Incompleet

62

50.8383° N, 5.6827° E – 21.32, 3 maart 2021

'Eef', 'mm?', ze geniet van zijn aanrakingen en het warme water. Ondanks haar zorgen, kan ze een beetje ontspannen. 'Ik eh... Ik heb Mechels gevraagd om uit te zoeken hoe het met Henk zit', hij voelt hoe ze al haar spieren in haar lichaam aanspant. Ze draait haar hoofd, zodat haar ogen de zijne ontmoeten, 'mijn vader?'. Hij knikt en drukt voorzichtig een kusje op haar schouder als ze haar gezicht afwendt. 'Oh...', ze slikt en pakt zijn handen, die op haar buik rusten, stevig vast, 'en?'. 'Je had gelijk', met een schok draait ze zich om, 'hij heeft zich inderdaad vrijgekocht'. 'Maar', hij gaat zachtjes met zijn vingers over haar wang, 'hij is wel dood. Geen 12 jaar, maar wel 5'. 'Zeker?', angstig kijkt ze hem aan. 'Zeker', hij brengt haar hoofd iets naar het zijne, waardoor hun voorhoofden tegen elkaar rusten. 'Hij is dood, Eva. Hij kan jou en de meisjes niets meer doen, jullie zijn veilig', er rolt een traan over haar wang. 'Ik was zo bang', fluistert ze. 'Ik weet het, liefje', hij drukt zijn lippen op de hare, 'maar het is voorbij, het is goed'. Ze glimlacht flauwtjes, maar slaat dan haar ogen neer. 'Hé', met zijn duim en wijsvinger onder haar kin tilt hij haar gezicht wat op, 'wat is er?'. 'Liv...', fluistert ze, 'als het mijn vader niet is, wat is het dan?'. 'Ik weet het niet, lieverd', liefdevol streelt hij haar wang, 'maar het komt goed, echt waar'.

50.8383° N, 5.6827° E – 16.58, 5 maart 2021

'Eva, kom je even?', ze staan op het punt om naar huis te gaan als hun baas haar binnenroept. 'Ga even zitten', ze doet wat er van haar gevraagd wordt en kijkt haar baas verwachtingsvol aan. 'Hoe gaat het met je?', verbaasd haalt ze haar wenkbrauw op. 'Goed', ze haalt haar schouders op. 'Goed? Ja?', ze knikt. 'Hoezo?', 'Ik maak me een beetje zorgen om je, Eva', 'waarom?', ze slikt en wendt haar ogen af. 'Je bent nogal... Tja... Afwezig, de laatste tijd', ze voelt haar priemende ogen op haar gezicht branden. 'Hoe lang ben je nu zwanger?', '22 weken', mompelt ze. 'Ik wil graag dat je bureaudienst gaat draaien vanaf nu, niet meer de straat op', ze kijkt haar baas met grote ogen aan. 'Maar ik zou nog minstens tot 27 weken met Wolfs samenwerken', Mechels schudt haar hoofd. 'Je bent er niet bij met je hoofd, Eva. En ik weet niet of dat met je zwangerschap te maken heeft, of met iets anders, maar ik kan geen rechercheur gebruiken die niet op 100% van haar kunnen presteert', 'maar...', 'daarnaast wil ik dat je met iemand gaat praten', 'wat?', ze staat op uit haar stoel. 'Je hebt me gehoord, Van Dongen. Totdat je met onze trauma psycholoog over de afgelopen maanden hebt gesproken, draai je bureaudienst. En nu wegwezen, geniet van je weekend', sprakeloos staart ze haar baas aan.

