Incompleet

100

50.3961° N, 5.8787° E – 14.53, 2 augustus 2021

'Ben jij wel ingesmeerd?', hij buigt zich over haar heen en drukt een kus op haar voorhoofd. 'Mmm', mompelt ze. 'Wat ligt hij weer heerlijk te slapen', met zijn vinger gaat hij zachtjes over het kleine handje van hun zoontje dat op Eva's borst ligt. 'Ja en ik ook bijna', mompelt ze. 'Sorry schatje', hij kust teder haar lippen voor hij grinnikend weer recht gaat staan. 'Wil je de parasol iets verzetten?', 'tuurlijk', terwijl hij met de touwtjes aan het stoeien is, voelt hij iets kouds en nats tegen zijn rug aan knallen. 'Ah!', verschrikt draait hij zich om. 'Wat doe je?', geschrokken komt ze iets overeind. Nog net ziet hij drie grijnzende gezichten om de hoek van het huis verdwijnen. 'Ik word belaagd', grinnikt hij. Eva kijkt hem even vragend aan, maar richt zich dan weer op het protesterende kindje in haar armen, 'belaagd?'. 'Waterballonnen', hij duikt weg achter het bedje naast dat van zijn vrouw en een knalgroene ballon suist rakelings langs zijn hoofd. 'Ga je alsjeblieft ergens anders verstoppen dan', lacht ze. 'Kijken jullie uit!', roept hij, 'mama zit hier met Noud'. 'Sorry', hoort hij Isa roepen, 'dan moet je maar ergens anders gaan schuilen'. Een grote grijns verschijnt op zijn gezicht, 'pas maar op jullie'. Hij houdt zich zo laag mogelijk terwijl hij zich door de tuin verplaatst, maar kan niet voorkomen dat een waterballon op zijn bil uiteenspat. Hij hoort de meisjes juichen en als hij omkijkt, ziet hij hoe Marion knorrend bij de buitenkraan zit met een nog lege ballon in haar handen. 'Ik krijg jullie nog wel!', hij sprint naar het schuurtje, waar hij een waterpistool vindt. Als hij naar buiten komt gestormd en op zijn prooi afstevent, wordt er luid gegild. Een gigantisch watergevecht is ontketend.

50.3961° N, 5.8787° E – 19.02, 5 augustus 2021

'Kunnen jullie echt niet nog een paar dagen blijven?', smeekt Isa hen. Ze vindt het wel gezellig met Youna en 'tante' Marion. 'Ies, hou nou eens op', Eva kijkt haar dochter waarschuwend aan. 'Sorry hoor', mokt het meisje. 'We vonden het hartstikke leuk maar morgen is een belangrijke dag, hè', Marion streelt een blonde pluk haar achter het oor van het meisje dat wat met haar eten speelt. Ze knikt kleintjes. 'Het komt goed, hè', Liv schuift haar stoel iets dichter bij die van het meisje en slaat een arm om haar heen. Marion en Eva wisselen een bezorgde blik, maar al snel wordt de brunette afgeleid door gehuil. 'Eef', Wolfs komt naar buiten lopen met hun baby, 'ik heb hem verschoond maar volgens mij heeft hij honger'. Ze loopt naar hem toe en neemt de baby over uit zijn armen, 'wil je misschien wat melk opwarmen? Ik heb vannacht nog gekolfd'. 'Maar dan zit je morgen zonder, als we een dagje weg zijn, onbegrijpend kijkt hij haar aan. Ze haalt haar schouders op, 'dan geef ik toch gewoon de borst. Doe het nou maar'. Hij kijkt haar nog even twijfelend aan, maar doet dan toch wat ze van hem vraagt. 'Youna', Eva hurkt bij het meisje neer, 'wil jij Noud misschien een flesje geven?'. Haar inmiddels betraande ogen beginnen een beetje te glimmen en ze knikt verlegen. 'Kom op dan', ze begeleidt het meisje naar de lounge set. Als ze goed zit legt ze het huilende kindje in haar armen. Ietwat angstig kijkt ze Eva aan als hij nog luider begint te krijsen. 'Hij heeft gewoon honger', glimlacht ze geruststellend. Ze geeft het meisje een aai over haar bol en streelt daarna zachtjes haar baby over zijn wangetje, 'nog eventjes geduld, vent'. Al snel verschijnt Wolfs in de tuin met het opgewarmde flesje. Als hij ziet wat zijn vrouw van plan is glimlacht hij breed. 'Kijk eens dame', hij overhandigt de tiener het kleine flesje. Nog even kijkt ze hen vragend aan, maar als Eva haar hand om de hare vouwt en haar helpt het in het mondje van de baby te stoppen. Al snel is de baby stil en staart het meisje verliefd naar de kleine vingertjes die zich om de hare vouwen. Even hoeft ze niet te denken aan de rechtszaak die morgen tegen haar moeder zal beginnen.

