Opposite Attract

Chapter 24

Dale's POV

"I'm glad that your back, panahon narin para sa inyong dalawa."

"Who is that?" Agad na tanong niya nang makalapit sa mga kuya niya. Kitang kita niya ang pagkatense nang mga ito na lalo niyang ipinagtaka. "Sino ang kausap mo Kuya Donny?" She ask again.

Ipinagtaka niya ang tila pag uusap nang mga mata ng mga ito, "may tinatago ba kayo sa akin?"

"Bunso may sasabihin kami sayo." Her Kuya Marco said. Kitang kita niya ang pag iling nang Kuya Robi niya dito. "But she needs to know kuya, mas nasasaktan ako pag nakikita siyang ganyan. Oo proud ako sa narating niya ngayon but I don't wanna see her so willingly killing herself in her job dahil gusto niyang makalimot."

"Ano bang sinasabi mo kuya?"

Lumingon ito sa kanya at nagulat siya sa tila maiiyak na mga mata nito. He was about to talk nang unahan ito ni Kuya Robi.

"We have contact of Edward this passed few years." Agad siyang napasinghap sa nadinig bago humarap dito seryoso ang mukha nito at hindi kababakasan nang ano mang emosyon.

"W-what?" Agad na binalot ng kaba ang buo niyang pagkatao habang naka tingin sa dito.

"Yes hindi naputol ang communication namin, he always call to check on you every birthday and Christmas yung mga regalo na natatanggap mo kay Dennis it was actually from him." He said bago ito huminga ng malalim. "May tanong ka ba?" He asked coldly na nagpagulat sa kanya. Her Kuya Robi never used that tone on her.

"Bakit?" She tried but she failed on holding her tears. Agad nag unahan ang mga ito sa pagtulo. "Bakit di niyo sinabi? Alam niyong naghihintay ako pero bakit, bakit niyo tinatago to sa akin?" She said at dahil sa panginginig ng katawan ay napaluhod siya sa harap nito habang umiiyak. "Bakit kuya?"

"Because we need to." Her Kuya Donny answered. "When Edward go to the US when he arrive his dad died. It took him two months to contact us again dahil sa subrang busy niya on being his mom's support and also for training how to handle their company. At first nagalit kami but when ask if he can talk to you I say no." He said bago ito kumuha ng beer at ininom iyon. "I told him to finish what he do their and if his done then he can come back."

"Pero bakit kuya? Bakit di niyo siya hinayaang makausap ako?" Pahikbi niyang tanong dito.

"Because your failing your grades that time." Its Kuya Marco who talk. "Ni hindi mo pa boyfriend ang tao pero mula ng umalis siya nagbago ka, nawalan ka ng interes sa pag aaral mo. You always get yourself into a fight again, and we are so done watching you like that Dale. Kaya kahit masakit sa amin we choose na hide everything from you and warn Edward to not contact you again atfirst tumotol siya but when we told him about that one fight you got into that ended you in a hospital he finally understood. Yes naging masama kaming kapatid for doing this but we just want whats best for you Dale."

After hearing their explanation ay agad siyang napahagulgol, she understand them pero napaka unfair naman ata. Pero mas higit ang betrayal na nararamdaman niya.

"P-paano niyo nasabi na its for the best kung nakikita niyong nasasaktan ako? P-paano kuya?" Umiiyak na tanong niya sa mga ito.

"Bakit Dale pag sinabi ba namin sa iyo dati may mababago ba?" Her Kuya Robi ask. "Siguro Oo sasaya ka pero hanggang saan? Hanggang saan kaya mong maghintay? Hanggang saan ang kaya mong intindihin? You were so immature that time, puro nalang Edward paano naman ang sarili mo? When he left bago ka naospital dahil sa gulong kinasangkutan mo naisip mo man lang ba kaming mga kapatid mo? When your failing your grades dahil sa kapabayaan mo naisip mo man lang ba kung anong klaseng pagod ang binaliwala namin para lang may pang aral ka? Do you think masaya kami sa ginawa namin? Do you think nakangiti kami habang nadidinig namin ang iyak mo? Mas nasasaktan kami bunso pero kailangan mong unahin ang sarili mo, you need to grow up and finish your school dahil yun ang pangarap nina mama at papa sa atin and I don't want to fail them dahil lang pinabayaan ka namin sa kabaliwan mo. Oo masama kaming mga kuya mo pero ginawa lang namin ang sa tingin namin ay tama para sayo." Her Kuya Robi said bago ito tumalikod at naglakad patungo sa kusina na agad sinundan ng Kuya Donny niya.