50.8383° N, 5.6827° E – 18.45, 5 maart 2021

'Fleur?', hij houdt de fles wijn voor de neus van zijn oudste dochter. Even maakt ze oogcontact met haar man, welke snel het vestje van hun zoontje openritst. 'Jongens', ze neemt de hand van Liv aan de ene en Isa aan de andere kant vast, 'Noah wil jullie iets vertellen'. Wolfs zet de fles verbaasd neer en gaat zitten. 'Wacht even pap, wil je hem even uit zijn stoel halen?', hij staat weer op en tilt zijn kleinzoon uit zijn kinderstoel. 'Kom maar', ze wenkt haar vader en hij zet het ventje bij haar op schoot. Ze fluistert iets in het oor van het mannetje en vrolijk gaat hij op zijn moeders benen staan, 'groot broer!', hij wijst naar zijn t-shirt. 'Wat?', haar vader kijkt haar met grote ogen aan, 'echt waar?'. Fleur knikt, 'ah dat is geweldig nieuws, gefeliciteerd', Eva geeft Luuk drie zoenen. 'Hè? Wat zei je nou?', Isa neemt haar neefje over van haar zus en bekijkt hem eens goed. 'Aaah, Fleur, wat vet!', ze vliegt haar zus om de nek. Terwijl iedereen elkaar feliciteert en omhelst, glipt Liv naar boven. Ze moet hard tegen haar tranen vechten. Ze is ontzettend blij voor haar zus, maar de woorden van haar neefje snijden ook dwars door haar ziel. Ik zal nooit een gezinnetje krijgen...

50.8383° N, 5.6827° E – 07.33, 6 maart 2021

'Liv, kom op', ze staat ongeduldig in de opening van hun slaapkamer, 'papa staat te wachten'. 'Ik voel me niet lekker', zucht haar zusje. 'Bullshit, kom nou gewoon', ze loopt naar het bed en slaat het dekbed open, 'je kan je niet blijven verstoppen'. 'Ik voel me écht niet lekker', ze rolt met haar ogen. 'Mam!', schreeuwt ze, 'ma-ham!'. 'Jezus, Ies', sist Liv, 'wat doe je? Fleur slaapt nog'. 'Je gaat het nu vertellen', 'wat?', geschrokken kijkt ze haar zusje aan. 'Je mag niet stoppen met doen wat je leuk vindt', ze gaat op de rand van het bed zitten, 'daarvoor hou je teveel van voetballen'. 'Ik had het je nooit moeten vertellen', 'wat niet?', Eva steekt haar hoofd om de hoek van hun kamer. Liv kijkt geschrokken van haar moeder naar haar zusje welke haar afwachtend aankijkt. 'Wat is er aan de hand meiden?', Eva gaat naast Isa op het bed zitten. Liv wendt haar blik af en begint wat met het dekbed te spelen, 'waarom ben je nog niet aangekleed?'. 'Ze wil niet mee', Isa kijkt haar zusje doordringend aan. 'Hoezo niet?', haar moeder streelt een pluk haar achter haar oor. 'Ik voel me niet lekker', mompelt ze. 'Heb je koorts?', Eva legt bezorgd haar hand op haar voorhoofd. Ze schudt haar hoofd en duwt haar moeders hand weg. 'Laat me nou gewoon...', ze gaat op haar zij liggen en kruipt nog iets dieper onder de dekens. 'Isa, ga maar even naar papa', 'hoezo?', ze kijkt haar moeder vragend aan. 'Ga nou maar', met een diepe zucht staat het meisje op. Met veel lawaai pakt ze haar tas op en stampt ze naar beneden. 'Liv', ze haalt haar hand door haar haren, 'ben je echt ziek, of is er iets anders aan de hand'. Met een snik haalt ze haar schouders op. Ze draait het meisje iets naar zich toe en veegt liefdevol een traan van haar wang. 'Ik ga het je nu nog een keer vragen en ik wil graag dat je eerlijk antwoord geeft, goed?', ze knikt en kijkt haar moeder verdrietig aan. 'Ben je echt ziek, of is er iets anders?', ze streelt zachtjes over haar wang. 'Iets anders...', snikt ze. 'Wil je me vertellen wat er aan de hand is?', ze kijkt even op, bijt op haar lip en op het moment dat ze haar hoofd schudt, breekt Eva's hart.