Good Girls #1: Finding Rhyme

Kabanata 40

Kabanata 40

Perfect

Umihip ang malamig na pang'gabing hangin. Madilim ang kapaligiran at tanging ang mga bituin at buwan lang ang nagbibigay liwanag. Mas lalong nadepina ang lalim ng gabi ngayong narito kami sa ilalim ng punong Mangga at kapwa mga walang tao na sa labas. Every house is already closed.

Huminga ako ng malalim bago binalingan ang katabi kong nanaliting tahimik sa aking katabi.

Like how I am always mesmerised with the dark night, with the moon and the stars, I can't help but be mesmerised, too with Eros' existence in front of me. His eyes with unfiltered galaxies, katulad ng buwan na hindi ako iniiwan kapag malungkot ako, narito rin siya.

Why I always feel guilty, sad, and hurt is a big question to me once. I was very in denial to my feelings, I am very scared of what might happened if I take the risk of something uncertain. Ayos lang sa'kin ang ako ang masaktan, pero ang ako ang makasakit, ayoko no'n.

The reason why I tried my hardest to keep my real feelings to myself. Na kahit nahihirapan rin ako kasi gustong gusto ko siya ginawa ko pa rin. I always believe that there is a perfect timing for everything, but one thing that Eros made me realize is, if I don't run after what I want, mananatili akong naghihintay. Naghihintay habang pinanghahawakan ang salitang 'tamang panahon' kahit nakalipas na at nagdaan na ang sinasabing 'tamang panahon.'

"Thank you pala. Sinabi ni Papa na ikaw ang dahilan kung bakit niya ako nakilala." I uttered to break the silence between us.

Hindi siya sumagot, and I expected that.

He's always like that. He will do good to me, and he will act like it is nothing. At mas lalo akong nag'guilty sa tuwing naiisip ko kung gaano ako naging selfish para hindi man lang suklian ang lahat ng kabaitan niya. At nagawa ko pa siyang sisihin.

"I really appreciate it. So much."

"You're welcome."

Nagulat ako sa biglaan niyang pagsasalita. Akala ko hindi na siya sasagot.

"You didn't purposely do it, right?"

"What do you mean?"

I bit my lower lip and I felt my hammering heart again. Hindi dahil nasasaktan sila kundi dahil nakakaramdam sila ng guilt.

Masyado na atang sumasama ang ugali ko para isipin na ginawa niya iyon para...

Pumikit ako ng mariin at umiling. I looked away.

"I maybe desperate but I am not that low, Hera. All I want is to see you happy. When I found out that Dad is your father, I want to do the right thing. Hindi ko ginawa iyon para lang—"

Nagmulat ako ng mga mata at tinitigan ang kawalan. I know that he didn't do that purposely for his own good or para lang may makuha siya. He's a good man. Pero ang maisip na ginawa niya iyon dahil iyon ang tama ay parang ka'y sakit, parang labag pa sa kalooban ko. If he just told me that he did that so I can accept his feelings, edi sana mas masaya at madaling umamin ngayon sa kaniya.

Pinisil ko ang malamig kong kamay na nakapatong sa aking hita. I am becoming more and more selfish. Hindi ko alam na maaaring ganito ang maging resulta ng sobra kong pagkagusto sa kaniya.

"T-thank you." I sincerely said.

Dahil kahit gusto kong sabihin niya na, oo, lubos pa rin akong nagpapasalamat sa kaniya.

Kung hindi dahil sa kaniya, siguro at sobrang labo ko na ring makikilala ang Ama ko. And I will not realize of how much he mean to my puzzle when he didn't do it. Because even with my father's presence, I still feel incomplete without him in my life.