Incompleet

45

50.8514° N, 5.6910° E – 1.51, 27 december 2020

'Mam?', verbaasd draait Eva zich om. 'Hé, schatje, wat is er?', ongerust kijkt ze naar haar dochter die wat onbeholpen in de deuropening staat. Ze slaat haar ogen neer en haalt haar schouders op. Snel loopt ze naar het meisje toe en drukt haar stevig tegen zich aan. Terwijl Isa haar ingehouden tranen eindelijk de vrije loop laat, fluistert haar moeder lieve woordjes in haar oor. 'Wil je ook thee?', vraagt ze na een tijdje. Ze knikt tegen haar moeders borst, 'ga maar even op de bank zitten, kom ik zo'. 'Waarom slaap je niet?', Isa roert lusteloos in haar thee. 'Waarom slaap jij niet?', Eva zucht. 'Ik voel me niet zo lekker', 'de baby?', haar dochter kijkt haar ongerust aan. 'Gewoon een beetje misselijk', stelt ze haar gerust. 'Ies, wat is er aan de hand?', ze tilt haar gezicht een beetje op zodat ze in haar ogen kan kijken. 'Ik heb ook nachtmerries', fluistert ze. 'Ach liefje toch', ze trekt haar dochter nog eens dicht tegen zich aan. 'Waarom heb je niets gezegd?', ze drukt een kus op haar slaap. 'Omdat jullie je al zo'n zorgen maken over Liv en... en ik was niet eens ontvoerd', snikt ze. 'Lieverd, dat maakt toch niets uit. Je was er bij, je hebt alles bewust meegemaakt', ze wrijft stevig over haar rug. 'Waar gaan je nachtmerries over?', ze kijkt haar ongerust aan. Ze haalt haar schouders op en wendt haar gezicht af, 'gewoon'. 'Praten helpt, Ies', ze knijpt zachtjes in haar hand. 'Nou dat jullie dood gaan enzo', als ze haar moeders blik ontmoet barst ze weer in tranen uit. 'Och lieffie, toch. Kom hier', ze neemt haar dochter op schoot en wiegt haar heen en weer, 'we zijn veilig. Jij bent veilig. Het is oké'.

50.8514° N, 5.6910° E – 3.11, 27 december 2020

'Mmm, waar was je nou', op het moment dat ze weer in bed stapt trekt hij haar gelijk dicht tegen zich aan. 'Isa kon niet slapen', fluistert ze. 'Oh?', hij streelt een pluk haar achter haar oor. 'Ze heeft ook nachtmerries', vertelt ze. 'Logisch', ze knikt tegen zijn borst. 'Misschien moeten we ze toch gewoon op één kamer laten slapen', vindt hij. 'Ik weet het niet, Wolfs. Liv wordt regelmatig gillend wakker, dat is ook traumatiserend voor Isa', denkt ze. 'Misschien als ze in één bed liggen?', stelt hij voor, 'dat heeft jou ook geholpen, toen'. Ze denken beiden terug aan de keren dat ze bij Wolfs in bed was gekropen als ze weer eens een nachtmerrie had en Frank er niet was of gewoon doorsliep. Toen Frank overleed, ze een relatie kregen en elke nacht samen sliepen, stopten de nachtmerries. Althans, totdat ze Wolfs wegstuurde en de nare dromen in alle hevigheid terugkwamen. 'Misschien... Ik ben nu bij haar blijven liggen tot ze weer in slaap viel, ik hoop dat ze de nacht verder rustig doorkomt', zucht ze. 'Het komt wel goed, lieverd', hij drukt een kus op haar slaap.

