Incompleet

1

52.3680° N, 4.9036° E - 15.44, 17 augustus 2020

'Hé kanjer, hoe was het op school?', het is de eerste schooldag na de vakantie. 'Goed! Groep 8 is echt gaaf! We gaan allemaal leuke dingen doen dit jaar en meester Niels is echt vet aardig', grijnst zijn dochter. 'Nou dat klinkt inderdaad goed', hij zet een glas chocolademelk voor haar neer. 'Wil je misschien een uurtje op Noah passen? Ik moet even boodschappen doen', ze veegt haar chocosnor weg en trekt een sip gezicht. 'Ah pap moet dat? Ik zou naar het pleintje', zucht ze. 'Je kunt straks ook nog naar het pleintje, het is maar voor even. En je hebt de hele zomer al op het pleintje gehangen', schudt hij zijn hoofd. 'Ja, ik moet toch oefenen', ze rolt met haar ogen. 'Waarvoor? Je bent al hartstikke goed', hij geeft haar een aai over haar bol. 'Ja maar niet goed genoeg', boos slaat ze haar armen over elkaar. 'Ik zal zo snel mogelijk terug zijn', grinnikt hij. Zijn dochter wil alleen maar voetballen. Altijd is ze met een bal aan haar voet of in haar handen te vinden. En ze kan er nog wat van ook. Iets waar hij maar wat trots op is. 'Oké, waar is Noah dan', zo erg vindt ze nou ook weer niet om op het kleine ventje te passen. 'Hij ligt op bed', dramatisch laat ze zich weer in haar stoel zakken. 'Isa...', waarschuwt haar vader. 'Ja-ha, ga nou maar', grinnikend pakt hij de boodschappentas. Wat wordt ze toch groot.

50.8514° N, 5.6910° E - 17.10, 1 september 2020

'Mam!', enthousiast rent ze de keuken in waar haar moeder net het avondeten laat aanbranden. 'Shit', vloekt ze, waarna ze de verkoolde aardappelschijfjes in de prullenbak mikt. 'Mam, kijk nou!', trekt ze aan haar moeders T-shirt. Ze kijkt er niet eens meer van op dat haar moeder het eten verpest. 'Kijk uit, die pan is heet', haar moeder zet de pan weg en kijkt haar dochter verwachtingsvol aan. 'Nou, wat heb je dan?', het meisje grijnst haar brede grijns die haar doet denken aan de man waar ze liever niet aan herinnerd wordt. 'Het is gelukt, ik mag naar het selectiekamp!', de 10-jarige zwaait de brief van de KNVB voor haar moeders neus. 'Echt?', haar ogen worden groot. 'Ja!', gilt ze uit. 'Kom hier, donut', haar dochter vliegt in haar armen en samen draaien ze rondjes tot ze duizelig zijn. 'Dat moet gevierd worden! Chinees?'. 'Is dat om te vieren dat ik in Oranje kom, of omdat je het eten hebt verpest', bijdehand steekt ze haar tong uit. 'Hoho jonge dame, je moet eerst dat kamp maar eens goed doorstaan. Niet op de zaken vooruitlopen, hè', ze wil niet dat haar dochter straks teleurgesteld is als ze toch niet goed genoeg wordt bevonden. 'Nee-hee, weet ik toch mam', zucht de tiener. 'Dan is het goed', ze haalt haar hand door de bruingekleurde haren van haar dochter. 'We moeten echt je pony eens bij laten knippen, straks kan je de bal niet eens meer zien', grinnikt ze. Liv rolt met haar ogen, 'ja, maar eerst bami!'. 'Bami gaat altijd voor alles', knikt haar moeder. Ze pakt haar portemonnee en steekt haar hand uit, 'kom op, Ronaldo', glimlacht ze trots.