50.3961° N, 5.8787° E – 23.44, 9 augustus 2021

'Nog een maand', zuchtend laat hij zich naast haar in bed vallen, 'dan zijn ze alweer 12'. 'Nog vijf weken' protesteert ze. 'Hou je het bij?'', grinnikt hij. 'Nee', haar wangen kleuren rood, 'maar het komt zo dichtbij. Ook het moment dat ze naar de middelbare gaan'. 'Dat is al over 4 weken...', knikt hij, 'maar eerst nog lekker 5 dagen genieten hier'. 'Het is zo vreemd...', ze nestelt zich dicht in zijn veilige armen, 'het lijkt wel gisteren dat ze voor het eerst kon zitten, kon lopen, praten en nu...'. 'Tja...', hij streelt met zijn vingers over haar blote rug, 'de tijd gaat ook veel te snel'. 'Straks krijgen ze verkering, eerste auto, samenwonen, trouwen...', 'ho, ho, ho', hij duwt haar een stukje van zich af, 'niet zo snel Eva Wolfs'. 'Het gaat echt gebeuren Wolfs', grinnikt ze, terwijl ze het eigenlijk zelf ook helemaal niet leuk vindt. 'Nou die eerste auto komt er misschien op hun 18e, maar de rest pas over een jaar of tien hoor', ze moet lachen om zijn geschokte uitdrukking. 'Blijven dromen, Flo', ze legt haar hand op zijn wang, 'we hebben een prachtig stel meiden, die blijven echt niet single tot hun 21e'. Hij zucht diep en drukt een kus op haar lippen, 'dat is het enige nadeel van samen zijn met jou'. Vragend kijkt ze hem aan, hij schudt glimlachend zijn hoofd. 'Heb je jezelf wel eens gezien, Eva?', zachtjes laat hij zijn duim van haar wang naar haar lippen glijden, 'je bent oogverblindend mooi'. Haar wangen kleuren donkerrood en snel slaat ze haar ogen neer, 'hoe lelijk ik ook zou zijn, jouw kindertjes zijn allemaal bloedmooi. Dus dat wordt inderdaad de jongens van ze afslaan de komende jaren'. 'En meisjes', fluistert ze. 'En meisjes', beaamt hij, 'maar ik vrees dat ook Liv gewoon jongens achter zich aan krijgt hoor'. 'Ik vrees het ook', ze richt haar blik weer op en kijkt hem wat verlegen aan. 'Geen zorgen hoor, Eef', hij gaat zachtjes met zijn neus langs de hare, 'ik wist al dat dit moment zou komen vanaf het moment dat we wisten dat we twee prinsesjes zouden krijgen. Ik jaag alle jongens én meisjes met veel plezier weg'.

100 OH MY GOD. Ik wou eigenlijk stoppen met 100, maar ik heb er nog geen goed einde aan kunnen breien. Nog een paar hoofdstukjes, denk ik. En een vervolg staat ook al op de planning...