilde başımı göğsüne yasladı, kollarımı ona sararak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. 

Kalbimdeki son acıları da bir kenara atmak istercesine hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Kim Taehyung