52.3680° N, 4.9036° E - 18.53, 1 september 2020

'Ik ga nog even naar het pleintje hoor', ze wil al opstaan van tafel maar haar vader trekt haar weer op haar stoel. 'Even wachten, eerst een toetje', Isa zucht. 'Ik hoef geen toetje', ze wil voetballen. 'Maar wij wel, toch Noah', grijnst haar grote zus. 'Jaaaa, pap!', kirt het ventje enthousiast. 'Moet het echt?', vraagt ze haar vader, met puppyogen kijkt ze hem aan. 'Ja, het moet echt', knipoogt hij. Terwijl Fleur het gezicht van haar zoontje poetst, loopt haar vader naar de koelkast. 'Kijkt u eens, mevrouw', met een grijns zet hij haar een oranje tompouce voor. 'Wat is dit nou weer, het is toch geen Koningsdag?', ze kijkt haar vader vragend aan. 'Moet dat dan?', hij zet er ook een neer bij Fleur en zichzelf. Noah krijgt een stukje van zijn moeder. 'Ja, die verkopen ze toch niet heel het jaar door?', ze vindt het maar vreemd. 'Verkopen? Ben jij gek. Die heb ik vandaag zelf staan maken, speciaal voor jou', hij trekt zijn wenkbrauw op. Hoe zijn dochter kan denken dat hij de tompoezen heeft gekocht is hem een raadsel. Hij maakt ten slotte altijd alles zelf. 'Speciaal voor mij? Hoezo dat dan?', verbaasd kijkt ze hem aan. Een grijns verschijnt op zijn gezicht, hij haalt een envelop uit zijn broekzak en overhandigt die aan zijn dochter. Haar ogen worden groot, 'de KNVB?'. 'Maak nou open!', port Fleur haar in haar zij. Met trillende vingers scheurt ze de brief open. Snel laat ze haar ogen over de tekst glijden. Het blijft angstvallig stil. 'En?', vraagt Wolfs voorzichtig. Hij is ervan uitgegaan dat ze uitgenodigd zou worden, maar nu is hij opeens niet zo zeker meer. Dan zijn die oranje tompoezen wel een beetje lullig. 'Ik mag naar het selectiekamp', fluistert ze. 'Oh Isa, wat goed!', gilt haar zus, terwijl ze haar in een omhelzing trekt. Haar vader kijkt trots naar zijn meiden. 'Ik mag echt, pap', fluistert ze, als Fleur haar heeft losgelaten. Wolfs staat op en tilt zijn dochter van haar stoel. 'Je mag echt, kanjer', hij knuffelt haar stevig. Ook al is ze al bijna 11, dit is nog altijd het fijnste wat er bestaat.

50.8514° N, 5.6910° E - 7.43, 14 september 2020

Ze blaast de kaarsjes uit, 'heb je een wens gedaan?', vraagt haar moeder. Ze knikt. Als ze een hap van haar taart neemt zucht ze diep, 'wat is er? Ik heb hem gekocht hoor, niet zelf gemaakt'. Liv grinnikt, 'gewoon', haalt ze haar schouders op, 'dat ik eindelijk niet meer de enige in de klas ben die nog geen 11 is'. Omdat ze in september is geboren, werd er aan het einde van de kleuterklas besloten of ze nog een extra jaartje zou kleuteren, of al naar groep 3 zou gaan. Dat laatste gebeurde, Eva vond dat ze op sociaal-emotioneel gebied prima mee kon met de kinderen die soms wel 11 maanden ouder dan haar waren. En daar was de juf het ook mee eens, dus mocht ze gewoon over. Iets wat prima uitgepakt heeft. 'Het laatste jaar alweer', zucht ze, ze ziet zo op tegen de overgang naar het middelbaar onderwijs. Wat dat betreft is ze echt net haar moeder. Veranderingen vindt ze onprettig en daar kijkt ze altijd erg tegenop. 'Het komt wel goed, lieverd', Eva slaat een arm om haar heen. 'En nu je taart opeten anders kom je te laat op school', ze drukt een kus op haar wang, 'en niet in m'n bed kruimelen, anders zwaait er wat'. Beiden grinniken om de zogenaamde strenge woorden. Het is een traditie dat als Liv jarig is, er taart wordt gegeten in het grote bed. Lekker knus met z'n tweetjes onder de dekens. Het perfecte begin van een leuke dag.

Tja... ik kon het niet laten. Vanaf vandaag ga ik de ene dag dit verhaal updaten, en de andere dag Sterretjes! Voor het eerst ook zelf een cover gemaakt, haha. Ik moet echt stoppen met het uitstellen van m'n uni werk, maar ik vind dit veel leuker... Anyway, dit verhaal is een beetje anders geschreven dan Complicaties (https://www.wattpad.com/story/176827574-complicaties), Littekens (https://www.wattpad.com/story/184414866-littekens) en Sterretjes (https://www.wattpad.com/story/188152561-sterretjes), zoals je al ziet aan de indeling. Maar hopelijk vinden jullie het wel leuk!