Incompleet

54

52.3667° N, 4.8945° E – 17.44, 16 januari 2021

'Zullen wij even lekker in bad, voordat we gaan?', hij legt zijn handen op haar schouders, 'want volgens mij is deze mama best wel moe'. 'Mm', ze laat haar hoofd naar achter vallen en Wolfs drukt een kusje op haar schouder. 'We kunnen ook afbellen hè, Eef, als je te moe bent', ze schudt haar hoofd en draait zich om. 'Het gaat wel', glimlacht ze flauwtjes, 'maar even in bad zou wel fijn zijn'. 'Nou kom hier dan', als hij zijn armen onder haar benen vouwt en haar optilt, giert ze het uit van het lachen. Eenmaal boven is het bad al bijna vol, 'oh, jij had duidelijk al besloten', grinnikt ze. 'Ik ken je toch', hij drukt een kus op haar mond en zet haar op de gesloten wc pot. 'Armen omhoog', 'nou, Wolfs', speels geeft ze hem een tik op zijn borst, 'ik kan me heus wel zelf uitkleden'. 'Dat weet ik wel, maar ik heb veel liever dat ik dat mag doen', hij grijnst ondeugend. 'Vanavond', ze legt haar vinger op zijn mond welke hij zachtjes kust. 'Vanavond mag je alles doen wat je wilt', met een verleidelijke glimlach maakt ze de knoopjes van haar bloesje los. Ze ziet wat alleen dit al met Wolfs doet en draait zich om, om overdreven voorover gebogen haar sokken uit te trekken. Zoals verwacht voelt ze al snel zijn hand op haar billen, met een ruk draait ze zich om en plots staan ze neus aan neus. 'Kan je niet wachten, schatje', fluistert ze tegen zijn lippen. Ze voelt zijn geslachtsdeel door zijn broek tegen haar buik prikken. Glimlachend laat ze haar hand van zijn borst naar beneden zakken. Als ze bij zijn kruis komt voelt ze hem onder haar aanraking sidderen. Met een grijns drukt ze haar lippen op de zijne, 'vanavond', fluistert ze nog een keer, waarna ze zich snel uitkleedt en zich in bad laat glijden. 'Ah, Eef, toe', met puppyogen kijkt hij haar aan. Met een onschuldig glimlach laat ze haar handen over haar naakte lichaam gaan, 'kom je nou nog, of hoe zit dat?'.

52.0906° N, 5.2333° E – 18.12, 16 januari 2021

Met een gezicht dat op onweer staat kauwt Isa op haar pasta. Als de drie meisjes een stukje verderop weer hun kant op kijken en in lachen uitbarsten, is ze het zat. 'Wat is jullie probleem?', snauwt ze tegen haar teamgenootjes. De drie meisjes kijken elkaar aan en schieten weer in de lach. 'Nou?', ze staat op en zet haar handen boos aan beide kanten van haar bord. 'Ies, laat nou', haar zusje legt een hand op de hare. 'Ja, Ies', zegt een van de meisjes met een zeurderig stemmetje, 'laat nou'. Ze rukt haar hand los en loopt naar haar toe. 'Wat is je probleem, Romy?', met haar handen in haar zij kijkt ze het meisje aan. Romy haalt haar schouders op en kijkt haar vals aan, 'ik heb geen probleem hoor. We vinden je zus gewoon een aansteller'. 'Pardon?', 'Isa, laat ze nou maar', Liv is er ook bij komen staan en wil haar zusje wegtrekken. 'Je hoorde me wel', Romy staat nu ook op, 'je zus is een aansteller en jij bent een aandachtstrekker. Of is het nou andersom?'. Ze kijkt naar haar vriendinnen, die wat ongemakkelijk meelachen. Isa kijkt haar verbaasd aan, 'waar slaat dat op?'. 'Nou, eerst deden jullie of je elkaar nog niet kende tijdens het selectiekamp, toen dat gedoe met die bidon in België', ze telt mee op haar vingers, 'en nu kan Liv zogenaamd niet meedoen door een of ander vaag ongeluk. En dan krijgen jullie het ook nog voor elkaar om volgende week als mascottes mee het veld op te mogen'. 'Oh, dus dat is het', Isa lacht sarcastisch, 'je bent jaloers'. 'Op jullie? Grapje zeker!', 'ik snap het wel hoor, we zijn ook gewoon heel leuk', ze glimlacht liefjes. 'Nou, ik zie je na het eten wel hè, bij de wedstrijdbespreking', ze geeft Liv een duwtje en wil weglopen. Plots draait ze zich om en kijkt ze het meisje triomfantelijk aan, 'of nee, toch niet, het is alleen voor selectiespelers... Balen joh!'. Romy's gezicht kleurt felrood en met een glimlach op haar gezicht geeft ze haar zusje onopvallend een low-five.

