Incompleet

92

50.5113° N, 5.4123° E – 20.34, 1 juli 2021

'Liggen jullie goed?', de meisjes knikken. 'Kom nog even liggen, mam', twee paar blauwe ogen kijken haar verwachtingsvol aan, 'pleaseeeeee'. 'Nou, vooruit', ze kruipt op het bed en gaat tussen hen inliggen. 'Kom maar eens lekker kroelen dan', ze slaat haar armen om hen heen en trekt ze dicht tegen zich aan. 'Mam?', 'mm?', 'als Noud straks een flesje mag, mogen wij dan een keer oppassen?', ze streelt haar dochters zachtjes door het haar. 'Natuurlijk mag dat', 'alleen wij samen hè', wil Isa toch even weten. 'Alleen jullie samen', grinnikt ze. 'Dan kunnen jij en papa weer een keer uit eten', murmelt Liv in haar oor. 'Dat kan nu ook, toch', 'ja, maar dan moet het allemaal snel snel', 'dat is waar', ze wil hem zo lang mogelijk de borst geven, heerlijk genieten van de momentjes met alleen hun tweetjes. 'Maar je kan toch kolven?', vraagt Isa. 'Dat kan wel', legt ze uit, 'maar als we hem de fles geven, dan kan het zijn dat hij in de war raakt en de borst niet meer wil'. 'Heeft hij daarom geen speen?', 'ja, precies', ze drukt een kus op haar wang. 'Maar het staat zo schattig', moppert ze, 'en we hebben zo'n leuke gekocht'. 'Weet ik toch', grinnikt ze, 'over een paar weekjes, goed?'. 'Goed...', 'sorry meiden', ze trekt ze zo dicht mogelijk tegen zich aan en geeft ze één voor één een kus. 'Soms vind ik het gewoon een beetje moeilijk om hem te delen', plaagt ze hen. 'Je hebt hem al 9 maanden voor jezelf gehad', grinnikt Isa. 'Dat telt niet hoor', vindt ze. 'Wel', Liv slaat haar armen om haar heen, 'dus nu is het onze beurt'. 'Weet je wat', ze tikt haar zachtjes op haar neus, 'van het weekend mogen jullie alles doen. Hem op bed leggen, in bad doen, zijn vieze poepluiers verschonen'. 'Mag dat?', glunder Liv. 'Natuurlijk mag dat', 'geen poepluiers hoor!', piept Isa. 'Dat hoort er toch ook bij!', 'jij voedt hem, dus jij mag z'n luiers verschonen', grijnst ze. 'Het is goed met je', ze maakt zich los uit de greep van haar meiden, 'gaan jullie maar lekker slapen, zodat jullie goed uitgerust zijn voor een weekend vol Noud'. 'Welterusten, mam', ze drukt een kus op Isa's mond, 'welterusten lieverd'. 'Welterusten, mama', ze herhaalt hetzelfde ritueel met haar andere dochter, 'welterusten, lief'. 'Het mag echt hè, dit weekend?', gaapt Liv nog, als ze de kamer uit wil lopen. 'Het mag echt', glimlacht ze, 'slaap lekker, lieffies'.

