Incompleet

52

50.8514° N, 5.6910° E – 22.01, 9 januari 2021

'Nou, dat viel alles mee toch', hij stapt het bed in en trekt haar meteen dicht tegen zich aan. 'Een beetje', antwoordt ze, terwijl ze haar hoofd op zijn borst laat rusten. 'Een beetje?', hij gaat met zijn hand onder haar overhemd en streelt zachtjes over haar blote rug. 'Hij snapt niet dat ik Isa zonder moeder heb laten opgroeien', er ontsnapt een snik uit haar mond. Hij zucht en laat zijn kin op haar hoofd rusten, 'dat hebben we ook gewoon niet goed aangepakt'. 'Het spijt me zo, Floris', hij voelt een traan op zijn borst. 'Liefje, we hebben het hier over gehad. We hebben allebei fouten gemaakt. We moeten niet meer achteromkijken. We geven onze meiden nu alle liefde die we in ons hebben en krijgen zelfs nog een kans om het wel goed te doen', hij verplaatst zijn hand naar haar buik waar hij liefdevol rondjes maakt met zijn duim. 'Dat neemt niet weg dat we Liv en Isa te kort hebben gedaan', hij voelt hoe ze haar spieren aanspant. 'Lieverd, kijk me eens aan', hij komt een beetje overeind en legt zijn vinger onder haar kin, 'je moet het jezelf vergeven'. Ze wendt haar blik af, 'dat kan ik niet'. 'Probeer het op z'n minst. Het is de meisjes ook gelukt', hij veegt zachtjes een traan van haar wang. Ze haalt haar schouders op. 'Eef, ze hebben gezegd dat ze het ons hebben vergeven. Geloof dat dan ook', met zijn duim wrijft hij geruststellend over haar gelaatstrekken. 'Ik ben ook gewoon een emotioneel wrak', zucht ze. 'Dat mag, als je zwanger bent', grinnikt hij. Met een flauwe glimlach drukt hij teder zijn lippen op de hare, 'en nu lekker slapen, jij. Je bent uitgeput'.

50.8514° N, 5.6910° E – 9.44, 11 januari 2021

'Jongens en meisjes', de directeur van de school houdt de deur van hun klaslokaal open en geeft de nieuwe leerlinge een duwtje in haar rug. 'Dit is Isa, zij komt bij jullie in de klas', verlegen kijkt ze het klaslokaal rond, op zoek naar bekende ogen. Er is gelijk wat geroezemoes en als ze de blikken van haar nieuwe klasgenootjes volgt, ziet ze al snel haar zusje zitten. 'Welkom', glimlacht haar nieuwe juf, 'ik ben juf Irma'. Isa schudt haar hand. De directeur knikt naar de juf en het meisje en loopt het lokaal weer uit. 'Nou, Isa, zou je ons eens iets over jezelf willen vertellen?', het meisje kijkt haar wat ongemakkelijk aan en speelt zenuwachtig wat met haar bloesje. 'Ga eerst maar zitten', knipoogt de vrouw naar haar en wijst naar een lege stoel. De tafels zijn in een U-vorm opgesteld en het tafeltje waaraan ze mag plaats nemen is recht tegenover haar zusje. 'Zo, vertel eens, Isa. Waar kom je vandaan?', Liv knikt bemoedigend en ze haalt eens diep adem. 'Ik woonde in Amsterdam met mijn vader maar nu wonen we hier met m'n moeder en zus', ze kijkt weer even naar het meisje tegenover zich. 'En dat ben ik', grinnikt Liv. 'Ik zei het toch', wordt er dichtbij haar gefluisterd. 'Wat leuk, dus jullie zijn een tweeling?', de meisjes knikken. 'En wat zijn je hobby's, Isa?', het meisje haalt haar schouders op, 'voetballen'. De klas schiet in de lach, 'twee druppels water, dus', lacht de juf mee.