52.3667° N, 4.8945° E – 19.31, 16 januari 2021

'Eef, dit is Johan Kok, mijn partner', hij moet grinniken om de verbaasde blik van de man. 'Johan, dit is Eva, mijn vriendin', trots trekt hij haar wat dichter tegen zich aan. 'Leuk je te ontmoeten', hij bekijkt haar nog eens van top tot teen. 'Kokkie, je staart', grinnikt Wolfs', de man kleurt rood. 'Ja, eh...', hij neemt een slok van zijn bier, 'dit klinkt misschien raar, maar je lijkt enorm veel op Isa, Eva. Heb je haar al ontmoet?'. Wolfs schiet in de lach, waarop zijn partner hem vragend aankijkt. 'Ik heb Isa al een paar keer mogen ontmoeten, inderdaad', knipoogt ze naar haar vriends partner, die nu nog verbaasder kijkt. 'Kokkie, Eva is Isa's moeder', legt Wolfs uit. 'Wat? Ga jij me nou vertellen dat jij deze beeldschone dame al een keer hebt laten lopen?', Eva slaat haar ogen neer. 'Ja, dat heb ik. En dat was de grootste fout van mijn leven en gebeurt me zeker geen tweede keer', hij streelt met zijn duim zachtjes over haar middel. Hij weet dat dit nog steeds een lastig onderwerp is. 'Waar is Marijke?', verandert Wolfs het gesprek van richting. 'Even naar het toilet', hij rolt met zijn ogen, wat Wolfs doet vermoeden dat ze al een poosje weg is. 'Dat ga ik ook maar eens doen', Eva drukt snel een kus op zijn mond en loopt weg. 'Whisky?', vraagt hij zijn partner, terwijl hij zijn ogen nauwelijks van Eva's achterkant kan afhouden. 'Lekker', knikt hij. Terwijl Wolfs de drankjes bestelt, staat zijn partner wat nerveus naast hem. 'Wat heb je nou, joh?', vraagt hij als hij hem eens goed bekijkt. 'Nou... Ik wil niet vervelend doen, maar...', 'zeg het nou maar', 'ze lijkt wel zwanger...', met grote ogen kijkt hij Wolfs aan. 'Dat lijkt niet zo, dat ís zo', grinnikt hij. 'Is het van jou?', hij verslikt zich bijna in zijn whisky. 'Natuurlijk is het van mij, wat dacht je dan?'. 'ja, weet ik veel. Je bent weken achtereen pleite en dan hoor ik gisteren opeens dat je een vriendin hebt!', een beetje beledigd kijkt hij zijn partner aan. 'Het spijt me, Kok. Het is allemaal nogal ingewikkeld', hij zucht eens diep. De gebeurtenissen van de laatste paar maanden zijn hem niet in de koude kleren gaan zitten. 'Wolfs, wees eens eerlijk. Is dit ons laatste etentje als werkpartners?', de man kijkt hem vragend aan. 'Ik vrees van wel, Kokkie', hij slaat zijn vriend verontschuldigend op de schouder.