Incompleet

66

50.8383° N, 5.6827° E - 18.51, 11 april 2021

'Is het lekker, lieverds?', ze kijkt haar dochters vragend aan. 'Ja, heerlijk', grijnst Isa, waarna ze een lange sliert spaghetti naar binnen zuigt. 'En dat van jou?', Liv knikt, een kleine glimlach om haar mond. 'Gelukkig', Wolfs knijpt zachtjes in haar been. 'Weten jullie nog dat ik dat vakantiehuis liet zien?', 'die in Portugal?', Liv kijkt hem met grote ogen aan. Zij en Eva zijn nooit echt naar het buitenland op vakantie geweest. Haar moeder heeft een enorme talenknobbel, maar toch bleef ze altijd liever dicht bij huis. Dus werden het weekjes weg in de Ardennen, of net over de grens in Duitsland. Niet dat Liv dat heel erg vond, want het ware altijd super leuke tijden. Eva wilde niets weten van luieren en dus waren ze altijd actief bezig. Ziplinen, kanoën, hiken, het kon niet op. Toch keek Liv altijd met een schuin oog naar haar vriendinnetjes die super relaxed en met een lekker bruin velletje terug kwamen van hun zonvakantie, dat zou zij ook wel eens willen. 'Ja, die', grinnikt hij. 'Met eigen zwembad?', Isa wipt enthousiast heen en weer op haar stoel. 'Ook dat nog', hij geeft haar een aai over haar bol. 'Papa en mama hebben met de juf gepraat en jullie mogen de week voor de mei vakantie al lekker met ons mee', hij wrijft over Eva's rug. Hij kan niet wachten om nog even te ontspannen voor de hectiek van de kraamperiode aanbreekt. 'Echt?', ongelovig kijkt Liv hem aan. 'Echt', knipoogt hij. 'We gaan al over twee weken, dus jullie moeten maar snel met mama een bikini gaan kopen, want volgens mij zijn jullie hartstikke gegroeid', hij kijkt trots naar zijn meiden die inderdaad een groeispurt door maken. 'Ah, super vet', Liv staat op en gaat achter haar ouders staan om ze te omhelzen, 'dank je wel'. 'Gaan we dan vliegen?', hij knikt, 'oh zo cool'. De enige keer dat het meisje gevlogen heeft was ze bewusteloos. 'Van wanneer tot wanneer precies?', wil Isa weten. 'Van 24 april tot 8 mei', 'oh mijn god, dan is het nog maar twee maanden tot de baby komt', giebelt ze. 'Ja, dus geniet maar van je rust', grinnikt haar moeder. De meisjes pruilen overdreven hun lippen. 'Maak je maar geen zorgen hoor', Wolfs trekt zijn vriendin dicht tegen zich aan, 'mama en ik maken alleen hele lieve kindjes'. 'Hè bah, pap, dat hoeven we echt niet te weten, hoor', grijnzend drukt hij een kus op Eva's slaap. 'Waar dacht je dat jullie vandaan kwamen?', 'zoals Isa al zei, dat willen we écht niet weten', de meiden trekken een vies gezicht. 'Moet je die koppies zien', fluistert hij in hun moeders oor, 'als dat nou eens zo bleef...'.