50.8514° N, 5.6910° E – 13.09, 11 januari 2021

'En, hoe ging het?', grinnikend drukt hij een kus op haar mond. 'Ook goedemiddag, lieverd', 'hoi', met een glimlach kust ze hem terug. 'Maar hoe ging het nou?', vraagt ze ongeduldig. 'Het ging prima, Eef', hij gaat met z'n duim over haar wang, 'we hebben een halfuurtje gesproken en daarna heeft de directeur haar naar haar klas gebracht'. Ze gaan op een bankje zitten en hij geeft haar een broodje aan. 'Moest ze daar alleen naar binnen? Terwijl de les al begonnen was?', ze kijkt hem bezorgd aan. Hij knikt, 'het komt wel goed, lieverd. Ze is niet op haar mondje gevallen en anders heeft ze altijd Liv nog'. 'Ja maar sinds dat gedoe in Parijs, ze is zo...', 'Eef', hij knijpt zachtjes in haar been. 'Maak je niet zo druk, ze redt zich wel', zijn vriendin zucht en wendt haar blik af. Een tijdje staren ze beiden naar de Maas. Het is net alsof het nooit anders geweest is. Alsof ze al die jaren gewoon samen gewerkt hebben, een broodje eten en straks weer achter de boeven aan gaan. Helaas is de werkelijkheid anders. 'Hoe is jouw eerste dag?', hij streelt een pluk haar achter haar oor. Ze haalt haar schouders op, 'ik heb Romeo verteld dat ik zwanger ben en nu vraagt hij heel de tijd of het wel gaat'. Ze rolt met haar ogen waardoor hij moet grinniken. 'Het is niet grappig, Wolfs. Als hij al zo doet als we iemand verhoren, stel je voor hoe hij doet als we moeten posten, of, erger, iemand moeten arresteren', zucht ze. 'Hij is gewoon bezorgd, dat zou ik ook zijn', hij trekt haar wat dichter tegen zich aan. 'Ja, maar jij bent mijn geliefde, mijn beste vriend, mijn maatje, mijn betere helft. Hij is maar een gewone werkpartner', met opgetrokken wenkbrauw kijkt hij haar aan. 'Een gewone werkpartner? Een partner is niet "gewoon", Eef. Die moet je voor 200% kunnen vertrouwen. Die moet altijd weten wat er in je omgaat. Weten wanneer het niet meer gaat', 'precies', roept ze uit. 'Precies', herhaalt ze zichzelf, dit keer iets zachter. Onzeker kijkt ze hem aan, 'en er is er maar één waar ik zo'n band mee heb'. Verrast kijkt hij haar aan, 'je bedoelt...'. Ze knikt, 'Wolfs, word alsjeblieft weer mijn partner'.

50.8514° N, 5.6910° E – 19.01, 15 januari 2021

'Nou, proost!', ze heffen alle vier hun glas, 'op Isa's eerste week op haar nieuwe school en mama's nieuwe werkpartner'. Synchroon met het klinken van de glazen, wordt er geproost. 'Wat ben ik gelukkig met jullie', hij trekt Eva tegen zich aan. 'Met mijn twee fantastische, getalenteerde, lieve dochters', zijn ogen twinkelen als hij hen aankijkt. 'En jullie prachtige mama, die er nog geweldiger uitziet dan normaal met al die liefde in haar buik', trots gaat hij met z'n hand over haar kleine zwangerschapsbuikje. 'Nou, Flo...', blozend laat ze haar hoofd op zijn schouder zakken. 'Écht waar, Eef', hij plaatst zachtjes zijn lippen op haar slaap, 'je hebt zo'n mooie zwangerschapsgloed'. Liv knikt heftig, 'je straalt helemaal'. 'Behalve vanochtend dan', grinnikt Isa, 'toen hing je gewoon boven de wc'. 'Nou moet dat', haar vader trekt een vies gezicht. Met een grijns haalt het meisje haar schouders op. 'Wanneer begin je eigenlijk, pap?', 'niet deze maandag, maar die daarop', glimlacht hij. 'Dus ik moet volgende week wel een paar dagen naar Amsterdam', hij pruilt z'n lippen, 'dus dan moeten jullie het even met z'n drietjes doen'. 'Girlsnight!', de meisjes kijken elkaar enthousiast aan. 'Nou, ik merk het al. Ik zal gemist worden', kijkt hij sip, grinnikend drukt Eva een kus op zijn mond.