Good Girls #1: Finding Rhyme

Kabanata 5

Kabanata 5

Classmate

I watched how my classmates laughed so hard after our teacher stated a joke. Hindi ko na rin napigilan at natawa na rin dahil sa pangalawang try na mag-joke ng guro sa unahan. I find it very corny but I don't know why I am even laughing with them.

"Napatawa na rin natin sa wakas si Hera." Puna ni Sir sa akin.

Humupa ang tawanan at ibinigay sa akin ang kanilang atensiyon. I get used to this kind of scene. I often called weirdo in my previous school, at miski sa pang-isang buwan ko pa lang dito sa paaralang ito, I hardly laugh with them because I don't find it funny or interesting.

"Ang seryoso po kasi niya lagi sa buhay." Sawsaw ng isa kong kaklase.

Ngumuso ako at hindi umimik. Pinagmasdan ko ang guro namin na pinasadahan ng tingin ang nagsalita bago nagtaas ng kilay at nagsalita. Not looking at me, but with my classmates.

"Alam kong mga bata pa kayo. Kahit na nasa high school na kayo, mga trese at dose pa lang kayo. Pero hindi ibigsabihin no'n na hindi ninyo na seseryusuhin ang buhay." Sir paused and change his view of me, "And for Hera, alam naming lahat na matalino kang bata. But you're still young. You need to enjoy your youth."

I know that.

Tinanguan ko si Sir at ngumiti. Pagkatapos ng payong iyon sa akin at sa amin ni Sir ay nag-iba na naman ang pinag-uusapan.

Bumaling ako sa likod dahil doon ang sentro ng usapan. As I watch them laugh, I realized that I am really far from their personality. While I take everything seriously, they take it easy. I don't know if it is because I have an advance mind, or this is really just who I am. I tried so many times to go along with their topics like how it should, but I can't help myself to still take it seriously.

"Hera, anong club ang sasalihan mo?" My classmate, Jeanelle approached me.

After six months of being her seatmate, naging close na kami. Nakakatuwa dahil nakita ko kung paano siya nagbago mula sa pagiging tahimik hanggang sa naging komportable na siya sa amin.

Tumayo na ako kagaya ng ginawa niya dahil recess na. Pinulot ko pa ang panyo kong nahulog bago siya sinagot.

"Siguro Science club na lang."

Ilang araw ko na ring pinag-iisapan kung saan ako sasaling club dahil sinabihan ako ng adviser namin na sumali ako. Plano ko naman talagang sumali kahit walang nagsasabi sa akin. I'm an active student when I'm in Elementary, at gusto ko iyong ipagpatuloy.

"Hindi pala tayo parehas ng club." Malungkot na wika ni Jeanelle habang palabas na kami ng room.

Our skirts swayed and my hair ruined because of that sudden aggressive wind passed. Sinalikop ko ang aking buhok sa kaliwang balikat at maingat na naglakad para hindi mahangin ang aking palda.

"Bakit? Ano bang club sasalihan mo?" Tanong ko.

Nasa dulo ng unang palapag ng building ang room namin kaya mahaba-habang lakaran ang lagi naming ginagawa bago makapunta sa canteen. Minsan nga ay tinatamad ako pero kung hindi ako lalabas ay wala naman akong kakainin.

Napapikit ako nang bigla na namang humangin ng malakas. Nabitawan ko ang aking buhok dahil natakot akong bumuka ang aking palda dahil sa hangin.

"Walanjo!" Si Jeanelle na nagrereklamo dahil sa malakas na hangin.

Inayos ko ang palda at muling sinalikop ang buhok nang nawala rin ang hangin.

Walking arrogantly with a smirk on his face is what I first see when I set my hair in my left shoulder. Kasama na naman ni Kirby si Eros na kahit kailan ay hindi ako pinansin. Naalala ko 'yong unang dalawang linggo ng klase na hindi ko siya tinigilan kausapin dahil gusto kong pansinin niya ako, pero napagod na lang din ako at nagsawa ay parang wala pa rin siyang pakialam.