Küçük Civcivim || yarı texting

yirmi

Bölüm Şarkısı: Vazgeçtim-Pera (cover)

Selam yavrumlar!
Sonunda yazabildim biraz geciktiğinin farkındayım. Özür dilerim lütfen beni mazur görün🙏🏻
Bu bölümün iğrenç olmasını istemediğim için biraz geçe kaldı. Yirminci bölümü birkaç kere yazdım aslında ama hiçbirini beğenmediğim için gecenin bir körü bu bölümü yazdım. Sonunda içime sindiği için yayınlıyorum. Ve unutmadan kitabıma gösterdiğiniz bu güzel ilgi için hepinize çoook teşekkür ederim beni yazmaya teşvik eden sizlersiniz, iyi ki varsınız❤️

Çok uzattım farkındayım. Bu arada lütfen bölüm başındaki şarkıyı dinleyin bölümle alakalı gibi gibi neyse.

Keyifli okumalar ve unutmadan lütfen hayalet okuyucu olmayın kitabıma oy verin, şimdiden çok teşekkür ederim tekrardan keyifli okumalar💖
•
•
-

Öyle yorgundum ki. Arkada kalmak her zaman zordur.

Anılar pençelerini ruhunuza geçirip sizi öldürmeye çalışır. Onun kokusunun sindiği kıyafetleriniz, Çeşme gibi akan gözlerini, yarım kalan ruhunuz...

Zordur.
Daha ciddi olayların yanında arkada bırakıldığımız için üzülmek belki saçma geliyor ama insanın canını yakıyor.

Özlemek, özlediğin hâlde ona sarılamamak. Acaba yaşıyor mu korkusu, beni neden bıraktı? Neden dinlemedi?

Bağıra bağıra ağlamak istersiniz ama ağlayamazsınız. Çünkü gururunuz izin vermez. Yaptıklarını unutamazsınız.

Yakarışlarınız kulaklarınızda çınlar size işkence etmek için.

Kafayı yiyecek gibi olursunuz. Olanların üzerinden bir hafta geçti. Bu bir hafta boyunca okula gittim, eve geldim, odama kapanıp ders çalıştım, bana onu hatırlatan birçok şey gördüm.

Konuşmalarımızı okuyup durdum. Bana sarılışını özledim, yeşil gözlerini gözlerime dikip bana aşık aşık bakışını, şarkı söylerken gözlerini kapatışını, sırıtışını, bana seni seviyorum deyişini, ona sarılınca hissettiğim huzuru, güzel kokusunu...

Her şeyini özlemiştim.

Gururuma, aklıma inat özlemiştim. Bir haftada üç kilo vermiştim.

Her gece ağlıyordum, gözlerim dolu dolu geziyordum. Unutmak için ders çalışıyordum.

Çok yorgundum. Feyza ve Kutay bana kalkan oluyorlardı.

Her zaman olduğu gibi yanımda yine onlar vardı.

Şimdi de üçümüz birlikte okula yürüyorduk.

Okulun kapısından girince tek hücreli canlıyı gördüm.

Emre bana bakıp yanımıza geldi.

"Hazan, seninle konuşabilir miyiz?"
Kutay önüme geçti.

"Sen git götünle konuş."

Emre, Kutay'a baktı.

"Kutay, ona anlatmam gereken şeyler var. Bora'yla ilgili."

Feyza "Sen varya kendini zeki sana bir geri zekâlıdan başka bir şey değilsin. Şimdi o geldiğin çöplüğe geri dön. Bir daha da-" Feyza'nın koluna dokundum ve hafifçe gülümsedim.

"Konuşayım," dedim.

"Hayır!" dedi Kutay.

Dolu gözlerimi Kutay'a çevirdim.

"Bora'yla ilgili diyor," dedim.

"Seni kandırmak için yapıyor Hazan." Dedi Kutay sinirle.

"Konuşmadan bilemem ki," dedim yumuşak bir ses tonuyla.