50.8514° N, 5.6910° E – 20.21, 28 december 2020

Heel de avond heeft ze zich verbaasd over de natuurlijke omgang van het gezin van vier. Het is bijna onvoorstelbaar dat ze tot voor kort nog twee gezinnen van twee vormden. Met een glimlach kijkt ze hoe de tweeling het restaurant uitloopt, waarna ze zich als een leeuw op haar prooi stort. Ze heeft zich in moeten houden de twee volwassenen niet de kleren van het lijf te vragen waar hun kinderen bij waren.  'Zo, vertel eens, hebben jullie al een datum?', Marion kijkt hen grijnzend aan. 'Een datum?', het ontgaat Eva even waar het over gaat. 'Als het zo ver is, ben je de eerste die het hoort', knipoogt hij, terwijl hij zachtjes in het been van zijn vriendin knijpt. 'Oh, jeetje, Marion. Wij gaan echt niet trouwen hoor', ze glimlacht wat ongemakkelijk. 'Oh?', hij kijkt haar verbaasd aan. Haar geschrokken ogen ontmoeten zijn blik, even is ze de kluts kwijt. 'Grapje, Eef', geruststellend wrijft hij even over haar rug. Haar wangen kleuren diep roze, ze weet niet goed wat ze hiervan moet denken. Ze zou het geweldig vinden als ze zich zijn vrouw mag noemen. Maar ze is al een keer getrouwd en Wolfs vindt het huwelijk maar onzin. Toch? 'Maar wel samenwonen?', Romeo neemt voorzichtig nog een slokje van zijn whisky. Er verschijnt een klein glimlachje om Wolfs' lippen. Romeo doet ontzettend zijn best om indruk op hem te maken, maar hij kan niet verbergen dat de whisky eigenlijk niet aan hem besteed is. 'In Maastricht?', met een grimas slikt hij de alcoholische drank door. Ze kijken elkaar even aan en knikken dan. 'En kom je hier dan ook weer werken?', hij ziet zijn partnerschap met Eva al in het water vallen. Wolfs haalt zijn schouders op, 'we hebben nog niet echt de tijd gehad om het daar over te hebben'. Hij ziet zijn oud collega moeilijk slikken, 'maak je maar geen zorgen hoor, als ik moet geloven wat Eva me over jullie chef verteld wordt samenwerken niets zolang wij een relatie hebben'. Met een scheve grijnst klopt hij op Romeo's schouder terwijl hij Eva dicht tegen zich aantrekt. Heel even ontmoeten ze elkaars ogen, met een glimlach drukt hij een kus op haar slaap, 'en wat mij betreft is dat tot de dood ons scheidt'.

50.8514° N, 5.6910° E – 23.12, 28 december 2020

'Wolfs?', 'Mmm?', hij gaat met zijn vingers door haar losse lokken. 'Wat je vanavond zei hè, over dat trouwen...', zegt ze zachtjes. 'Wat is daar mee?', hij drukt een kusje op haar schouderblad in een poging haar gerust te stellen. 'Nou... Ik dacht gewoon... Jij vindt trouwen toch onzin?', zenuwachtig speelt ze wat met het laken. 'Eva', hij tilt haar kin een stukje op zodat hij haar aan kan kijken, 'ik zou niets liever willen dan dat ik jou mijn vrouw kan noemen, Eef. Dat al onze kinderen dezelfde achternaam hebben. Dat niemand er ooit aan twijfelt dat wij bij elkaar horen'. Ze bijt op haar lip, 'maar?'. 'Maar, alleen als jij dat wilt. Als jij er klaar voor bent. En als de meiden er klaar voor zijn. Want het is niet niks, wat er de afgelopen drie maanden allemaal is gebeurd. Sterker nog, als ik er zelf niet bij was geweest, had ik het niet geloofd', hij streelt zachtjes over haar wang. 'Dus je wilt het wel?', fluistert ze. Hij knikt, 'natuurlijk. Maar het hoeft niet, ik snap best als je niet nog een keer wilt trouwen. Maar als je dat wel wilt, doe ik niets liever dan op mijn knieën gaan voor jou. Wat er ook gebeurt, ik laat jou nooit meer gaan'. 'Je bent lief', blozend drukt ze haar lippen op de zijne. 'Alles om jou gelukkig te maken, lieverd. En als dat trouwen is, dan doen we dat. En zo niet, doet dat niets af aan de liefde die wij voor elkaar voelen. Er is geen ring nodig om te laten zien hoeveel wij van elkaar houden. Onze kindjes zijn daar het levende bewijs van', teder wrijft hij over haar licht bollende buikje. 'Niet lang meer en iedereen zal het zien', zucht ze. 'Mag ik het dan eindelijk van de daken schreeuwen?', grinnikt hij. 'Moet dat?', ze legt haar hoofd op zijn borst. 'Ja, dat moet', hij drukt een kus in haar kruin, 'iedereen mag weten hoe trots ik ben op mijn gezinnetje'.