Incompleet

50

50.8514° N, 5.6910° E – 22.22, 7 januari 2021

'Hoe gaan we dit in godsnaam regelen, Flo?', ze kijkt hem via de spiegel aan. Na het gesprekje met de meiden voelt ze zich eindelijk wat beter. Ze is zelfs nog vier uurtjes beneden geweest. Haar misselijkheid is gezakt. Het waren dus niet simpelweg zwangerschapskwaaltjes. Het was de spanning. De stress. De bezorgdheid om haar meiden. Zoals Wolfs al had verwacht. 'Ik breng Liv maandag naar school en dan kan ik gelijk met Isa terecht voor een gesprek', ze kijkt hem verbaasd aan. 'Ik heb een tijdje terug al geïnformeerd...', geeft hij toe, 'die man heeft me toen zijn nummer gegeven en ik heb hem vanochtend eerst eens gebeld om naar de mogelijkheden te vragen'. 'Jeetje, Wolfs, dat had je wel even mogen zeggen', hij ziet dat er een last van haar schouders valt. 'Sorry, liefje', hij drukt een kusje in haar nek. 'Hoe heb je dat nou weer voor elkaar gekregen?', ze draait zich om en laat haar hand van zijn stoppelbaardje naar zijn borst zakken. 'Hij heeft zelf ook een tweeling en begreep dat we graag willen dat ze naar dezelfde school gaan', haalt hij zijn schouders op. 'Mmm', ze plaatst haar lippen op zijn schouder, op het litteken dat haar soms nog steeds nachtmerries bezorgd. 'Volgens mij voel jij je al een stuk beter, of niet dan?', hij tilt zachtjes haar kin op. Ze kan niet anders dan dit glimlachend bevestigen als ze zijn twinkelende ogen ontmoet. 'Zullen we dat eens gaan vieren, dan?', ze voelt hoe zijn hand onder haar overhemd omhoog kruipt en zachtjes haar borst omsluit. 'Dat lijkt me een goed idee', fluistert ze tegen zijn lippen, als ze dan ook nog op haar lip bijt kan hij zich niet meer inhouden. Ruw drukt hij zijn lippen op de hare en brengt hij beide handen naar haar billen om haar op te tillen. Ze slaat gewillig haar benen om zijn middel en al zoenend draagt hij haar naar het bed. Voorzichtig legt hij haar neer waarna hij beide knieën aan een kant van haar prachtige lichaam zet. 'Je bent zo allemachtig lekker, Eef', knoopje voor knoopje opent hij haar overhemd, terwijl hij kusjes in haar nek drukt. 'Mmm, Flo', ze trekt hem naar zich toe en drukt haar lippen op de zijne. Ze kreunt zachtjes als hij zijn hand over haar slipje laat glijden, 'ik ga je heerlijk verwennen, lieve Eva'.  

50.8514° N, 5.6910° E – 21.45, 8 januari 2021

'Dus jij bent ook rechercheur?', hij knikt. 'Maar Eva is een stuk beter in haar werk dan ik ben, hoor', trots legt hij een arm om zijn vriendin. 'Is dat zo?', haar baas kijkt geamuseerd naar het stel. Ze heeft haar top rechercheur nog nooit zo ontspannen gezien. Of met een blos op haar wangen, als de man aan haar zijde haar weer eens complimenteert. Eva haalt haar schouders op, 'we waren gewoon een goed team'. 'En wat is nu de bedoeling dan? Je verhuist toch niet naar Amsterdam?', Eva kijkt haar vriend even aan en schudt dan haar hoofd. 'Ik verhuis naar Maastricht', Mechels knikt goedkeurend. 'Er is een zaak waar we binnenkort een undercover actie willen uitvoeren. Dat zou jij goed kunnen doen, jou kennen ze nog niet', hij voelt hoe Eva wat verstijft. 'Ik doe al een tijdje geen undercover werk meer', hij wrijft geruststellend over haar arm, 'slechte herinneringen aan'. 'Hè, wat vervelend', de vrouw heeft niet door dat ze een gevoelige snaar heeft geraakt en praat rustig verder. Wolfs kijkt het een tijdje aan, maar merkt aan Eva dat ze er niet meer helemaal bij is. 'Sorry', onderbreekt hij de vrouw als ze midden in een verhaal is over hoe Eva een doorbraak forceerde in een lastige zaak, 'wij moeten er echt vandoor. De meisjes zijn alleen thuis'. 'Ach, natuurlijk', knikt ze vriendelijk, 'doe Liv de groetjes van me, Eva. En ik zou Isa ook graag eens ontmoeten'. 'Komt goed', ze nemen afscheid en hij neemt Eva's hand stevig in de zijne. 'Eef, ontspan je eens', hij gaat met zijn duim over de rug van haar hand. Ze stopt met lopen en zoekt zijn ogen. 'Ga je echt niet undercover?', haar stem trilt een beetje. 'Echt niet', hij streelt liefdevol een lok achter haar oor. Ze wendt haar blik verlegen af. 'Liefje', hij tilt haar kin weer een stukje op, 'het komt goed. Dit keer doen we het goed, echt waar'. Met een waterige glimlach op haar gezicht knikt ze, 'ik hou van je, Floris Wolfs'. Hij drukt zachtjes zijn lippen op de hare, 'en ik van jou'.

50.8514° N, 5.6910° E – 16.40, 9 januari 2021

'Meiden!', ongeduldig staat ze onder aan de trap, 'schiet nou op!'. 'Rustig Eef', ze voelt zijn warme armen om haar middel en zijn handen op haar buik. 'Hij komt zo, ik wil gewoon eerst even met hem alleen kunnen praten', ze laat haar hoofd naar achter vallen en op zijn schouder rusten. 'We zijn zo weg, maak je nou niet zo druk', hij drukt een kus op haar slaap, 'het komt wel goed'. Ze draait zich om in zijn armen, 'wat nou als hij ontzettend boos wordt?'. 'Dat wordt hij niet, Eef. Je kent hem toch. Hij zal even van streek zijn', hij gaat met zijn vingers zacht over haar wang, 'maar als het eenmaal tot hem doordringt dat hij nóg een nichtje heeft, zal hij door het dolle heen zijn'. 'Denk je echt?', hij veegt liefdevol een traan onder haar oog vandaan. 'Dat denk ik echt, lief. Hij houdt van jou', hij kijkt haar doordringend aan. Ze knikt langzaam, 'je hebt ook gelijk'. Ze haalt diep adem, 'dankjewel'. Ze drukt haar lippen op de zijne en al snel gaan ze zo in elkaar op, dat ze niet horen hoe hun dochters naar beneden komen gesneld. 'Dat is er een voor aan de muur, hoor', grinnikend laat Isa de foto die ze net gemaakt heeft aan haar zusje zien. Als ze opkijken zien ze twee ondeugende gezichtjes naar hen grijnzen. 'Geef die maar even aan mij', Wolfs probeert zo serieus mogelijk te klinken, maar dat lukt natuurlijk voor geen meter. 'Dan moet je me eerst te pakken krijgen', Isa sprint er vandoor en laat haar ouders glimlachend achter. 'Nou, je hoort het, ik moet de achtervolging inzetten', hij drukt zijn lippen nog eens zachtjes op de hare, 'maak je niet te veel zorgen. Het komt goed, lieverd. Tot straks'.