50.5113° N, 5.4123° E – 21.22, 1 juli 2021

'Hè, hè', hij ploft naast haar neer op de bank, 'het spul ligt'. 'Mm', ze kruipt iets naar voren, 'kom je achter me zitten?'. 'Graag', hij schuift op naar het stukje van de bank waar zij zo even in het hoekje zat. 'Kom maar eens hier', hij trekt haar naar zich toe en plaatst zachtjes zijn lippen in haar nek. 'Wat ben je aan het kijken?', ze haalt haar schouders op en overhandigd hem de afstandsbediening. 'In dat geval...', met een diepe zucht drukt hij de tv uit. Hij slaat zijn armen nog iets stevig om haar heen en drukt zijn neus in haar haren, 'je ruikt zo lekker, Eef'. 'Had je me net moeten ruiken', mompelt ze, 'die spuug stinkt zo'. 'Zelfs dan ruik je nog lekker', grinnikt hij. 'Het is goed met je', ze laat haar hoofd tegen zijn borst vallen, 'Toch wel fijn hè, nu we hem gewoon boven leggen', sinds een paar dagen brengt Wolfs Noud 's avonds naar bed, in plaats van dat hij in de box of op de bank ligt te slapen tot zijzelf ook gaan. Ze haalt haar schouders op, 'het is zo stil'. 'Als hij hier slaapt is het toch ook stil', hij wrijft over haar armen, 'nu hebben we even echt tijd voor onszelf'. 'Ja...', ze neemt zijn hand in de hare en speelt wat met zijn vingers, 'dat wel'. 'Lieverd', hij neemt haar handen vast en legt ze op haar buik, 'wat is er?'. 'We hebben een mailtje gekregen van school over Youna...', 'hè? Wanneer?', hij knijpt zachtjes in haar handen, 'rond een uur of 8'. 'Waarom heb je niets gezegd?', 'ik wilde niet dat de meiden het zouden horen', 'wat stond erin dan?', hij legt zijn kin op haar schouder en luistert aandachtig. 'Dat ze het schooljaar ergens anders afmaakt', 'hoezo?', 'ja dat stond er dus niet...', 'maar?', hij kent haar langer dan vandaag. 'Ik heb Marion gebeld', ze zucht eens diep, 'ze is uit huis geplaatst, samen met haar jongere broertje en zusje'. 'Hoezo?', hij streelt zachtjes over de rug van haar handen. 'Die man mishandelde zijn vrouw en vorige week heeft ze hem neergestoken... Dood', er rolt een traan over haar wang, 'wat moeten we nou tegen Liv zeggen?'.

50.5113° N, 5.4123° E – 08.13, 3 juli 2021

'Kom je nog kijken vanmiddag, mam?', de meisjes hebben een afsluitend voetbaltoernooi vandaag. 'Ik denk het wel', 'neem je Noud mee?', glimlachend stopt ze een brooddoos in de tas van haar dochter, 'uiteraard, die gaan jullie tussen de wedstrijden door verschonen, toch?'. 'Ah nee, da's zielig', pruilt Isa, 'straks moet hij uren wachten tot we tijd hebben met een volle poepbroek'. 'Poepbroek?', haar vader loopt de keuken in met het ventje in zijn armen, 'wie zei daar poepbroek?'. 'Isa!', haar zusje wijst met een grote grijns naar de tiener die het onheil al aan voelt komen. 'Nou, je weet het hè', hij doet net of het jongetje in zijn armen heel erg stinkt en houdt hem met uitgestrekte armen voor zich, 'zij die zeurt, is aan de beurt'. 'Ah, pap, toe...', smekend kijkt ze hem aan, 'we zijn al laat'. 'Echt niet', grinnikt Liv. 'Kom op Ies, je bent toch niet vies van hem', 'nee, natuurlijk niet', snel neemt ze haar broertje uit zijn armen. Ze wil zich niet laten kennen en ze wil al helemaal niet dat ze ook maar een beetje twijfelen aan hoeveel ze wel niet van haar kleine broertje houdt. Met een vies gezicht ruikt ze wat aan de lekkere babybilletjes die in het snoezige rompertje verstopt zitten. 'Ik ruik niets', vragend kijkt ze haar vader aan. 'Weet je het zeker?', hij neemt het jongetje weer over en tilt hem boven zijn hoofd. Hij trekt een overdreven zuur gezicht en knijpt zijn ogen stijf dicht, 'nou, misschien moeten we maar eens naar de kno-arts met jou'. 'Zo is het wel weer genoeg hè', hoofdschuddend pakt ze haar zachtjes protesterende zoontje uit zijn vaders' handen. 'Zijn ze je zo aan het plagen, frummel', ze drukt het baby'tje dicht tegen zich aan en veegt zachtjes met haar lippen over zijn bolletje waar inmiddels een paar kleine blonde haartjes op te zien zijn. 'Ja, wat is dat nou hè, bink', het jongetje snikt nog wat, maar is al snel stil als hij met zijn wangetje tegen zijn moeders decolleté kan laten rusten, 'je ruikt naar roosjes hoor, schatje'. 'Zie je wel!', Isa geeft haar vader een speelse stomp, 'je houdt me gewoon voor de gek!'. 'Ik heb hem net verschoond, draak', hij trekt zijn breed grijnzende dochter tegen zich aan en gaat met zijn knokkels over haar hoofd, 'volgende keer ben je wel echt aan de beurt, muts'.