MAFYANIN ESİRİ // TAMAMLANDI (DÜZENLENDİ)

♥️MAFYANIN ESİRİ 33 (DÜZENLENDİ)♥️

Melis'ten devam

Ceydanın ölümünün üstünden iki gün geçmişti ve ben vicdan azabı çekiyordum.

Bir yandan da eğer Ceyda ölmeseydi ben ve çocuklarım ölecektik bu nedenle kendimi rahatlamaya çalışıyordum.

Mert " Güzelim " aşağıdan gelen Mert'in sesiyle düşünmeyi bırakıp Mert'in yanına aşağıya indim.
" Noldu mert " diyerek yanına gittim.
Mert " Sana bir süprizim var "
" Süpriz mi ? "
Mert " Evet hadi gel "diyerek elimi tuttu ve yukarıya doğru çıkmaya başladık.

Yatak odasının yanındaki odaya geldiğimizde Mert durdu bende durdum ve ona baktım.
Mert bana içten gülümsedi ve kapıyı açtı içeri girdiğimizde yerde boyalar vardı.
" Mert "
Mert " Güzelim burayı bebeklerimize oda yapalım hem ağladıkları zaman hemen gelip bakarız " dedi hamileliğin verdiği etkiyle ağlayarak Mert'e sarıldım.
Mert " Güzelim burayı birlikte boyamaya ne dersin " dedi ondan ayrıldım.
" Çok güzel hadi başlayalım " dedim sevinçle ağlamayı bırakmış etrafa gülücükler saçıyordum.
Mert " Ben düşündüm ki iki duvarı pembe diğer iki duvarıda mavi yapalım "
" Ay çok güzel olur Mert " dedim elime fırçayı aldım ve pembe olan boyaya batırdıktan sonra duvarı boyamaya başladım. Mertte diğer duvarı boyayordu.

Kaç saattir boya yapıyorduk bilmiyorum ama çok yorulmuştum yere oturdum.
Oda çok güzel olmuştu birde eşyaları koyduğumuz zaman daha güzel olacaktı.

Mert " Güzelim ben diyorum ki oğlumuzun adını sen koy kızımızın adınıda ben ne dersin "
" Niye kızımızın adını sen koyacaksın kızımızın adını ben koymak istiyorum "
Mert " Tamam kızımızın adını sen koy "

Kapının çalmasıyla ayağa kalktım ve aşağıya inip kapıyı açtım.

Bebekler için aldığımız mobilyalar gelmişti adamlar yukarıya odaya çıktılar ve eşyaları yerleştirdiler.

Odaya girdiğimde herşey çok güzeldi belime dolanan kollarla gülümsedim ve başımı Mert'in boyun çıkıntısına soktum kokusunu içime çektim ömür boyu burda kalabilirdim.

2,5 ay sonra...

Hamileliğimin 7.ayına girmiştim ara sıra sancılarım oluyor Mert beni hemen hastaneye götürüyordu.
Doktorum Derya hanımın söylediğine göre erken doğum riskim varmış bu yüzden Mert işe gitmiyor hep benim yanımda ama onu daha affetmedim aslında güzel birşey yapsa hemen affederim çünkü onu çok seviyorum.

Mert " Güzelim "
" Efendim Mert " dedim ona bakarak yanıma geldi ve oturdu.
Mert " Ağrın varmı güzelim " dedi sesi şefkatliydi içimden onu öpmek geldi zaten bir kaç aydır hormanlarım taban yapmıştı.
" Mert "
Mert " Efendim güzelim "
" Ben çok kilo aldım baksana yürürken nasıl zorlanıyorum. Ben bu kiloları nasıl vereceğim "
Mert " Spor yaparsın güzelim hatta ben de sana yardım ederim "

Gerçekten de karnım kocamandı önümü göremiyordum karnımdan Mert olmasa adım atamayacak haldeydim. Normal hamile karnı değildi ki karnım benim karnımda iki tane bebek vardı haliyle karnımda kocamandı.