50.8383° N, 5.6827° E – 16.15, 13 april 2021

'Hé', 'Hoi Sem', 'mag ik meedoen?', de meisjes kijken elkaar even aan en halen hun schouders op, 'tuurlijk'. 'Ik moet wel over een kwartiertje alweer naar huis', zucht hij. 'Zo vroeg al?', Isa speelt de bal naar hem. 'Ik moet op m'n zusje passen', 'oh, leuk, hoe heet ze?', 'Tess', antwoordt hij. 'Voetballen jullie echt bij het Nederlands Elftal?', ze knikken enthousiast. 'Echt vet', 'ja, best wel', geeft Isa toe. 'Hoe vaak kunnen jullie hooghouden?', 'ontelbaar', zucht ze overdreven. 'Laat eens zien dan', hij pakt de bal op en loopt naar haar toe. 'Moet dat?', hij knikt. Vijf minuten later begint het Liv aardig te vervelen. Isa heeft zo'n goede controle over de bal dat ze al bijna de 150 zijn gepasseerd. 'Hoe oud is je zusje eigenlijk?', 'twee', antwoordt hij, terwijl hij probeert de tel bij te houden. 'Schattig', vindt ze, 'wij krijgen binnenkort ook een broertje of zusje'. 'Echt?', ze knikt. 'Maar hoe zit het nou eigenlijk bij jullie dan?', zijn wangen kleuren rood, 'want jou ken ik al vanaf de kleuters, maar Isa zit pas net bij ons op school'. 'Dat is een lang verhaal', mompelt ze. 'Ik wil het wel vertellen', haar zusje vangt de bal op met haar handen. Vragend kijkt hij haar aan, 'precies 200, ik heb geen zin meer. Nu jij Liv'. Haar zusje neemt de bal van haar aan en begint hem op haar knieën hoog te houden. 'Zal ik anders mee gaan? Ik vind oppassen wel leuk, kan ik vast oefenen', stelt ze voor. 'Eh, ja is goed', een beetje overrompeld staart hij haar aan. Met een kleine glimlach om haar mond kijkt ze terug. 'Hallo', Liv schiet de bal weg, 'is er nog iemand aan het tellen of moet ik het zelf doen?'. 'Wij gaan naar Sem's huis denk ik?', ze kijkt hem vragend aan. Hij knikt, pakt z'n jasje op. 'Tot morgen, Liv', zegt hij, terwijl hij al een stukje vooruit loopt. Ook Isa wil zich al omdraaien, maar bedenkt zich dan, 'of wilde je mee?'. 'Nee, laat maar', mompelt ze. 'Oké, zeg maar tegen mama dat ik om 6 uur thuis ben dan, doei!', vrolijk rent ze achter de jongen aan. 'Ja... Doei', ze trapt de bal keihard weg en laat zich via de paal van het doeltje naar de grond zakken.

50.8383° N, 5.6827° E – 12.22, 21 april 2021

'Hoi lieverd', ze ontvangt haar dochter met een omhelzing en een kus op haar voorhoofd, 'ben je nou weer alleen?'. Ze knikt en pakt een glas uit een kastje. 'Waar is Isa?', ze haalt haar schouders op. 'Liv?', haar moeder draait haar om zodat ze haar aan kan kijken, 'waar is ze?'. 'Bij Sem', mompelt ze. 'Ze is wel vaak bij Sem de laatste tijd hè', grinnikt Eva. Zij heeft al lang door dat haar dochter een oogje heeft op de jongen. Hij is zelfs al een paar keer bij hen thuis wezen spelen. Drie weken geleden had ze in geuren en kleuren verteld hoe het ventje haar in de maling had proberen te nemen, maar dat dat niet gelukt was. De kus had ze uiteraard weggelaten uit haar verhaal. De hele klas wist er van, maar ze wilde niet dat haar vader het zou horen. Ze had Liv dan ook op het hart gedrukt dat niet aan hun ouders te vertellen. 'Ja', antwoordt ze kortaf. 'Hé, wat is er nou?', 'niks', ze zet haar glas hard op het aanrecht. 'Liv, kijk me eens aan', ze neemt haar gezicht in beide handen, 'wat zit je dwars?'. 'Gewoon, sinds ze met die sukkel omgaat ziet ze mij niet meer staan', ruw veegt ze een traan van haar wang. 'Dat valt toch wel mee?', ze gaat met haar duimen over haar wangen. 'Nee, mam', snikt ze, 'ze heeft veel meer vrienden in de klas dan ik en... en...'. 'Hé, doe eens rustig', ze trekt het meisje dicht tegen haar aan. 'Soms wou ik dat ze nooit bij mij in de klas was gekomen', mompelt ze tegen haar moeders dikke buik, 'ik ben de slechtste zus ooit'. 'Och liefje toch', ze drukt een kus in haar haren, 'het is ook niet altijd makkelijk'. 'Ik ben gewoon egoïstisch', ze duwt zich een stukje van haar moeder af en probeert de onafgebroken stroom aan tranen stop te zetten. 'Nou, dat is niet waar', ze pakt haar handen vast, 'kom, droog je tranen. Dan gaan wij gezellig in de stad lunchen. Praten we dan verder'.