After hearing him ay mas napaiyak siya lalo. Wala na siyang pakialam kung magsama ang sipon at luha niya but she just wanna cry the pain she's feeling.

Mas napahagulgol siya when she felt her Kuya Marco's embrace. At gaya ng dati hinayaan lang siya nitong umiyak ng umiyak. Nasasaktan siya sa nalaman pero wala siyang makapang galit sa mga kuya niya. She understand them at mas nasaktan siya nang madinig ang mga dahilan ng mga to. Good god how could she do this to her brothers?

"S-sorry kuya, sorry." She said between her cries. "Sorry kung naging selfish ako. Sorry."

Kuya Marco's hug becomes tighter. "It's ok bunso. Tahan na mas nasasaktan si Kuya pag nakikita kang ganito." Malambing na sabi nito bago tinitigan ang mukha niya. "Sorry din kung nakialam kami, pero mga kuya kami dale. For us what we did is what's best for you. Naiintindihan mo naman kami diba?" He asked na tinanguan niya.

"Yes Kuya, pero nasasaktan ako. At first I felt so betrayed but with what Kuya Robi said I felt so ashamed sa inyong tatlo. Sorry kung nakalimutan ko na palagi nga pala kayong nag aalala. Sorry."she said bago mas yumakap dito.

"How about Edward, galit ka ba sa kanya?" He ask.

Galit nga ba siya?

Umiling siya dito. "Hindi ko alam. Dapat ba akong magalit? He just follow what you guys told him pero bat umabot ng ganito ka tagal? Gusto kung malaman bat limang taon?"

Bumuntong hininga ito bago siya halikan sa noo. "Dahil wala siyang choice bunso. When you graduated he come home and watch you from afar pero he decided na hindi magpakita dahil babalik din ulit siya sa america at maiiwan ka ulit. And he don't wanna make you break again by doing that. When his dad died his mom got into depression na umabot sa point na halos magpakamatay ito, then their company fails. Sunod sunod ang mga problemang kinaharap niya he didn't get a chance to mourn in his dads death. Kaya sana maintindihAn mo ang sitwasyon niy kung bakit naging ganito ka tagal." Her kuya marco said bago siya tinayo at inalalayan paupo sa sofa nila.

When she calms down ay agad niyang napagdesisyonang puntahan ang dalawa pa niyang kuya na gulat na nakatingin sa kanya. And before they could ask anything ay patakbo siyang yumakap sa mga ito. "Sorry." Bulong niya at agad naluha ulit when she felt her kuya robi hug her tight.

"Sorry din bunso." Naiiyak nitong sabi bago hinalikan ang noo niya. "Sorry kung nagawa ng mga kuya to ha?" He ask kaya tumango nalang siya bago yumakap sa Kuya Donny niya na agad gumanti ng yakap sa kanya.

After hearing everything and feeling her brothers embrace, all those pain that she felt for the past five years ay tila biglang naglaho. Gumaan ang pakiramdam niya. Siguro tama ang kuya Robi niya masyado pa siyang immature nang mga panahong iyon. Napakabata para magpakalugmok sa isang sitwasyon. And for her and Edward siguro panahon at sitwasyon narin ang pumigil para hayaan mo nang mag mature sila.

"Maglalakad muna ako sa labas." She said to her brothers. Napangiti siya ng biglang mabahala ang mga itsura ng mga ito. "Hindi na ako galit, gusto ko lang magpahangin."

"May electricfan tayo bunso." Her kuya marco said na nagpatawa sa kanya.

"Kuya magmumuni ako." She said na ikinabuntong hininga ng mga ito bago tumango. She bid her goodbye bago sinuot ang jacket nang kuya Marco niya.

Ganun nalang ang gulat niya ng may ma mataan siyang tao sa harap ng gate nila. She open it only to be shock more on what she see. Ngumiti ito bago siya hinila para yakapin.

"Edward."

----------####-----------
If its not yet time for two person to be together faith will find way to break them. At kung sila man sa huli faith and destiny will move their magic to make the two person find each other.

True love waits. And true loves always win.

Haba ng update hahahaha napagod ako choss hope this answers the question about the reason behind the five years no contact.

Gabriel143