Incompleet

57

50.8514° N, 5.6910° E – 19.57, 9 februari 2021

'Hoe was trainen?', ze ploffen naast hun moeder op de bank. 'Leuk hoor', ze kijkt mee op de iPad in Eva's handen, 'wat doe je?'. 'Niks', ze klikt de website die ze aan het bekijken is snel weg, maar komt dan op een andere pagina die ze ook liever voor zichzelf had gehouden. 'Wat is dat?', Isa trekt een vies gezicht. Eva slikt en slaat de cover over de iPad heen. Snel probeert ze van onderwerp te veranderen. 'Vond jij het ook leuk, Liv?', haar andere dochter zit stilletjes in het hoekje van de bank. Ze knikt kleintjes en probeert een glimlach op haar gezicht te toveren. 'Ze heeft heel de training meegedaan', grijnst haar zus enthousiast. 'Echt?', haar moeder kijkt haar vragend aan. Weer knikt ze kleintjes. 'Wat goed zeg', ze schuift wat op en trekt haar tegen zich aan. Ze laat zich gewillig tegen haar moeder aan vallen, 'gaat het wel, lieverd? Je ziet zo wit'. Ze haalt haar schouders op, 'ik ben gewoon moe'. Ze wrijft stevig over haar dochters arm. 'Waar is papa eigenlijk?', Wolfs heeft zijn dochters opgehaald maar de meiden zijn zonder hem binnen gekomen. 'Hij moest nog iets ophalen', vertelt Isa schouderophalend. 'Willen jullie iets te drinken', ze drukt een kus op Livs slaap en staat op. 'Mag ik warme choco?', Isa knippert met haar ogen, 'het was echt ijskoud'. 'Tuurlijk, jij ook Liv?', ze schudt haar hoofd, 'water, alsjeblieft'. Eva kijkt het meisje nog even bezorgd aan en loopt dan naar de keuken. Als ze een toef slagroom op de chocomelk wil spuiten, voelt ze twee armen om haar middel, 'hé lieverd'. Er gaat een rilling door haar heen als hij zijn koude neus in haar nek drukt. 'Jeetje, het is echt koud hè, buiten?', ze drukt een kusje op zijn wang. 'Ja, maar gelukkig heb ik jou om me aan op te warmen', ze draait zich om in zijn armen en hij laat zijn handen onder haar shirtje verdwijnen. 'Ah, Wolfs, stop', ze duwt hem een stukje van zich af, maar in plaats van zijn koude handen van haar warme huid te halen, verplaatst hij ze naar haar bollende buikje. 'Flo, stop!', dreigend houdt ze de slagroom spuit boven zijn hoofd. Hij kijkt haar uitdagend aan terwijl hij zijn handen steeds verder naar beneden laat zakken. Als hij ze in haar joggingsbroek wil laten glijden vindt Eva het genoeg geweest en landt er een klodder slagroom op zijn neus. 'Van Dongen!', snel haalt hij zijn handen onder haar shirt vandaan. Giechelend rent ze de keuken uit, terwijl Wolfs haar met een grote grijns achterna komt.

50.8514° N, 5.6910° E – 21.33, 10 februari 2021

'Ik maak me zorgen om Liv', ze zucht en neemt zijn handen in de hare om ze op haar buik te laten rusten. 'Oh mag ik je nu wel aanraken', ze draait glimlachend haar hoofd in zijn richting. 'Nu zijn je handen warm', ze drukt een kus op zijn omhoog gekrulde lippen. 'Mm, maar wat nou als ik nu geen zin heb om je aan te raken?', hij probeert zijn handen van haar buik te halen. 'Flo...', met een zucht drukt ze zijn handen weer in het warme water, veilig op haar buik. 'Waarom maak je je zorgen om Liv, liefje?', hij stopt met tegenwerken en streelt haar zachte huid. 'Het lijkt wel of het steeds beter gaat met Ies, maar Liv wordt steeds stiller', ze laat haar hoofd naar achter vallen en hij drukt een kusje in haar nek. 'Misschien moeten we weer eens met Marjolein gaan praten', stelt hij voor, 'kijken wat zij er van vindt, hoe de sessies verlopen'. 'Ze was ook zo stil na het trainen vanavond', ze speelt wat met zijn vingers en hij merkt dat het haar echt dwars zit. 'Ze heeft voor het eerst weer een hele training meegedaan, ze was gewoon moe', hij brengt zijn handen naar haar schouders en begint haar zachtjes te masseren. 'Ik weet het niet, Flo... Wat als er weer iemand is die haar lastig valt?', 'het komt wel goed liefje', hij drukt een kus op haar wang. 'Wat zit je nou echt dwars?', ze slikt. 'Mm?', hij wurmt zijn gezicht tussen haar schouder en kaak en plaatst kleine kusjes in haar nek. 'Niks...', fluistert ze. 'Eef...', hij voelt hoe ze tegen de tranen vecht, 'draai je eens om'. Ze doet wat hij zegt en als ze zijn ogen ontmoet kijkt ze snel weg. 'Het is dat nieuwsbericht, hè?', ze knikt en laat zich tegen zijn borst vallen. 'Hij is dood, Eef', hij slaat zijn armen stevig om haar heen, 'hij kan je geen pijn meer doen. En de meiden ook niet'.

50.8514° N, 5.6910° E – 08.13, 10 februari 2021

'Nee, ik breng jullie wel even', 'mam, dat hoeft toch niet, het is nog geen tien minuten fietsen', ze kijken haar verbaasd aan. 'Hé, waarom zijn jullie nog niet weg?', hun vader komt de keuken binnenlopen. Isa haalt haar schouders op, 'mama wil niet dat we op de fiets gaan'. 'Het gaat regenen vanmiddag', probeert ze. 'Eef...', hij kijkt haar hoofdschuddend aan. 'Ik kan ze toch gewoon brengen?', smekend kijkt ze hem aan. 'Meiden, ga maar, anders komen jullie te laat', zijn dochters kijken onzeker van hun ene naar hun andere ouder. 'Mam?', fluistert Liv. Eva knikt kleintjes, 'ga maar', er rolt een traan over haar wang. 'Oké', de meisjes wisselen een blik en kijken hun vader nog even vragend aan, waarop hij geruststellend knikt. 'Tot vanmiddag dan maar, hè', Isa drukt een kus op haar moeders wang, 'dag mam'. Als Liv wat ongemakkelijk naar haar toe loopt, neemt ze het meisje even stevig in haar armen, 'ga nou maar, papa heeft gelijk'. 'Maar mam...', Eva veegt een traan van haar dochters wang. 'Het zijn de hormonen, lieverd. Er is niets aan de hand', ze tovert een voorzichtige glimlach op haar gezicht, 'veel plezier vandaag en maak je maar geen zorgen'. Liv slaat haar armen nog een keer stevig om haar moeders nek en volgt dan haar zusje naar het schuurtje waar hun fietsen staan. Ze zwaait nog een keer als ze de poort uitlopen. 'Kom eens hier', ze voelt zijn sterke hand op haar schouder. Ze draait zich om en laat zich huilend in zijn armen vallen, 'ach liefje toch'.